Chapter 34:Death threat
Lie's POV
Isang buwan na din pala ang nakakalipas pero parang kahapon lang nangyari.
Isang buwan na din kami ni Stephane. May mga tampuhan din naman kami.
"Hey Mon Coeur,what are you thinking?" I looked at Stephane and smiled.
"Nothing Mon trésor." I said.
Nasa room kami ngayon. May kanya kanyang ginagawa ang mga kaklase namin.
Nakahilig ang ulo ko sa balikat ni Stephane.
"Mon trésor, may kukunin lang ako sa locker ko." paalam ko dito.
"Okay. Just be careful."natawa na lang ako sa sinabi niya.
Habang naglalakad ako ay nakaramdam ako ng mga matang nakamasid sakin.
Binuksan ko ang locker ko at hindi na ako nagulat nang makakita ako ng gold card.
I opened it.
Roses are red
Violets are blue
The little one is you
What can you do?
Bees can fly
I want you cry
Suffer and die.
Nabitawan ko ang card na hawak ko.
Ilang araw na akong nakakatanggap ng death threats. Hindi alam nila mommy o kahit na sino. Ako lang ang nakakaalam.
Nilagay ko na lang sa wallet ko ang card.
Nagpasya akong bumalik na sa room.
"Mon coeur,you okay?" Stephane asked.
I just nodded at him. Until now,my hands are still trembling at what happened.
Nang matapos ang klase ay agad akong nag ayos ng gamit.
"Lie,sama ka samin? Gagala kami, don't worry kasama mo naman si Boss Maël."nanunuksong sabi sakin ni Sebby.
"Ahm ano kasi masama ang pakiramdam ko kaya hindi ako makakasama."I lied.
"Hey,you want me to take care of you?"nag aalalang tanong ni Stephane.
"No. Sumama ka na lang sakanila. Ayos lang naman ako. Sumakit lang ang ulo ko."
"You sure?"I smiled to assured him that I'm fine.
Hinatid niya muna ako sa bahay namin bago umalis.
Dumiretso ako sa room ko.
*Knock knock*
"COME IN!!" sigaw ko.
"Miss Blanche may nagpapabigay po sainyo nitong sulat." Saad ni Betty,our new maid.
Kinuha ko naman ang sulat. I opened the envelope. Gold card,again?
Eyes can see
Ears can hear
Your death is near.
Maikli lang ang nakasulat pero di ko maiwasang maiyak sa takot.
Wala pang isang araw pero dalawa na agad ang natanggap ko.
*Door opens*
I immediately hide the letter and wipe my tears.
"Mon bébé,are you okay?" tanong ni Kuya Louis.
"Maël called me. Matamlay ka daw maghapon. Is there any problem?" tanong naman ni Kuya Loïc.
"None. I... I'm okay. I'll be okay."I murmured the last part I said.
"Then why are you crying?"Kuya Louis said then wipe my tears.
Napahagulgol ako. Niyakap naman ako nila Kuya kaya kahit papaano ay nabawasan ang takot ko.
"Shh. We're here baby. If you're ready, please tell us your problem,okay?"Kuya Loïc said.
Hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako.
Maël's POV
"Stephane, I'm so sorry. Sorry if lied to you. may n...nagtatangka sa buhay ko na p...papatayin ka daw nila k...kapag hindi kita h...hiniwalayan. I love you Stephane. Nagsakripisyo ako para hindi ka nila s...saktan."napahigpit ang yakap niya sakin.
I brushed her hair to calm her down." Who did that to you? Tell me."humiwalay ako sa yakap niya.
I cupped her face then wipe her tears."I...I don't know. Hindi sila nagpapakita s...samin. Puro sa phone lang sila."
"Paano mo nalamang 'sila'?"nagtataka kong tanong.
"Ramdam k...ko. Marami sila,hindi lang isa."she cried so hard.
I'm here in Z's condo. She called me when I'm on my way to our house.
Binantayan ko lang siya hanggang sa makatulog ito. Im staring at her face. She's so pale.
"I...I'm sorry Stephane. S... sorry." she's dreaming.
Nung makasiguro akong mahimbing na ang tulog niya ay umalis na ako.
Sorry for doing this
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Lie.
Lie's POV
Nagising ako dahil sa sinag ng araw na nagmumula sa bintanang hindi nakasara.
Ang sakit ng ulo ko!!!!
Bumangon ako at tumingin sa salamin.
Aaacckkkk!!!! Mugtong mugto ang mata ko. Ang pangit ko na. Huhuhu!!!
I sighed. Naligo na ako at nag ayos para pumasok. Pagkatapos ay bumaba na ako para kumain.
"Good morning." bati ko tsaka naghikab.
"Good morning baby." bati ni Kuya Louis.
"How's your sleep?" tanong ni Kuya Loïc.
"Fine."tamad kong sagot.
Hinayaan na lang nila ako. After kong kumain ay nagpaalam na ako sakanila na papasok na ako.
Paglabas ko ay hindi ko nakita si Stephane na naghihintay sakin.
"Late siguro ng gising." sabi ko sa sarili ko.
Nagpahatid na lang ako kay Manong sa school. Lantang lanta ako nang makarating ako sa room namin.
"Lie!!" nakangiting bati sakin ni Sebby pero agad din na nawala at napalitan ng pagtataka dahil sa itsura ko.
Nginitian ko na lang siya at umupo sa tabi ng upuan ni Stephane.
"What happened to you Lie?" tanong ni Kayden.
"Wala."
Pumasok na si Sir Clyde pero wala pa rin si Stephane.
Bakit kaya late yun ngayon?
Ilang minuto pa ay nakita kong pumasok si Stephane na parang bad mood.
Pagkaupo niya ay agad ko itong kinausap."Hey,why are you late?"
Hindi niya pinansin. Nakatulala lang siya at parang wala sa sarili.
Kinulit ko siya ng kinulit hanggang sa mapatingin siya sakin.
"STOP IT LIE!!!" nagulat ako sa pagsigaw niya. Pati ang section 5 at si Sir Clyde ay nagulat dahil sa pagsigaw ni Stephane.
Stephane stormed out from the class. Tumingin ako sakanila at tsaka nagsorry.
Mamaya ko na lang siguro siya kakausapin.
Nung maglunch na ay di pa rin bumabalik si Stephane kaya dali dali akong lumabas at hinanap siya.
Narinig ko pa ngang tinawag nila ako eh.
Inuna ko muna siyang hanapin sa rooftop at hindi nga ako nagkamali na nandun siya pero hindi lang pala siya ang tao dun.