I woke up because of the sound the alarm clock made on the bed side table. I pushed down the button that will make it shut and I'm about to go back to sleep when everything dawn to me.
I sit up and look at the man on my right. He's sleeping peacefully, His chest rise and fall in a slow manner.
I move to see his face more but I stay still as I felt a something painful in between my legs. I suddenly bit my lip.
I stared at him for I don't know how long but the view of his face suddenly became a blur. That's when I realized that tears are making it's way to my cheeks. I surpassed a sob and try hard to stop it by putting my hand on my mouth but is doesn't stop.
Why did I allowed this to happen?
I bent my knees and pull the sheets that cover us to wiped my tears. Nahatak ko 'ata ng sobra dahil gumalaw siya. Hanggang sa naalimpungatan na siya saka tumingin sa akin.
Agad kong ipinatong ang noo ko sa aking tuhod para itago ang sarili ko.
"Hey, why are you crying?"
Naramdaman ko ang paggalaw ng kama nang umupo siya at umayos ng paglapit sa akin.
"Hush, tahan na," malumanay niyang sabi.
Naramdaman ko ang kaliwang binti niya sa aking likuran habang nakatupi ang tuhod.
"Come here."
He lifted my chin; Straighten my legs; then put his bend right leg above my legs. His body was facing my side, my right shoulders touching his chest. Hinatak niya ako pasandal sa dibdib niya pagkatapos ay sinuklay ang aking buhok gamit ang mga daliri niya.
I was caged in that awkward position while I'm still naked and he only wears a boxer. Siguro kung hindi lang ako umiiyak, umalis na ako sa ganitong posisyon kaso hindi ko magawa dahil parang kinukuha lahat ng pag-iyak ko ang aking enerhiya.
"Shhh. I'm sorry," sabi niya saka humalik sa aking kanang sentido.
Pinabayaan niya lang ako umiyak habang inaalo niya ako. Paminsan -minsan ay hinahagod ang aking balikat.
We stay in silence in that position for almost half an hour. I'm no longer crying but I'm staring at nothing, thinking of many things--Why these happens and how everything will be more complicated.
My thought was interrupted by Eiffel.
"You okay now?" He said, after turning my head to face him. I become voiceless at the moment so I nod.
"Okay, So I'll prepare breakfast then we'll talk. Sounds good?"
Naramdaman ko ang paglapat ng kaniyang labi sa aking ulo. Lumayo siya nang marahan sa akin at umalis ng kama. Kumuha siya ng shirt sa cabinet niya saka ito sinuot.
Tinitigan ko siya.
Handa na ba akong kausapin siya? Pero 'yun naman talaga 'yung gagawin ko dapat kagabi kaso...
I shook my head. "Let's take a walk."
"I'll cook then we walk. That's it? 'yun lang gusto mong gawin?" malumanay niyang sabi na parang bata ang kausap niya.
"Yes."
"Okay." He get another shirt and give it to me. Kinuha niya rin 'yung mga damit ko sa lapag at inilagay sa kama. "Here." He smile then left.
Nagmuni-muni pa muna ako bago ako magsimulang kumilos. Sinuot ko ang damit ko kagabi ngunit imbis na tank top ay 'yung shirt na bigay ni Eiffel ang sinuot ko.
Pagkabihis ay liligpitin ko na sana ang higaan niya nang may makita akong pulang mansta sa kobrekama.
Biglang mag-init ang mukha ko at napakagat ng labi.
'At least it's not a stranger who took your virginity,' my mind said.
Tinanggal ko ang bed sheet at naghanap ng bago sa cabinet niya.
Hindi naman siya siguro magaglit kapag naghanap ako ng bed sheet.
Habang naghahanap ay may napansin akong maliit na chest box sa kaniyang cabinet. I got curious. Hindi ko alam pero parang may nag-uudyok sa akin na buksan 'yon. Kukunin ko na sana ito nang marinig kong bumukas ang pinto.
"Bree?" Napaharap ako sa kaniya. "Anong ginagawa mo?"
"Um..."Hindi ko alam ang sasabihin ko. Nakakahiya!
Napabuntong hininga ako saka napayuko. "Ano... 'Yung bed sheet... ano... may ano..."
Napatawa siya ng mahina. " I'll change the bed sheet later. Kain muna tayo."
Hindi ako kumilos sa kinalalagyan ko.
"Tara na." Hinatak niya ako palabas, papunta sa lamesa kung saan nakahain ang pagkain.
Our breakfast was a simple meal. A sunny side up, bacon, hotdog and rice. There's also bread and coffee. We ate in silence. Glancing at each other at times. Eating wholeheartedly.
After breakfast, we prepared and change clothes before we go out.
🍷🗼🍷
"Anong iniisip mo?" I looked at him then back to the the people walking on the bridge of Pont Alexandre III.
