SAM'S POV
THE NEXT DAY....papunta na ako ng klase.
Naglalakad sa daan, "Naku naman klasmyt ko pa naman siya tapos magkatabi pa kami. Anong gagawin ko?" para akong tanga sa kalye aatras at aabante.
Hmmm alam ko na magpapalate ako para hindi kami maxado makapag-usap.
INSIDE THE CLASSROOM...
Humahangos na pumasok sa pinto.
Hands on my knees, "Ma'am, I'm sorry I'm late" paliwanag ko.
Sinamaan niya ko ng tingin, "OK..be early next time..sit down" wew!
Ayan na siya. Nakakahiya naman
So I avoided his gaze.
Kaya dali-dali akong umupo at hindi siya pinansin.
.
.
PERO
.
"Good morningJ" sabi niya. Haish ba't ba ang bait mo sa'kin.
Tumango lang ako with an awkward smile at kunware pokus sa lesson pero deep inside gusto ko ng matapos ang klase kasi....
sOoooooobrang awWkkkwaaAard talaga!
Later...
*LUNCH BREAK*
"OK class that's it, for now, please copy your assignment on the board"
As soon as the teacher left the room.
Akmang aalis din ako pero may humawak sa braso ko, "Ui best saan ka pupunta? Hindi ka ba kakain ng lunch?" Tanong ni Joan. Naguguluhan din kasi siya sa kinikilos ko.
Kamot-ulo, "Ah...eh...Ah..may gagawin lang ako sa library..Tama!..may gagawin ako" Palusot ko.
I tried my best to lie. Sana bumenta..PLEASE!.huhuhu
Best naman bitawan mo na ko please.
Tumayo bigla si Lance sa tabi ko, "Samahan na kita" Ayan na naman siya oh.
UTANG NA LOOB LANCE WAG KA NG SUMAMA!! EH IKAW NGA INIIWASAN KO!!!...
Explain2x ulit, "Ahh.......ha?wag na.. sandali lang naman ako dun..Samahan mo na lang si Joan kumain ng lunch. Cge" I wave at them at kumaripas ng takbo.
Tumingin si Joan kay Lance, "Natatae kaya siya?" at nagkibit balikat lang din ito na ibig sabihin hindi niya alam.
.
.
.
MEANWHILE...
.
.
Habang naglalakad ako, tinakipan ko ang aking mukha ko ng libro na para bang may tinataguan.
At Yes!..yun ay si Lance. Bakit?Hindi ko rin alam.
.
Ilang minuto pa ay may narealize si Sam sa pinaggagawa niya
"Ganito pala ang feeling ng may inuutangan, parang praning tago ng tago...pero teka nga lang!..." huminto siya sa paglalakad at binababa ang libro galing sa mukha niya.
Sabi sa sarili, "Teka lang..ba't ba ako yung nahihiya? eh hindi naman ako yung nagsabi ng 'I like you' ha?...sa pagkaka.alam ko di ba dapat yung nagsabi nun ang mahiya??!..."
Wow. I can't believe this.
AKO YUNG GUILTY?!?
Ayan nalilito na tuloy ako ano ba ang dapat kung gawin.
"ba't ako mahihiya?!..tama..."
Nang humarap ako, hindi ko namalayan may tao pala sa likod at nabangga ako.
Tumama yung ulo ko sa may dibdib dahilan para maout-of-balance ako.
Nabitawan ko yung libro at nafefeel ko na ring mahahampas na ang katawan ko sa sahig kaya pumikit na lang ako at niready ko na ang sarili ko..
"Ahh--"
pero...
Hmmm..ba't parang hindi masakit ang katawan ko???
Unti-unti kung minulat ko ang aking mga mata at...
.
.
PATAY
.
.
Guess who?!?
.
.
"S-sir?!"
Si sir Arthur pala ang nabunggo ko. Hawak-hawak niya ang isang kamay niya sa bewang ko at ang isa naman sa ulo ko...
♪ Doo Doo Doo Doo Doo Doo Doo Doo ♪
Parang nangyari nato sa'kin nung isang araw ah?!?
A familiar feeling but a different level..
Nagkatingin lang kaming dalawa at may biglang lumapit sa'min...
.
.
"Sam!"
.
At yun ay si Lance. Nice one.
Bigla namang kumulas siya sa pagkakahawak sa akin.
