As I open my eyes, the unfamiliar ceiling welcomed me. The room's filled with manly scent which makes me sure that it wasn't my room even before I looked around. Well, looking around, it can be describe in one word- messy. Books and magazines are in all direction same as shirts, jeans and... um... undergarments. Not a guy's underwear, but a woman's undies!
Ugh! Disgusting!
'C'mon, Britany. Remember you're the one who insisted even tho he said that it's already like this because of his friend staying the other night. Just be thankful,' said someone inside me. I rolled my eyes.
I took off the sheet on me then go straight to the bathroom. I stood in front of a mirror looking at my tangled hair, large shirt and a boxers covering my skin.
I finger-comb my hair before ptting it in a messy bun. I washed my face and gargled mouthwash since I saw it inside the cabinet. Once I was satisfied, I get out then go to the kitchen.
"Good morning."
Nabigla ako nang may magsalita sa likod ko. Mukhang kagigising niya rin lang. Halata sa maligasgas na boses niya at magulo pa na buhok. Pero kahit ganoon, may itsura pa rin.
I blushed realizing that I'm checking him and fake a cough.
"Good morning. Um, pwede bang galawin 'yung mga gamit mo sa rito? I mean-"
Bago pa ako magsalita, inunahan na ako ng tiyan ko.
He laughed which makes me smile instead of feeling embarrassed. "Sige lang. Basta pahinge ng lulutuin mo, ha?"
Tumango lang ako pagkatapos ay nagpaalam siya dahil maliligo raw muna siya.
I open several cabinet to find the things I'll be using then the refrigerator. In fairness, may laman ang ref at hindi halatang naabandona ng ilang araw.
Nagluto ako ng ham, itlog, Bacon at saka nagsangag. May nakakita rin akong tinapay kaya isinama ko na rin. Baka kasi hindi kumakain ng heavy meal si Landon sa umaga. I also prepared two cups of coffee for us.
While setting everything in the table, a realization hit me. This- the scenario I'm in right now- can be permanent. Me preparing breakfast for Landon everyday, living on the same roof... I suddenly bit my lower lip.
Paano kaya kung pumayag ako sa kasal?
The ridiculous thought gone when I heard his footsteps.
"Wow..." he said looking amazed. "Mukang mapapasabak ako sa kain, umaaga pa lang."
Nakaramdam ako ng hiya. "Marami ba masyado?"
"Hindi, ayos lang. Gutom rin naman ako." He smiled saka lumapit sa lamesa. "Tara."
Pareho kaming naupo sa silya. Habang kumakain kami, walang nagsasalita. Tila ba may kaniya-kaniya kaming mundo pero hindi. Na-conscious kasi ako bigla sa kaniya. Hindi ko alam kung namumula na ba ang mukha ko o ano kaya naman medyo nakayuko na naman ako.
After few moments, his phone rang. He excused himself and when he return, he said that he needs to go. Umalis siya sandali sa kusina pagkatapos ay bumalik nang naka-office suit na at may dala-dalang pamilyar na pouch.
"Pinabibigay nga pala ng mama mo. Dumaan kasi 'yung isang kasambahay namin dito kanina. Sinabi 'ata ni mom na nandito ka sa mama mo tapos pinadala 'yan sa 'yo." Inabot niya sa akin ang pouch. "Salamat ulit sa pagkain!Mauuna na ko. I need to do something." With a smile, he leave.
🍷🗼🍷
It's been a week since I started living in Landon's condominium. Since the day that he left after the breakfast I prepared, he just visited me twice. I think his in his parent's house and for unknown reason, I felt empty.
So I think of something to do. 'Yung pouch na ibinigay ni Landon sa akin na galing kay mama ay may lamang ilang mahahalagang gamit ko: susi ng sasakyan, cellphone at wallet. At dahil wala naman akong gamit na dala at kung anu-ano pa na kailangan ko, pumunta akong mall.
Bumili ako ng ilang mga damit at mga gamit lalo na 'yung pang hygiene. Bumili rin ako ng ilang mga pagkain at pinalitan na rin 'yung mga nagamit ko sa condo ni Landon.
I don't know what gotten into me that I resigned from my work. I also deactivated my account in all social media. I felt like I need to cut all the strings. Wala rin akong balak kausapin ang mga magulang ko at umuwi. Parang... Parang sa isang iglap, gusto kong mawala na lang. Gusto kong magsimula at 'wag na magpakontrol sa mga magulang ko. Gusto kong... Lumayo.