We are sitting at the bank of the Seine River near the said bridge that connects the Champs Elysées area to the Eiffel Tower side.
Pont Alexandre III might be the most decorative and ornate bridge in Paris. It has huge lamps and some gold Pegasus statues. The bridge was painted in white and gold. It also have what looks like garland at the side.
"Us," I answered after few moments.
"What about us?" I bet he frowned.
"Eiffel, Everything's just... complicated. Alicia--"
"We're off," putol niya sa sasabihin ko kaya napatingin ako sa kaniya.
"Ano?"
"Walang kami." Napapikit siya at napahagod ng buhok. He looked frustrated. "Naggamitan lang kami."
Nanalaki ang mata ko sa sinabi niya. "She have this possessive ex at kailangan niyang ipakita dito na may bago na siyang boyfriend and that's me. Then I..." napatingin siya sa kanan niya, paiwas sa akin dahil nasa kaliwa niya ako. Napakamot pa siya ng ulo bago magsalita. "I need distraction."
"Bakit? Dahil kay Keina?" He's still not over her, didn't he?
"No. Because of..." Humarap siya sa akin saka ako tinitigan. "...you."
I felt my heart jump. Natulala ako sa sinabi niya at parang sobrang tagal ng loading ng utak ko dahil hindi ko agad ma-process 'yung sinabi niya.
Ano daw? Ako?
Nagbukas ang bunganga ko para sana magsalita pero mukhang tinakasan ako ng boses ko kaya naman muli ko itong itinikom.
Ngumiti siya. "Tara. I'm craving for something sweet."
Tumayo siya. Halatang iniiba ang usapan. Tiningnan ko siyang mag-inat bago ako tumayo.
Magtatanghali na pala. Malayo-layo na rin ang aming nalakad at kanina pa kami nakatulala sa gilid ng river, kung anu-ano ang tinitingnan.
"C'mon." Nauna siyang maglakad at sumunod ako. I'm still shocked of what he just said. I know it meant something. And that something makes my heart beats abnormally.
Pumantay ako sa kaniya. Paakyat na kami sa hagdan papuntang tulay nang bigla niyang hawakan ang kamay ko. Napatingin ako sa kaniya pero nakatingin lang siya sa dinadaanan namin. And I swear, I smiled like crazy knowing he's smiling from ear to ear.
🍷🗼🍷
"Gummy bears!" If ever I am an emoji, I think I will look like the one that have the heart eyes. While walking, we saw some vendor selling sweets such as fruity gums, sprinkles, marshmallows, chocolates, gummy worms, gummy bears and many more.
"Kuha ka na. My treat."
Ngumisi ako sa kaniya. "Lahat 'yan."
Napakamot siya sa kaniyang ulo. Looking troubled. I laughed. "Joke lang."
Kumuha ako ng ilang piraso bawat uri. I also choose for him. Hindi ko rin dinamihan masyado kasi masama naman kung sobrang dami. Baka magka-diabetes kami ng 'di oras.
Pagkatapos mamili ay sumakay kami ng taxi. May pupuntahan daw kami. Pumayag na lang ako at hindi na nagtanong pa.
Medyo malayo ang destinasyon namin kaya nag-usap na lang kami tungkol sa mga bagay-bagay habang kumakain ng mga binili naming candy. Still trying to dodge the topic that may make the situation between is awkward.
"Bree."
"Bakit?" sabi ko habang kumakain ng gummy worms.
"Tikman mo 'to." Sinubuan niya ako ng bilog na gummy candy na kulay brown at medyo transparent yung ibabang bahagi ng candy.
Sinubo ko ito at nginuya. "Lasang cola. Bakit, anong meron dito?"
"Wala. Gusto lang kitang subuan." Then he grinned.
Napayuko ako ng kaunti saka iniharang 'yung buhok ko sa aking mukha. I bit my lower lip to stop from smiling.
Gosh! Anong nakain ng lalaking 'to, Ba't gan'to kinikilos niya?!
Pagkatapos ng ilan pang sandali ay huminto na ang sasakyan. He paid the driver tapos ay lumabas na kami.
"Magtanghalian muna tayo."
Tumango lang ako tapos ay hinatak na naman niya ako. We eat in a simple restaurant that offers delicious food. Then after that, We walk some more.
"Nasaan tayo?"
I said looking around. There are lots of tourist at the place considering that Christmas is near. Christmas break and Christmas vacation.
"Montmartre."
I smiled at the place. There are people playing instruments such as cello, flute, harp and many more in the street with a basket or what looks like a container where people can put money for their performance. There are even tourist dancing on their tune.
As we walk, I saw stalls that have many paintings. Different media was used in different art. Some use water colors, while other use various pencils. Some do paintings on canvas while some uses sketchpad. I saw some people being sketched while posing. Some are so fond of looking and inspecting those arts. There are also photography where pictures are being sold.
