I was like. Ganun nalang ba kadali sa kanya ang umalis without knowing the truth about my feelings?. He's really not the Jaden I knew before. Siguro nga. Tama lang yung sinabi ko sa kanya. I did said that not because I want to but because I have to. Ramdam ko naman kung anong kailangan nya at iyon ay ang pahinga at makapag-isip sya ng sya lang. He's right. He loves me, us. Pero unfair din naman sa kanya kung hindi nya kayang mahalin ang sarili nya. I would rather choose to let him go that way instead of pulling him with us kahit na hindi sya okay. For me. It's the best decision I've made for this time. Akalain mo nga naman kasi ang pressure sa kanyang trabaho tapos sa amin. Dumagdag pa ang aking pamilya. Hindi nya man banggitin sakin ang iba pang sinabi nila Daddy sa kanya pati na rin sina Kuya. He's hurt. And that made me hurt too. Hindi sa pag-alis nya ako nasaktan kundi sa lagay nya na sya'y nasasaktan ng ganito.
"Wala na bang pag-ibig sa puso mo?
At 'di mo na kailangan.Ang pag-ibig na dati'y walang hanggan. Paano kaya ang bawat nagdaan?.. hay..iba naman talaga ang tama ng old songs sis.. tagos hanggang buto.. " dumating si Kuya Lance na masayang kinakanta ito. Hindi alam ang nangyayari kanina o baka naman ay may alam na sya kaya nya siguro nakakanta ito ngayon. Sa pagkakaalam ko kasi. Hindi nito hilig ang OPM. Si Kuya Mark?. Pwede pa. Pero sya?. Hinde. Di ko malaman kung anong music taste nya. Basta halo-halo.
I just watch him doing his own thing. Sana hindi nya mapansin ang bakas ng luha saking mga mata. Umupo sya sa tabi ko't nanahimik bigla. I have this guts that he already knew but I still choose not to give him the idea of that thing. "Ang saya mo yata.." masigla ko itong tinanong sa kanya. "Ayos na kayo ni Joyce?." direkta kong dagdag. It's been months kasi nang hindi nagsasabi ng kung anong nangyari sa kanila. I wonder why.
Nagpakawala sya ng mabigat na buntong hininga bago mabigat na sumandal sa upuan. Gumawa iyon ng ingay. Mabuti nalang hindi kami pinansin ng mga nurse na umiikot. "Don't mind my business.. just worry about...your husband.. he's leaving?." lumingon sya sakin ng sambitin ang tungkol sa asawa at ang pag-alis nya. Hindi ako nagpatinag sa kung paano nya ako titigan ngayon. I know what he's thinking. Na umiyak ako ng sobra dahil dun. Nah. I cried but not a river. "Alam mong aalis sya?." he continues. I ignore his remarks at mas piniling tumayo upang panoorin si Kayden sa loob ng facility. Ang sabi naman ng doktor kanina. Pwede na syang lumabas, maya maya. Inaantay ko lang si Kuya Mark para sya na ang umasikaso sa lahat. Wala ako sa tamang katinuan para gumalaw. Baka pumalya lang ako't mahirapan lalo ang mga anak ko. "Pumayag ka?." he snorted. Naglakad sya't sinamahan ako sa pagtayo.
"Why not?." my voice broke. Susmaryosep!.
"Jesus Bamby!. Matino pa ba yang isip mo ha?."
"Of course.. makakausap mo ba ako kung hinde?." Sarcastically, I answered him.
Nagpaikot ikot sya habang hawak ang batok. Namaywang sya't huminto sa gilid ko. Inaaral yata ako. Ewan. Iyon ang nababasa ko sa kilos nya. "Alam mo bang kapag umalis sya, baka... baka hindi na sya bumalik pa sa'yo?."
"Hmmm.."
"Then why did you do that?!. Alam mo rin bang mas lalong mahihirapan ka ha?." tinanguan ko lang sya. "Jesus!. Hindi ko na alam ang gagawin sa'yo.."
"It's my decision to let him go Kuya.. respetuhin mo nalang para di ka na malito pa.."
"See that?. May gana ka pang magsalita ng ganyan?. Bakit ha?. Anong pinagmamalaki mo?."
"Wala.. babae lamang ako.. walang maipagmalaki.. yung mga anak ko pa.. iyon ang kaya kong ipagmalaki.. but on my opinion.. proud ako sa desisyon ko ngayon.."
Ginulo nya ng husto ang kanyang buhok. He is really frustrated.
"Maipagmamalaki ba ang naging desisyon mo ha?. Hinde.."
"I know what I'm doing Kuya.. sa tingin mo ba hahantong ako sa ganung desisyon kung walang dahilan?. I have here.." duon ko lamang sya tinignan. Nakapirmi na sya ngayon sa isang pulgadang pagitan namin. Sinalubong nya ang aking mata. "Kung ikaw ba. Anong gagawin mo kung pressured ka sa lahat ng bagay?. Diba tatakbo ka rin?. Aalis nang siguro, walang palaam?. Just like he did. Ah noh. He did ask me before I've decided to let him go, atleast for the mean time. He ask for it Kuya. Who am I to not give him that?. Mas lalo kaming kawawa kapag pinilit kong hawakan sya sa leeg kahit alam ko nang di sya makahiya.."
He's speechless.
"Jaden is lost. I did what I did not for my sake, nor for his.. it's for our family's sake.. I want him to grow and realize things on his own.."
"You let him go.. baka di na sya bumalik pa.." may takot nya itong sinabi. Paulit-ulit ang salita nya kapag takot.
Mabilis ko syang inilingan. "May tiwala akong babalik sya Kuya. Jaden has one word at hindi magbabago ang tiwala kong nabuo dito sa puso ko. Kung takot ka man. Siguro. Insecurities mo lang yan dahil nasa pareho kayong sitwasyon.."
"Tsk.."
"You know what.. I understand boys kung magdedemand sila ng space for the betterment of their mental health.. Ako yung tipo ng tao na hindi hahayaan na mawala ang kanilang sarili just for the sake of my sanity. If he ask for it. I'll let them.. it's up to you boys kung babalik pa ba kayo o hindi na't maghahanap nalang ng iba.."
"Tsk.. saang lupalop mo ba nakukuha mga pinagsasabi mo ha?."
"From this.." turo ko sa puso ko.
Hindi ito makapaniwalang umiling. "Craszy.." bulong pa nya.
"That's called love Kuya.. mahal mo si Joyce diba?. Why let your ego eat you?. Balikan mo na kaya sya. Kawawa anak mo boy.."
"Hayssst... ano ba Bamblebiee!.. Asikasuhin mo na nga lang mga anak mo.."
Tumawa ako sa likod ng pagngisi ko.
"Bakit ba?. Hindi ba iyon na ang ginagawa ko ngayon?. Hay Kuya.."
"You're annoying you know?." bigla nyang saad.
"You're annoyed kasi nga, hindi mo matanggap na tama ako diba?. Acceptance is the key po.. try to accept things that you haven't control.. yun lang ang paraan para di ka masaktan.."
"Ang daming sinasabi.." humaba ang kanyang nguso. "Kapag ikaw." Tinuro pa ako. Lumalaki na butas ng ilong nito. "Umiyak lang sakin sa sumunod na araw?. Kokotongan kita ng sobra sa noo.. naiintindihan mo?."
Imbes sagutin sya ay pinili ko nalang na bigyan sya ng tunay na ngiti. Nang sa gayon ay kumaripas na ito ng takbo papunta kay Kuya Mark para sabihan na bilisan ang pag-asikaso sa papel ni Kayden. Nababagot na ako rito. Gusto ko ng umuwi.