Hinawakan ni Lance ang kamay ko at dinala papalapit sa kanya,
"Sam, Ok ka lang?" with a worried face.
at tinitingnan kung may galos ako or something at inayos ang buhok ko.
"O-ok lang ako" pag-eExplain ko.
Tumingin sa kabilang direction, "Thank you si-sir". nangningninig na nahihiya kung sabi sa kanya.
Once again niligtas na naman niya ako. Ilang beses na ba?
He looked at me and said with a serious tone, "Sa susunod mag-ingat ka naman hindi yung-----." and didn't finish it.
He then looked at me and Lance again with disappointment on his eyes.
Bakit ganun ang serious ng mukha niya??? at ang mga mata parang...medyo galit siya??.
Bad mood siguro tas dinagdagan ko pa.
Siguro kasi ang tanga ko rin minsan eh..
Pumagitna na si Lance sa amin, "Ah sir pagpasensyahan niyo na si Sam baka nahilo lang hindi kasi to naglunch eh."
Nako oo nga pala nakalimutan ko kaya siguro na out-of-balance din ako bigla.
I look at his gaze saying, "Sorry sir" but he looks away. Hmmp. Nagtatampo ba siya or something?
Hmmmmmmm?!?
Ba't parang iba yung awra niya.
Then Lance quickly picked up my book on the floor, grab my hand and started walking away.
Then worriedly ask me, "kanina pa kita hinahanap..... Nagugutom ka na ba?"
I hold my stomach and just nodded. Hehe. Gutom na nga ako.
He got something from his bag, "Binilhan na kita ng makakain mo oh" I took a quick look of him. He seems to be genuinely worried about me.
Sino ba namang babae ang hindi magkakagusto sa kanya?
Eh??Ano bang pinagsasabi ko....ay gutom lang to.
Nung napalingon ako sa likod namin, andoon pa rin siya hindi gumagalaw.
By judging it, he looked upset, annoyed or angry??
Bakit kaya?!
Sa isip ko, "Ano kaya problema nun?" baka naapakan ko paa niya.
Naku Patay!
ARTHUR'S POV
Papunta ako sa faculty para kunin ang mga testpapers sa desk ko. Along the way I was looking at my watch to check the time..
Yumuko, "1 pm na pala" mamaya na lang ako maglulunch after ng class ko.
Before I can even lift my head I bump into someone.
Luckily, I was able to hold her waist and saw who she was...
"Sam!?"
I shout her name on my mind. Siya na naman? Ba't ba palagi kaming nahahantong sa ganitong posisyon. I wonder what's on her mind while I'm holding her.
(Background song: Terrified by Katharina McPhee)
♪And I'm Inlove
And I'm terrified
For the first time
In the last time
In my only life ♪
I wasn't so sure why I did not let go of her right away. It seems that even though we're in an awkward position but I felt comfortable in a way. Ang weird pero...
"Sam!" someone shouts her name and it was Lance.
Siya na naman!?
I let her stand properly to check if she's ok but Lance pulled her hand towards him.
kAiLnGaN taLAga hatakin?!?As if he doesn't want her to be near me.
"Sam, Ok ka lang?" and fixing her hair. Is he even allowed to touch her that way??
Then I spoke..
"Sa susunod mag-ingat ka naman hindi yung..." Hindi ko matapos ang sasabihin ko dahil...dahil naiinis akong hinahawakan niya si Sam sa harap ko. Parang....AargGh!..
Nagsalita ulit si Lance.
"Ah sir pagpasensyahan niyo na si Sam baka nahilo lang hindi kasi to naglunch eh."
Huh?Lagpas 1pm na ah. Ba't hindi pa rin siya kumakain?. Gusto ko sanang pagalitan si Sam pero umalis na sila..
Then I realized something...looking at them together.
He suddenly took my job in taking care of her. He even brought her lunch. Pero ang pinakapinagtataka ko...
.
.
.
"Eh ba't naiinis akong makita silang magkasama?!?"
I had this kind of feeling nung nagusap kami sa bench. I don't know what happened to him that day but he just blurted out his feelings for her.
I'm still confused about everything. Although I'm trying my best to stay away from her pero ang lupit ni 'tadhana' palagi kaming pinaglalapit.
All I know right now is I want to take care of her no more no less.
Tama!..Tama yun!. I think I'm still in the right track.
(Sige pa Arthur iconvince mo pa sarili mo na walang kang gusto kay Sam.hehe)
Denial King!