Ara's Point Of View
"Salamat ulit ah!" Sabi ko kay Bwi nang ihatid niya ako sa bahay namin.
"Welcome, I have to go!" Sabi nito at pina-andar na yung kotse niya.
Pumasok na ako sa bahay namin pero naka-abang sila Mama at Papa, lumapit ako para mag-mano pero katulad ng kanina, tinaboy nanaman ako.
"Bakit ka lasing, hindi kita pinalaki ng may bisyo!" Sabi ni Mama.
"Hahaha, ano? Pinalaki, alam mo ba mga pinagsasasabi mo Ma? Wala ka dito ng marami'ng taon tapos sasabihan mo lang ako ng ganyan?" Sabi ko dito habang tumatawa, bigla na labg ako'ng sinampal ni Mama.
"Ayusin mo pananalita mo, Samara!" Galit an tugon ni Mama, bigla na lang bumaba sila Sahara at Hara mula sa taas.
"Ma, tama na!" Pag-pigil ni Hara kay Mama.
"Ano'ng tama na, alam mo ba yang pinagsasasabi ng kapatid mo ha!" Pagalit na sabi ni Mama kay Hara.
"Inaayos ko naman pananalita ko at saka, sinasabi ko lang yung totoo, kaya wala ka'ng karapata'ng pagalitan kami ni Hara kasi wala ka dito noon para alagaan kami!" Sabi ko dito.
"Tumigil ka!" Sigaw ni Papa.
"Kayo ang tumigil, sumosobra na kayo Ma, Pa, tapos uuwi kayo dito sa sarili nami'ng Pamamahay ni Mahara para lang pagalitan at pigilan ako sa mga gusto ko'ng gawin sa buhay ko!" Sabi ko dito.
"Hoy, Samara. Sa amin ng Papa mo galing ang pera'ng pinang-bili niyo ng bahay na ito!" Sabi ni Mama.
"Hindi Ma. Pinag-hirapan ko ito'ng bilhin, yung mga pera mo, binabalik ko sa bank account mo kasi ayaw ko'ng dumating ang araw na bumalik kayo dito at magkaroon ako ng utang na loob sa inyo!" Sabi ko dito, "Nagpaka-hirap ako para lang magkaroon ng sarili'ng bahay at lupa ng wala kayo, nagpapaka-saya sa Turkey, tapos nung naaksidente ako habang hinahanap si Sahara, hinanap ko kayo pero pinabayaan niyo ako, di man lang kayo umuwi para asikasuhin ako, tapos nung makita lang namin si Sahara, isa'ng tawag lang andito na agad kayo, Ma, Pa, sobra'ng sakit ng pinag-daanan ko dito, ako Mismo ang nag-trabaho para lang may pang-pasok ako, ako ang nag-asikaso sa mga kumpanya'ng iniwan niyo dito, tapos ngayon ako pa yung masama, Ma, Pa, lahat ng ginagawa ko sa sarili ko, mali sa inyo, lagi niyo na lang ako'ng pinapagalitan, kapag may maliit ako'ng kasalana'ng nagawa. Tapos aalis kayo ng hindi man lang ako sinasama. Ma, ayos kang sa akin na mawala yung lahat lahat sa akin, wag lang kayo, kayo'ng pamilya ko. Mahal na mahal ko kayo, sana na-ramdaman niyo rin yun minsan, mas mabuti na nga kung pinatay niyo ako kesa papahirapan niyo lang ako'ng pagdusahan ang mga nangyari noon!" Pagdidikta ko sa kanila at pumunta ako sa kusina para kumuha ng kutsilyo, ginilitan ko yung pulso ko at dun na ako unti unti nang-hina.
Nagising ako at at nandito ako, nasa kama ng ospital, nakita ko si Sahara at Mahara sa tabi ko habang hawak ang kamay ko.
"Hara, Sahara" pagtawag ko sa kanila.
"Samara, gising ka na. Bakit mo ba kasi ginawa yun?" Tanong ni Sahara sa akin.
"Di ko akalai'ng mabubuhay pa ako, dapat pala sa leeg" sabi ko.
"Ano ba iya'ng pinagsasasabi mo?" Pagalit ni Hara sa akin.
"Tama naman ah, asan sila Mama at Papa?" Tanong ko.
"Nasa bahay" sabi ni Sahara, sinasabi ko na nga ba, gusto rin nila ako'ng mawala eh, dapat pala sa leeg ko na lang ginawa.
"Kumukuha ng damit mo, si Papa nandyan sa botique bumibili ng gamot mo!" Sabi ni Hara.
"Tsk, wag nga kayo'ng mantrip, alam ko naman na wala dila dito, pakisabi nga sa Doctor na i-discgharge na ako" sabi ko dito at tumayo na, kahit masakit na sa pulso ko pinilit ko'ng tumayo.
"Wag ka nga'ng ano diyan!" Sabi ni Hara.
Bigla na lang bumukas yung pinto, pumasok si Papa na may dala'ng paper bag.
"Oh bakit ka naka-tayo diyan, humiga ka, uminom ka ng gamot!" Sabi ni Papa at ibinigay sa akin yung gamot na iinumin.
Binigyan ako ni Papa ng gamot at ng tubig, isinubo ko na yung gamot at uminom ng tubig, bigla na lang pumasok si Mama sa room.
"Magma-madre ka ba, Ara. Ang dami'ng mga palda na sobra'ng hahaba!" Sabi ni Mama.
"Ma, kasi simula ng umalis kayo at magka-amnesia siya nag-iba na yung style niya!" Sabi ni Hara.
"Hay nako, dapat palitan mo na!" Sabi ni Mama.
"Ay ma, nag-bago na yan dati nung sinaktan nung ex niya pero ngayon, bumalik sa dati kasi ayaw niya raw ng may nasasakta'ng inosente'ng tao!"
"Ang bait naman ng Anak ko" isa'ng sentence na nagpa-ngiti sa akin at nagpa-iyak.