Chereads / My Two First Kiss / Chapter 24 - Chapter 23

Chapter 24 - Chapter 23

Nick

Asan ka na ba Gabby?

I frantically wondering where Gabby is, I couldn't reach her what if something bad happened? Di na ako nagpaalam sa mga officemates ko nang umalis sa welcome party ko. I maybe over reacting, but I don't care. I'll only be at ease once I see her. I tried to track where she was thru the location stated in her post, ride my motorcycle and drive fast.

My heart is pounding so loudly, I'm worried about her. I need to find her as soon as possible. Nakarating na ako sa lugar na  nasa Post niya pero wala siya roon 

Ang dilim naman dito, do ba uso street lights dito?

What if may masamang ng nangyari sa kanya?

Dapat pinilit ko na lang siyang sumabay sa'kin. Tulad ng madalas kong ginagawang pagpapansin sa kanya.

I started to run pinapasok ko ang bawat kantong makita ko. I tried calling her again while looking for her but I still couldn't see her.

Pagod na pagod ako kakatakbo halos mawalan ako ng pag-asa na makita si Gabby I still can't reach her phone.

I stopped running trying to catch my breath. I suddenly heard someone crying.

Di ko alam kung anong nag-udyok sa akin para sundan ang mga hikbing yun. I saw a man and a woman, the guy was trying to stop her from crying.

Nag-away siguro sila?

The guy suddenly shouted.

"Sabi ng wag kang umiyak eh!"

He raised his hands and looks like his going to hurt the girl. Oo, sira-ulo ako, minsan gago, but it never came to my mind to hit a girl. No matter how mad you ever, that's not right.

She should leave that guy.

Nagawi ang mata ko sa babaeng sinisigawan niya. Nanlaki ang mata ko ng makita ko si Gabby na umiiyak.

Out of desparation I ran towards them.

Don't you dare hit her with your filthy hands.

I'm going to kill you!

His hand almost touch Gabby. If I punch, It wont reach him. I chose to kick him instead.

Nang matumba ang lalaking yun ay di ko napigilan ang sarili kong lapitan at suntukin siya. Nawala ang pagod ko kakatakbo namayani sa akin ang galit. I punched his face and everytime he tries to get up I punch him with more power.

What did you do to her?!

How dare you make her cry?!

Every punch I make is full of anger,

Gabby doesn't deserve this. I might really end up killing him if I don't stop. Natauhan ako nang mawalan na ng malay ang lalaking iyon. Binitawan ko siya.

Pinunas ko ang kamao kong puno ng dugo sa damit niya.

Hingal akong napatayo at napatingin kay Gabby, she is still crying. Natakot ba siya sa akin dahil sa nakita niya?

Please don't be scared of me.

Aalisin ko na sana ang tingin sa kanya nang bigla siyang ngumiti.

It was a smile of relief. She cried loudly as she run toward me.

I was surprised when she hugged me. I can feel her hands clutching the back of my clothes. I wanted to hug her, but I don't want to take advantage of her. I decided to pat her head instead.

It's okay now, you're safe now...

***

Gabriela

Nakita ko kung paano inundayan ni Nick ng suntok ang lalaking iyon hanggang sa mawalan ito ng malay.

Umiiyak pa rin ako pero hindi na dahil sa takot kundi dahil nagpapasalamat ako dahil may dumating para tulungan ako.

Tumayo siya at napatingin sa akin, I gave him a smile and started to cry again as I ran towards him and hugged him.

Nick is the last person I expected to save me.

Oo, lagi ko siyang sinusungitan at binabara pero mabait pa rin siya sa akin. Abnormal siya, loko-loko, malandi but I can say he is a good person.

Hindi ko alam kung paano kung bakit siya nandito at paano niya ko nahanap.

Para siyang BDO he find ways.

I'm thankful he found his way to me. Kabute talaga siya, kung nasaan ako sumusulpot siya.

Di ko lubos maisip kung anong kahihinatnan ko kung hindi siya dumating. Kung mabuhay man ako baka gustuhin ko na lang rin mamatay. Nagpapanggap akong malakas pero ang totoo ay mahina at duwag ako.

Siguro ay dapat ko nang baguhin ang pakikitungo ko sa kanya.