Paminsan-minsan ay nanood lang ako ng movies o kaya naman kung anong mapapanood sa TV. I'm so bored that I clean the room where I'm sleeping and the kitchen careful not to touch something I should not. I also go to the nearest bookstore and search for something to read.
Nakabalik ako sa condo na may dalang plastik. Nakabili ako ng dalawang libro: Paulo Coelho's "Brida" and "Every Day" of David Levithan. Bumili rin ako ng mga materials tulad ng colored pencil para makapag-sketch rin paminsan-minsan kahit na alam kong wala akong magagawa dahil sa sitwastyon ko. Isa kasi ako sa mga taong walang "product" kapag hindi inspired o wala sa tamang timpla. Kaya hindi ko rin masabi kung makakapag-design pa ako.
The next day seems like I just repeated what happened yesterday- wake up, cook breakfast, eat, then do anything that can make me busy.
I was reading Every Day when I heard the door open and someone's footsteps. Sitting pretty on the couch, just wearing the shirt and boxers Landon lend me the first day because I've done the laundry, I turn my head to the direction of the door then shocked was formulated on my face.
There, in her sexy red dress is a woman that I've already seen before.
🍷🗼🍷
"What the heck did you do?!" I flinched because of his outrage. Nakatiim ang bagang niya at nakakatakot ang mga mata. Bigla tuloy akong napaatras. 'Yung aura niya, kakaiba. Ramdam na ramdam ko na galit siya.
"A-ano bang-?"
"Anong sinabi mo kay Keina?"
Keina?
"Teka, sinong-?" Bigla kong naalala 'yung babae na pumunta rito kanina. Hindi kaya ayon 'yung tinutukoy niya? Wala naman akong sinabi sa kaniya, a. Saka paano ako makikipag-usap doon, e wala pa 'atang isang minuto umalis na siya.
"'Yung babae bang pumunta rito?" I asked. I still remember her. Siya 'yung kasama ni Landon kumain nu'ng nanlibre kami ni Thalia.
"Pumunta siya rito?"kunot ang noong tanong niya.
"O-oo. Pero umalis rin agad," sagot ko agad dahil baka kung anong gawin niya kapag hindi ako nagsalita.
He looked at me from head to toe but I've noticed that he stop at my mid thigh that is exposed. It really looks like I'm just wearing his shirt and nothing more. I bit my lip and felt my cheeks heated.
"Shit!"
Mabilis niyang tinungo ang pinto pero bago pa siya makalabas ay natawag ko na siya. Nilakasan ko ang loob ko dahil sa tingin ko, dapat na akong magdesisyon. At kahit na sa tingin ko ay alam ko na ang sagot at alam ko nang masasaktan lang ako, itinanong ko pa rin.
"Mahal mo ba talaga siya?" He looked at me as if I'm asking the weirdest question. And I know that whatever it is that's going out of his mouth will hurt me.
Tinitigan niya ako ng matiim bago nagsalita. "I love her... Very much."
And that's all I need to know.
Without a second glance, he leave as the tears fall on my cheeks with my heart broken.
🍷🗼🍷
The flash of blue, red and green lights welcomed me. There is also a loud music which will definitely damage you ears. The smell of alcohol and smoke linger as I inhaled and walked through the crowd that's dancing wildly.
I make my way to the counter and ordered something that's hard enough to make me forget my name. Bottom's up, I've order another. Then again. And again. I've lost my count of how many liquors I already consumed and I felt my world moving. I grinned.
I bend my head on the counter and my sobs start to escape.
Why am I feeling this? Why am I hurt that he is with another girl where in the first place, I've knew it that I'm hopeless?
I laughed. Maybe because a part of me is hoping that a miracle will happen. That he don't really love that woman because she looks like some of his fling and not really someone he love and he will see something in me.
I shook my head. Stupid. So stupid! Ano satingin mo ang makikita niyang kakaiba sa 'yo? After all, kaya niyang makuha lahat ng babae. Baka nga isa ka lang normal at wala binatbat sa mga naging karelasyon niya. Ano bang maipagmamalaki mo?
I smiled bitterly to myself. I'm insane. Talking to myself...
Kahit na hindi maayos ang balanse ko ay nagawa ko pa ring makapunta sa dance floor. My hands in the mid air, I dance uncontrollably. Swaying my hips and griding to somebody's body.
Sumayaw ako na parang walang nangyari at parang wala lang ang mga bakas ng luha sa pisngi ko. Sumayaw ako at inalis lahat ng pwedeng isipin dahil ang gusto ko lang gawin sa oras na 'to ay magsaya at makakalimot. Gusto kong kalimutan ang lahat.
