Tahimik nga ang lahat subalit ang tanong, ikaw ba tahimik rin ang puso't isip mo?. Hindi diba?. Why?. Bakit mo piniling manahimik ang lahat kaysa sa sarili mong katahimikan?.
I choose it because I have a family that I want to protect to. Hindi nalang ako nag-iisa. Hindi nalang sarili ko ang kailangan kong isipin ngayon kundi may pamilya na akong kailangan bigyan ng halaga kaysa sa mga bagay na hindi pa mahalaga sa ngayon.
"Too quiet.. may problema ba?." Kuya Lance ask again this second time around. Andito sya ngayon sa bahay at pilit kinukuha si Knoa for some vacation daw down the hill.
"Wala.." pagsisinungaling ko. I feel like I'm used to doing this kind of staff. Lying about my true feelings. Yes. It's hard. Mahirap sa parte ko na hindi magsabi ng totoo. Sabihin na natin na mahirap magpakatotoo pero sa isip ko'y, ito ang pinakasafe na gawin ngayon kaysa sa magsalita.
"Sus.. kilala kita Bamby. Ang wala sa'yo ay kasing doble pa nang kambal mong anak.." pilosopo nitong saad. He even laugh at the end of his remarks. Baliw din to minsan. Natuwa din ako. He really knows how to make me smile.
"What do you mean by that huh?. dinamay pa mga bata.." iling ko dito.
"Knoa.. don't eat too much.. baka maisuka mo lang yan mamaya.." taaag naman nito bigla kayw Knoa na kasalukuyang kumakain ng almusal. Bumaling na ito sakin. Nginitian nya ako tas bigla nya itong babawiin. "I heard na umuwi rito ang asawa mo kahapon?." he ask. Tumango ako. "At umalis din agad?." muli. Tumango ako sa tanong nya. "I hope na ayos ka lang.." hindi ako sumagot ng oo o hinde. Pailalim pa nya ako kung tingnan. "And I wish that you understand him right?."
"Sa totoo lang Kuya.." sagot ko ng buong puso. "Hindi ko ang alam ang nararamdaman ko ngayon.."
He stop from playing the stress ball on his palm. Parang hindi ito makapaniwala sa narinig mula sakin. "Nalilito ako. Sobra.. alam mo yung naiintindihan ko sya dahil trabaho nya iyon at ginagawa nya iyon para sakin pero hindi pa rin maialis sakin ang magtanong. Ang tanungin kung gaano ba kami kahalaga sa kanya na kaya nyang ipagpalit ang trabaho nya kaysa sa amin.." huminto ako para huminga. "Alam ko Kuya na importante sa kanya ang kumpanya nya ngunit iyon lang ba ang mahalaga sa kanya?. Kami?. Hindi ba?. Bakit di nya man lang magawang bigyan kami ng oras kahit isang araw?. Isang araw lang na kami lang.."
"You have a huge problem ahead of you my dear sister.. did your husband know about this?." umiling ako. "Wala kang balak na sabihin?." inilingan ko ulit sya. "Tsk.. tsk.. tsk.. perks of not letting him know about what's going inside of you.. Bakit di mo sinabi sa kanya?. Bakit hinayaan mo syang umalis kung ayaw mo pala?."
"It's because... it's his work.." giit ko.
"So, that means, you are the problem here. Not him. Not his work schedule.." natigilan ako. "Akala ko ba you already accepted him as your husband, huh?." napipi ako bigla. "Alam mo kapatid ko. Hindi pag-iintindi ang kailangan mo para sa asawa mo. You have to trust him too. Be open minded about his chosen career. Diba pangarap nya ito? Yung magkaroon sya ng sariling company and become one of the top engineers out there?." tahimik lang akong sumang-ayon sa sinabi nya. "Then, you should slowly learn how to adopt on his career schedule. Sa tingin mo rin ba madali sa kanyang iwan nalang kayo basta at unahin ang trabaho nya?. Sa pagkakakilala ko sa kanya. Hindi. Kung mahirap sa'yo ang maiwan dito. Mas doble ang nararamdaman nyang hirap na hindi nya nakikita ang mga anak nyang lumaki kasama ang maganda nyang asawa.."
Para ako nasampal ni Kuya kahit mga salita lang namana ang ginamit nya. Humakbang sya at hinaplos ang buhok. Just like old days. "Wag ka kasing mag-isip nang mag-isip ng kung anu-ano. Nagmumukha kang praning eh.."
"Tse!.." tinawanan nya ako.
"Kung gusto mo. Sama ka samin ni Knoa.."
"What about the twins?."
"Sama mo rin sila.." anya.
"Oh gosh Kuya!. Makakaya ko bang alagaan silang tatlo ng sabay?."
"Whoa!. Is that you Bamblebiee?. Bakit parang nag-iba ka ata?. Hindi yan ang alam kong Bamby na kapatid ko't asawa ng nag-iisang Jaden.."
"Ang oa!. Daig mo talaga babae.." sutil ko rito.
"Ang oa mo rin kasi. Wala ka bang tiwala sakin?. Si Lance pogi kaya to.." nagpacute pa. Sipain ko kaya pwet nito. Ang dami daming pinapayo sakin about life and stuff tapos buhay asawa nya di nya maayos ayos. Susme!. Magtigil ka!. "Ang tanging maipapayo ko lang sa'yo kapatid.."
"Tama na ang payo mo. Ikaw naman kaya payuhan ko?." sinamaan nya agad ako ng tingin. Tingnan mo nga!. Sabi na e. Bakla ka talaga!!..
Nagbangayan kami hanggang sa hindi na kami sumama sa kanya. Si Knoa lang ang tumuloy para naman daw malibang din minsa ang bata. May punta din naman sya. Pakiramdam ko kasi. Nagkukulang na ako kayw Knoa at hindi ko alam kung paano iyon mapupunan.
I texted Jaden that day at sinabi dito na lumabas ang panganay nya kasama ang kayang Tito. Nagreply din agad ito at sinabing masaya sya na nakalabas ang bata. Nagreply din ako ng ganito. Sana ganun din tayo, with the twins. Naghintay ako ng kanyang reply ngunit wala. Nakatulugan ko ang paghihintay. Gabi nalang nang dumating ang mensahe nyang, "Sorry babe. Yes.. We will do that soon. I love you.." imbes matuwa ako dahil nagreply na sya. Hinde. Parang napuno pa ng inis ang puso ko. Bakit kahit ang magtext, mahirap na sa kanya?. Why?. Anong meron sa pinakamamahal nyang trabaho para maging pangalawa na lamang kami sa kanya?.
I have full trust towards him. Pero bakit tinatanong ko na ito ngayon?. May dapat ba akong ikabahala?. May dapat ba akong ikatakot sa unti unting pagbabago ng oras?. Answer me please. Malapit na akong mabaliw, kaiisip ng sagot. Jaden, are still with me?. Are your priority is still us?. O damn!. Hindi ko dapat iniisip ito eh. Bakit napapaisip nalang ako. No! Stop that Bamby!. Hush! And have trust on your husband.