SAM'S POV
Ilang buwan ng nakalipas wala na kaming balita ni Mama tungkol kay papa, ayaw ko ring magtanong sa kanya baka magalit lang siya. Balita naming nakapagpiyansa na raw siya nung isang araw pa.
Isang araw habang papunta ako sa school nakita ko ang kotse ni Papa sa isang restaurant.
"Hmm kotse ni Papa yun ah?" lumapit ako at chiheck ang plate number.
"Oo ito nga. Anong ginagawa ni Papa dito? eh hindi ko naman siya nakita sa bahay kanina?" though I'm still confused sinilip ko ang loob ng restaurant since glass naman ito.
Sa isip ko puntahan ko kaya si papa pero hahakbang na sana ako paloob kaya lang bigla akong natigilan nung may isang babaeng bumati sa kanya at hindi lang yun...
.
. nagkiss sila sa
.
.
....LIPS!?
May mali?PaRaNG May Mali dito?
Pilit kung pinoproso ang mga nakikita sa utak ko.
Nashock ako sa mga pangyayari at hindi ako makagalaw. Mga ilang segundo lang ay sumunod ang isang batang babae na medyo mas bata sa akin at nakaprivate school uniform siya at tinatawag siyang..
"Papa"
Masayang tawag nung batang babae.
"P-Papa?..eh papa ko siya?"
Kinalaunan ay nakita ko kung gaano sila kasaya, nagtatawanan na parang isang pamilya. 'Bakit ganun ang lambing ni Papa sa kanilang dalawa?'. Kailanman hindi ko nakita si Papa ganyan ka sweet kay mama.
Biglang sumikip ang dibdib ko ng marealize ko na ang lahat....
"Sila pala ang dahilan kung bakit hindi siya palaging umuuwi sa bahay"
Bumuhos na ang luha kong nakatingin pa rin sa kanila.
"Ang dahilan kung bakit nakikita ko minsan si Mama na umiiyak sa gabi,
Ang dahilan kung bakit sila nag-aaway lagi,
Ang dahilan kung bakit hindi siya makapunta sa school activities ko. Ngayon alam ko na..."
Hindi ko na nakayanan ang mga sumunod na pangyayari kaya dahan-dahan akong umatras palayo sa restaurant at tumakbo ng mabilis....
"Kaya pala...kaya pala"
Nagcheat si Papa kay Mama.
Masakit na para sa akin paano pa kaya kay Mama?!. Ang sama mo Papa!!!
Galit ako sayo!!
ARTHUR'S POV
KINAGABIHAN....
May biglang kumatok sa pinto kaya binuksan ko.
"Oh Ninang kayo pala, anong kailangan niyo pasok muna kayo sa loob?".
Parang may hinahanap sa loob, "Ahm...nagbabakasakali lang ako kung napadaan dito si Sam. Hindi pa kasi siya umuuwi eh. Ang alam ko 3pm matatapos ang klase niya eh mag-aalas-sais na kasi eh nagpapa-alam naman yun kung may pupuntahan siya. Nag-aalala na kasi ako." Hindi mapakaling sabi niya.
*SHORT FLASHBACK* (nung time na tumatakbo si Sam kaninang umaga)
Biglang may naalala ako kaninang umaga nakita ko siyang tumatakbo, ang akala ko ay may pupuntahan lang siya so kaya pala hindi siya pumasok kanina sa klase ko?
Pinaupo sa sofa, "Wag po kayong mag-alala Ninang. Ako na po ang maghahanap sa kanya baka nasa malapit lang siya."
Hinawakan sa balikat, "Ibabalik ko po siya ng ligtas. Tatawagan ko na lang po kayo pag nakita ko siya..Ma, samahan mo muna si Ninang" At ibilin ko siya kay mama.
"Oh cge nak, ingat ka" sabi ni mama.
At nagsimula na kung maghanap sa kanya. Tumawag na rin ako sa mga kasamahan kung teachers kung pumasok ba siya sa klase nila pero wala eh.