Marahan niyang tinapik tapik ang tuktok ng ulo ko habang yakap ko siya. Panatag ang pakiramdam ko sa mga oras na iyon.

Nang mahimasmasan ako ay huminto ako sa pag-iyak at inalis ang pagkakayakak kay Nick. Bahagya akong umatras at pinunasan ang mga mata gamit ang likod ng palad ko.

Tinitigan ko siya gayun din ang ginawa niya sa akin.

"Thank you" mahinang sabi ko.

Hindi ako sanay na magpasalamat sa kanya, kaya naman nahihiya ako.

"Ano yun?" Bahagya siyang yumuko, kunwari di narinig ang sinabi ko.

Sinimangutan ko siya.

"Sabi ko, gwapo ka sana kung di ka bingi."irap ko sa kanya.

Nagpakawala siya ng isang nakakalokong ngiti.

"Narinig ko 'yun, gwapo talaga ako. Sa sobrang gwapo ko nag-enjoy ka kakayakap sa akin. Akala ko nga, di mo na ako papakawalan," pang-aasar niya.

Heto na naman siya sa pang-aasar niya. Alam ko pinapagaan niya lang ang pakiramdam ko.

" Ewan ko sayo!" sigaw ko sa kanya.

"Okay ka lang ba?" biglang sumeryoso ang tanong niya.

"Okay na ako," I assured him.

"Hindi ka ba napano, wala ba siyang nagawa sayo?" seryosong tanong niya.

Napailing lang ako sa kanya, ayokong mag-alala pa siya.

"Nabugbog mo na siya, bago pa siya may magawa sa akin," pagsisinungaling ko.

Hindi ko na lang sinabi na sinuntok ako sa sikmura ng lalaking yun. Okay na, si Nick na ang gumanti para sa akin.

Padang nakahinga siya ng maluwag sa sinabi ko.

"Anong balak mo sa kanya?" tanong niya sabay tingin sa lalaking binugbog niya.

"He's unconscoius, at bugbog sarado na siya sayo siguro naman magtatanda na siya," sagot ko.

"Pero I think, I need to do something," pagdadalawang isip ko.

Nilapitan ko ang nakabulagtang lalaki sa daan. Malakas kong sinipa ang pagkalalaki niya. Nadinig kong napaungol ito sa sakit.

Di ko alan kung masakit nga ang ginawa ko pero base sa reaksyon ni Nick sa ginawa ko sa lalaking 'yun mukhang masakit nga 'yun.

"Should I pray for his babies?" di siguradong tanong niya.

"Ikaw bahala."

Ginala ko ang mata ko sa lupa hinahanap ko ang phone ko na hinagis ng lalaking yun.

"Anong hinahanap mo?" tanong sakin ni Nick.

"Yung cellphone ko. Hinagis kasi ng lalaking yan," sumbong ko.

Kapwa kami naka-yuko at naghahanap nang biglang mauntog ang ulo namin sa isa't isa. Napatayo kami at pareho kaming nakasimangot na nakahawak sa mga ulo namin.Imbis na mainis ay natawa kami sa isa't isa.

Bigla na lamang nadako sa kung saan ang mata ko at nakita ko ang cellphone ko. Dali-dali ko iyong pinulot. At chineck kung may sira at ibinalik sa bag ko.

Lumapit sa akin si Nick.

" Halika na," bigla niya akong hinila.

Napatingin ako sa kamay niyang nakahawak sa pulso ko. At sumunod ako sa kanya.

***

Xavier

I'm driving my car while still trying to reach Gab's phone. I sighed out of relief when finally she answered my call.

"Where are you?" I asked her.

"I'll wait for you." sabi niya saka pinutol ang tawag.

Please wait for me.

I forgot the last time I prayed, but I still want to pray to keep her safe.

I was looking at my phone trying to track her down the place was full of dark alleys. It led me to where she only to find her ran towards Nick, and hugged him. I was just standing there watching while Nick softly patted her head.

I felt something in my chest. It was like I'm being stabbed. It was stranged, do I really like her for me to feel this.

That should be me instead of Nick making her feel safe.

I smiled bitterly.

I guess I was too late...