Obviously there are also some that sells clothes and cafes around just like in some parts of Paris.
"Dito tayo."
Hinatak niya ako palapit sa isang matanda. He talked to the man in French so I can't understand what they are saying but based on their facial features, it's something good because they are smiling. But one thing's for sure: this old man knew how to paint because he's facing a canvas.
"Bree."
"O?"
"Sabi niya magtitigan daw tayo."
"What?!" Nanlalaki ang matang sabi ko.
He chuckled. "He'll paint us."
"But--"
Lumapit siya sa akin at bumulong sa tenga ko. "He don't take no for an answer. Saka may template na raw siya."
Gusto ba niya akong mamatay sa hiya?! Baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at mapa-lip bite mamaya. Sigurdong mangungulay kamatis ako mamaya!
Hays. May pa because of you, because of you pa kasi s'yang nalalaman e. Abnormal na tuloy 'yung puso ko!
I sighed in frustration. "Gusto mo ba?"
He nodded.
"Okay," pagsuko ko. Ngiting wagi naman siya.
Pakiramdam ko matutunaw na ako. Paano ba naman kasi, Wala 'atang kakurap-kurap si Eiffel. Titig kung titig. Tumitingin na nga ako sa ibang direksyon paminsan e kaso pag-ibabailik ko na sa kaniya 'yung tingin biglang ngingiti. Halata naman na niya na naiilang ako ngingiti pa ang loko!
"It's done, sir. Did I achieve what you want?" Nanlaki ang mata ko.
What he want?! Pinagloloko ba ako nito?! Paminsan naiinis na rin ako sa sarili ko dahil tingin ko ang dali kong utuin.
Inirapan ko siya saka tumalikod. Doon niya lang 'ata napansin na tapos na 'yung painting dahil nakatitig pa rin siya sa'kin.
Umalis ako saka tumingin-tingin. Bahala siya doon. Pinagti-tripan niya na naman ako.
"Bree!" tawag niya pero hindi ko pinansin.
"Uy, sorry na," sabi niya habang napapakamot sa ulo. Napansin kong hawak na niya 'yung canvas kung saan kami pininta.
"Pinagtitripan mo ako."
"Sorry na," paghingi niya ng tawad pagkatapos ay ngumuso.
Napailing na lang ako. "'Wag ka mag-pout, di bagay sa 'yo." Naglakad na ako habang nakasunod naman siya.
Tumingin-tingin pa kami sa paligid. Tapos maya-maya ay nanghatak na naman si Eiffel.
"I also like this too."
Tinuro niya 'yung gumuguhit ng caricature. "Tara," sabi ko.
Mukha naman siyang nagulat. Akala niya yata ay hindi ako papayag. "Talaga?"
"Yeah."
Mabuti na lang at hindi ito katulad ng kanina. Mayroon na kasing maliit na katawan at ulo na lang ang kailangang i-sketch. Bali 'yung napili naming design ay 'yung may Eiffel tower sa background at parehong nasa magkabilang gilid 'yung caricature namin. Tapos Binaliktad namin 'yung suot. 'Yung sketch ni Eiffel ay naka-dress habang 'yung sa akin naman naka-pants, polo at suspender.
I laughed when I saw the sketch. Pinalagay namin sa frame tapos saka ko binayaran.
"Bagay pala sa 'yo mag-dress."
Tumawa siya kaya tumawa na lang rin ako.
Bumili pa kami ng ibang paintings at kung ano-ano sa Montmartre. We eat in a cafe when we felt hungry. We listen to the street music and the tourist noise while roaming around. Sumabay lang kami sa agos ng mga pangyayari at walang pinroblema. Na parang walang nangyari kagabi at pareho lang kaming masaya.
Madilim na nang makabalik kami sa bahay. Inilagay namin ang mga pinamili namin sa kaniya-kaniyang kwarto bago muling lumabas.
"I'll cook dinner."
"Okay." sabi niya saka pumunta sa sala. I heard some noise so I assumed that he's watching television.
I cooked adobo since matagal na rin nooong huli akong nakakain nito. Tinawag ko siya nang tapos ko na itong lutuin at naghanda na sa lamesa. Kumain kami habang nagkukuwentuhan tungkol sa pamilya namin hanggang mapunta na kung saan-saan ang usapan.
Pagkatapos naming kumain ay nag-stay muna kami sa sala. Magkatabi kaming nakaupo sa mahabang sofa. Sabi kasi ni Eiffel may magandang movie raw na ipapalabas pero mga twenty minutes pa bago ito magsimula.
Kumuha ako ng potato chips na binili namin bago uminom ng softdrinks. I was watching a commercial about a famous wine when he speak.
"Bree, we really need to talk about what happened last night."