Lingon sa kanan, lingon sa kaliwa, "Sam, nasan ka na ba?" Tanong ko sa sarili
Halatang nalilito na rin ako kung saan ako mag-uumpisa.
"Sana walang nangyaring masama sayo kung hindi.... hindi ko mapapatawad ang sarili"
Hangang sa naalala may lugar na palagi niyang pinupuntahan pagpinapagalitan siya ni Ninang.
After 30 minutes nakita ko siya sa swing mag-isa.
Buti na lang. Salamat Lord!!!
Tinawagan ko muna si Ninang na nakita ko na siya at ihahatid ko na lang maya2x. Tumakbo ako papunta sa kanya.
"Sam..." I called her while hands on my knees panting for breath.
"Kanina ....ka pa... namin .....hinahanap. OK ka lang ba?" tinanong ko siya nang humahangos pa.
Hindi siya nagsalita kaya lumuhod ako at tinawag siya ulit.
I say in a soft voice, "Sammie...." she lifted her head.
Mugto ang mga mata niya halatang umiyak siya buong araw.
I gently cupped her face with both of my hands on bended knees while she was sitting on the swing.
She looks at me sniffling and realized it was me so...
She hugged me while sobbing, "Si papa....nakita ko...kanina....masaya.....kasama ang ibang pamilya niya"
I know at this moment all she need is a hug so I hugged her back...tightly.
Although I was hesitant to be physically close to her because of our status, it was the moment where I don't want to be her teacher but just someone she can cry on.
Good thing I was wearing a jacket with a hood and it was kinda dark in the playground so felt relieved that no one will notice me.
I patted her back with one hand to comfort her,
"Shhh shhh. Tahan na. Andito na ko"
Then she managed to speak in a low voice but still cracking...
"Kaya pala(sniffling)...kaya pala...palagi siyang walang time samin nila mama"
Iyak pa rin siya ng iyak.
Although I kinda have a feeling na may iba talaga si Tito Robert from what happened the last time pero now na nalaman na niya it is still heart-breaking to actually know the truth from her.
When she stops crying for a moment, I slowly lifted her head from my right shoulder to meet my eyes.
I sweetly said, "OK ka na?"
She just nods while sniffling. I secretly smile because she looks so cute. How can she be so cute in this kind of situation???..OK I snap that thought in my head. This is not the time for that.
Then I said while looking through her eyes, "May mga bagay talaga sa buhay natin na mahirap intindihin pero kailangang tanggapin. Alam ko bata ka pa ngayon kaya nahihirapan ka pang iproseso lahat pero pag lumaki ka na mauunawaan mo rin kung bakit naging ganun ang desisyon ng ibang tao"
Choice ng papa niya ang humanap ng iba eh kaya wala tayong magagawa desisyon niya yun.
Masyadong komplikado ang mga kaganapan sa buhay niya ngayon pero kailangan niya din maranasan ito para mas maging matapang siya sa pagharap ng kanyang kinabukasan.
She hugged me again and cried even louder. Buti na lang medyo gabi na at wala na masyadong tao dito kundi patay ako baka akala pinaiyak ko to.
"Do you understand what I said?" She just nodded.
I smiled and realized something.
We are not close before as we are now. I hope I was able to help her get through with this situation.
Mga ilang oras pa ay nakatulog na siya sa kaiiyak at kinarga ko na lang siya sa likod at umuwi na rin kami sa bahay nila.
Habang mahimbing siyang natutulog sa likod ko..
I sighed deeply, "Why do I always end up saving you?" and laughed.
Then became serious, "..If this continues....I think I will be in trouble...really big trouble" with a worried sad face.
'So please...take care of yourself. I may not be there when you needed me the most'
.
.
Nakarating na rin kami sa bahay nila at nagexplain na rin ako kay Ninang kung anong nangyari sa kanya. While they are downstairs, I placed her on the bed slowly baka kasi magising siya bigla.