Binuksan ni Ye Wan Wan ang kanyang mga mata.
Bumungad sa kanya ang mga matang nagbugay sa kanya ng chills at ginambala ang kanyang
kaluluwa.
"Ah—"
Mahigpit na inikot ng kanyang mapuputlang daliri ang kobrekama.
Muli, kinailangang niyang tiisin ang sakit ng paghihiwa-hiwalay ng kanyang katawan.
Ito na ba ang impyerno?
Bakit ba bumabalik pa rin ako sa tabi ng demonyong ito kahit na patay na ako?
Nataranta siya dahil sa mataas na temperatura nito at bilang tugon, nilabanan niya ito at
sinabing, "'Wag mo kong hawakan!"
Sa isang mabilis na pagkilos, tila ba'y napadait siya sa yelo. Isang nakakatakot at uhaw sa
dugong reaksyon ang bumalot sa mukha ng lalaki at walang awa siyang kinagat ng nanlalamig
nitong mga labi na para bang nais siyang lamunin ng buo.
Hindi makapag-isip ng maayos si Ye Wan Wan dahil sa sobrang sakit. "Bakit… Bakit ako… Si
Ye Han… Bakit kailangang ako pa…"", hindi niya namalayang sinabi ito ng pabulong.
"Dahil dapat ay ikaw lamang."
Tila ba snackle of chains ang nagkulong sa kaluluwa ni Ye Wan Wan noong narinig niya ang
malalim at paos na boses nito.
At sa pagkakarinig ng kaparehas na sagot na binigay nito noong kanyang previous life, nawalan
ng malay si Ye Wan Wan.
…
Noong binuksan niya muli ang kanyang mga mata, ang madilim na kalangitan ay naging
maliwanag na.
Nangamoy bulaklak ang hangin at ang mainit na sinag ng araw ay kanyang naramdaman na
siyang sandaling nag-alis ng kanyang pagkakabalisa.
Ngunit sa mga sumunod na sandali, muling ninerbyos si Ye Wan Wan.
Lubha siyang nabagabag nang unti unting gumising ang lalaki.
Humigpit ang pagkakayakap ng braso ng lalaki sa kanyang baywang na tila ba'y isa siyang
unan.
"Aalis ka pa rin?"
Nangilabot siya sa boses na bumulong sa kanyang tainga.
Upang siya'y makaligtas, tumango si Ye Wan Wan.
Hindi sigurado si Ye Wan Wan kung totoong naniwala na si Si Ye Han. Saglit siyang tinignan ng
lalaki at tumingin sa baba, binigyan siya nito ng mga halik sa kanyang labi, baba, at leeg…
Ang malalim at mainit na hiningang nararamdaman niya sa kanyang leeg ay nagbigay ng
babala sa kanyang buong katawan.
Tila ba'y isa siyang usa na kagat kagat ng kanyang mandaragit. Hindi niya talaga tinangkang
gumalaw kahit na maliit na pagkilos.
Pagkatapos ng tila walang hanggan, pinakawalan na rin siya.
Sa mga sumunod na pangyayari, isang nakamamanghang magandang tanawin ang nasaksihan
ni Ye Wan Wan.
Umalis ang lalaki sa kama nang half-naked at ang kanyang balinkinitang katawan at baiwang ay
nabigyang emphasis dahil sa liwanag.
Ngunit mabilis ding naglaho ito dahil mabilis niyang kinuha ang kanyang damit sa kama at
dahan dahan nagbutones pataas sa kanyang shirt.
Kani-kanina lamang ay para siyang isang mabangis na hayop, ngunit sa pagkakataong ito, ang
kanyang gwapong mukha ay walang sigla at walang bakas ng kabaitan.
Kung hindi pa narinig ni Ye Wan Wan ang tunog ng pagsara ng pinto, hindi pa siya magiging
kalmado.
Sa wakas, napag-isipan niya rin ang kanyang sitwasyon ngayon.
Tumingin siya saglit sa mga kagamitan sa kanyang paligid, at maging ang kanyang repleksyon
sa vanity mirror sa kabila.
Ang itim na mga labi ng babae sa salamin ay mapapansing kinain hanggang sa maputlang
kulay na lamang ang natira at ang kanyang mga kolorete sa mukha ay tuluyang nabura dahil sa
mga ng luha at pawis. Ang kanyang katawan ay napuno ng pasa at ang mga naiwang hickey ay
kasuklam-suklam at isang madugong tattoo.
Hindi siya makapaniwalang naging ganito ang kanyang itsura sa edad na dalawampu!
Sa panahong iyon, upang mailayo ang kanyang sarili kay Si Ye Han, sinadya niyang maging
mukhang pangit at kadiri.
At ngayon siya nga talaga ay… ipinanganak muli…
Ilang saglit pa at biglaan siyang nakaramdam ng sobrang takot at kawalan ng pag-asa na
nagdulot upang siya'y masakal.
Bakit…
Bakit kailangan kong bumalik sa nakaraang pitong taon?
Mas gugustuhin ko pang mamatay kaysa bumalik dito, sa piling ng demonyong ito.
Malinaw niyang naaalala na ito ang lugar kung saan una silang nagtalik ni Si Ye Han, kung
saan siya'y lubusang pinahirapan ng hindi mabilang bilang na mga gabi pagkatapos n'on.
Nawala sa kanya ang kanyang iniibig, pamilya, maging ang kanyang dangal at kalayaan.
Nawala na sa kanya ang lahat.
Kailangan ko ba talaga muling pagdaan ang lahat ng ito?
Hindi. Dahil binigyan ako ni God para mabuhay ulit, kailangan ko itong baguhin lahat!