Nang makaramdam ako ng pagod, pagewang-gewang akong balik sa may bar counter pero hindi ko na kaya. Umupo ako sa pinakalapit na upuan sa akin. Nang makaupo ay ipinikit ko ang aking mga mata. Kanina pa umiikot ang paningin ko at anumang oras sa tingin ko ay babagsak na ako.
Naniningkit ang mga mata, tumingin ako sa gilid ko at nakakita ng pigura ng isang tao.
"Uy, matutulog muna ako, ha? Inaantok na-" at bumagsak na lang ako.
🍷🗼🍷
"Miss?" Napamulat ako sa mahinang tapik sa mukha ko.
"Ano ba?!" Reklamo ko.
"Um, Masasara na po kami." Hindi ako makadilat ng maayos at makapag-isip ng matino. Masakit ang ulo ko kaya tumango na lang ako sa kumakausap sa akin.
"Tulungan na po ba namin kayo ni sir?" Tumango ako uli. Ba't ba parang lumilidol.
Tumayo ako at muntikan nang bumagsak pero may umalalay sa akin. Namalayan ko na lang na nakalabas na ako ng bar kasama 'yung lalaking nakaakbay sa akin.
Bigla siyang nag-angat ng ulo. Naamoy ko ang alak at sigarilyo sa hininga niya nang magsalita siya.
"Asan... Asan ako?" tanong niya gamit ang garagal na boses.
"Malay ko. Ako nasa'n ako?"
Naglalakad kaming dalawa nang pagewang-gewang sa daan habang magkaakbay. Mabuti na lang at wala masyadong sasakyan ang nagdadaan dahil kung meron, baka may nangyari na sa amin. At isa pa, hindi namin alam kung saan kami pumupunta. Wala kaming direksyon. Napatawa ako.
"Ewan."
"Anong pangalan mo? Sa'n bahay mo?" naramdaman ko ang muling pagbigat ng mga talukap ng mata ko.
"Eiffel."
"Uy," I grinned. "Gusto ko sa Paris."
Tumawa siya. "Tanga. Pangalan ko 'yon..."
Natahimik kami ng ilang sandali.
"Sama ka sa 'kin," basag niya sa katahimikan.
"Saan?"
Malamlam ang mga mata niya at nung tumingin ako sa kaniya ay muntikan na kaming sumubsob dahil parang nanghihina ang mga paa niya.
"Uy... Umayos ka." Tumawa ako.
"Pupunta akong Paris... Sama ka."
Sa pangalawang pagkakataon, muntik na kaming masubsob dahil nawalan ako ng balanse. Napatawa akong muli.
"Upo muna tayo. Nalindol 'ata..."
Pagewang-gewang kaming umupo sa gilid ng kalsada. Madilim pa rin pero may mga streetlight naman kaya ayos lang.
"Sasama ka na?" Tanong niya agad ng makaupo kami.
"Ah..."
"Sama ka na, dali! Wala akong kasama, e." Parang bata na lumabi siya.
I suddenly thought of why am I here with a man that's a total stranger to me. Then I remember that it's all because of my parents; Because of Landon; and his parents; and Keina.
I felt a sting sensation as I remember his last words.
I love her...very much.
I smiled bitterly. I felt like someone have squeezed my heart.
Ngayon, wala na akong matitirahan dahil umalis na ako sa condo ni Landon. Ayoko rin umuwi sa parents ko. That might be the last thing I would do as of now. 'Yung mga gamit ko sa condo ni Landon, tinanggal ko na at nilagay ko sa kotse. Naitakas ko kasi mula sa bahay 'yon bago ako pumunta ng bar. Kaso 'di ko maalala kung saan ko na-park. I laughed miserably.
Now, I'm alone...
Then I realized I'm not. I'm here, sitting on the sidewalk with the unknown stranger asking me if I want to join him in Paris. And surprisingly, I'm considering his offer.
Paris would be a great escape, isn't it? After all I'm looking forward on having a vacation at that lovely place. I've always want to go there and saw the famous Eiffel Tower. To feel the ambiance of that city would be greater.
"Okay."
"Huh?"
"Sasama ako," and when I said that, it's final. There should be no regrets. There's no turning back. Because that's my choice. To escape. Again.
Looking stupid and grinning at each other, we intertwined our hands. We stand and finally, with a clear direction, made our way on our chosen path.