"'Nay Lordes, paano po nabubuo ang baby?"
Napamulagat si 'Nay Lordes nang itanong ko ito sa kanya isang araw habang nagpapahinga ito sa aming barong-barong.
Maaga pa kaya nandito pa kami sa aming mumunting bahay. Maya-maya lang din ay gagawi na kami sa mansiyon ng mga Tuangco, si 'Nay Lordes para maglinis, ako naman para silayan ang kakisigan ni Sir Rod.
"Bakit mo naitanong iyang bata ka?" untag nito sabay bangon para maghanda ng almusal.
Si 'Nay Lordes ay hindi ko tunay na ina. Bale sa kanya ako ipinagkatiwala ng nanay ko na hanggang ngayon ay hindi na muling nagpakita pa. Walang asawa si 'Nay Lordes kaya sabi niya tigang na raw siya. Hindi ko naman naintindihan iyon kaya di ko na inintindi pa. Di naman kasi sumasagot nang maayos si 'Nay Lordes kapag tinatanong ko.
"Wala po. Na-curious lang ako," wala sa sariling wika ko habang ini-imagine ang sariling karga-karga ang baby namin ni Sir Rod.
"Ala e... kapag ang patola ni Adan ipinasok sa pechay ni Eba, ayun, mabubuo ang baby."
Nangunot ang noo ko sa tinuran niya. Galing sa gulay ang baby ganoon ba 'yun? Minsan din talaga, may saltik itong si 'Nay Lordes.
"Kriselda, 'wag na 'wag kang gagawi kung saan-saan ha? Lalo na sa kwarto ni Sir Roderick," paalala ni 'Nay Lordes bago ito magsimula sa trabaho.
Ako naman ay tumango-tango lang kahit na ang mga mata ay gumagala para hanapin ang lalaking kagabi pa laman ng isip ko.
Sa salas ako iniwan ni Nay Lordes at dahil wala akong magawa, tumingin-tingin ako sa mga litratong naka-display doon.
Ang ganda talaga ng lahi ng mga Tuangco. Mula kina Señor Cristobal at Señora Theressa, hanggang kay Ma'am Miranthel at Sir Roderick. Sila na ang pinagpalang lubos. Ano kaya ang pakiramdam na mapabilang sa pamilya nila?
Napahagikgik ako habang tinitingnan ang solo picture ni Sir Roderick. Kuha ito sa Maynila kung saan siya nagkolehiyo. Kapogi talaga! At hindi nawawala ang signature smile niya pati iyong bukol sa baba.
"Tapos ka nang pakatitigan ang litrato ko?"
"Ay kabayong buntis!" Halos maitapon ko ang picture frame na hawak nang dumampi ang mainit na hininga ni Sir Roderick sa punong tainga ko.
"Sir naman, nanggugulat kayo!" feeling close kong hinampas ang maskulado niyang braso.
Ngumisi naman siya saka umupo sa sofang naroon.
"Have a seat," anyaya niya. Naupo naman ako sa kaharap na sofa ng inuupuan niya.
"What's your name again?"
"Uh, Krisel ho..."
"Krisel." Namula ang mukha ko nang banggitin niya ang pangalan ko. Totoo ba ito? Kaharap ko si Sir Rod? Kinakausap niya ako? Pilit kong kinukurot ang mga binti ko nang magising kung sakaling panaginip man ito.
"Ilang taon ka na, Krisel?" Hindi ako nilulubayan ng mga mata niya kaya naman halos hikain ako sa pagririgodon ng puso ko.
"S-sixteen ho."
"Sixteen, huh." Naiilang ako sa paraan ng paninitig niya. Naiihi ako. Tila sinusuri niya ako mula ulo hanggang paa.
"Bakit nandito ka? I mean, wala ka bang pasok?" Nagtawag siya ng katulong para magpakuha ng juice at sandwich.
"Hindi na po ako nag-aaral," nahihiyang tugon ko.
"Why not?"
"Sapat lang ho ang isinasahod ni 'Nay Lordes dito para mairaos ang aming pang-araw-araw."
Nakatitig lang siya sa akin pagkatapos nun. Hindi na muli siya nagsalita pa kaya naman dumoble pa ang ilang ko.
Mabuti na lang at dumating na ang katulong na may dalang juice at sandwich. Natuon doon ang atensyon ni Sir at nakahinga ako ng maluwag.
"Kuha ka," pag-aalok ni Sir Rod ng sandwich. Nagtalo pa ang dalawang bahagi ng utak ko kung kukuha ba ako o hindi. Sa huli ay kumuha na rin ako. Mukhang masarap, e.
"Paano kung..." Napatingin ako sa kanya. "Ako ang maging teacher mo? I can tutor you everytime you are here. What do you say?"
Nanlaki ang mga mata ko at hindi ko na nanguya pa ang kasusubo ko lang na sandwich.
"Sir?"
"Besides, wala naman akong masyadong pinagkakaabalahan. I'm glad to help."
"Pero sir, hindi po ba nakakahiya?" Sumimsim siya ng juice bago muli akong pinasadahan ng tingin.
"It's time for you to learn some stuffs," aniyang may nakakalokong ngiti.