Christian Alesandro
Born on: July 12, 1997Born in: NoneAge: 21 years oldLives in: Sa puso mo
Born on: July 12, 1997
Born in: None
Age: 21 years old
Lives in: Sa puso mo. (Gago to ah.)
Works in: Krusty Krab (Parang lahat naman ng tao sa facebook nagtatrabaho rito.)
Wala ng ibang information ang aking nakita pa bukod dun. I look some photos of him... one photo of him I mean. Yung photo naman niya ay isa lang pero 'di ko maipagkakaila na ang gwapo niya rito. He's smiling, nakakapanibago dahil parang hindi naman ito ngumingiti.
Jasperson Heynes
Born on: July 15, 2018Born in: NoneLives: In your dreams (Mga baliw ata to ah
Born on: July 15, 2018
Born in: None
Lives: In your dreams (Mga baliw ata to ah.)
Works in: None
Mas konti ang nakita kong impormasyon kay Jasperson. Hanggang dun lang at gaya rin kay Christian, isa lang din ang picture niya. His profile picture is a half naked photo of himself. Hindi ko sana titingnan ang picture niya... pero ang ganda ng katawan niya, I can't help it. Nang magsawa na ako ay sinunod ko na yung isa. Ang lalaking walang ekspresyon.
Primo Sichihiro
Born on: July 18, 1997Born in: NoneLives in: To your soul and Mind (Tumindig ang balahibo ko rito
Born on: July 18, 1997
Born in: None
Lives in: To your soul and Mind (Tumindig ang balahibo ko rito.)
Works in: None
July silang lahat. Bakit parang bigla akong kinilabutan? I looked some of his photos. Hindi lang isa ang picture niya, but he'd four photos. The two photos was him, no facial expression, the other one was the three of them and last was his half naked photo. I saw his perfect shape body but ruined by his scars. I don't know what's on him and I could feel that there's something strange just not on him but to the three of them. I tried to find more information but I see nothing. Parang mas lumalala yata ang sitwsyon ko ngayon. I had this questions in my mind.
I am in a world where darkness sorround. I saw a shadow and followed it. I tried to shout but I coudn't, it's like my mouth was sealed. I continued to follow that shadow and that brought me to a place where blood was everywhere, dead bodies were lying on the ground. My body was trembling, and when I tried to make a step back I saw that shadow and it's cleary became a man.
"Val!" Napabangon ako bigla dahil sa gulat at nakita si Van sa harapan ko. I tried to catch my breath and when my breathing was normal I gulped. It's a strange dream... a very strange dream. Ako pa naman ang klase ng tao na talagang madaling kabahan kahit panaginio pa 'yan.
"Anong ginagawa mo rito? Tanong ko nang matapos inumin ang tubig na binigay niya
"Anong ginagawa mo rito? Tanong ko nang matapos inumin ang tubig na binigay niya.
She sat on the sofa.
"Anong oras na nga ba? 'Di may pasok pa tayo?" She's smirking at me. Tiningnan ko ang orasan na nakasabit sa pader-ohmhgad! Then I realized that she's already wearing a uniform. May isang oras pa ako para maghanda.
Mabilis akong bumangon mula sa pagkakahiga at kinuha ang tuwalya."Kailangan ko ng maligo!",
I quickly opened the shower and water started to crawl in my body. Bakit ba kasi nakalimutan kong e-set ang alarm ko. Kailangan ko pang dumaan sa coffe shop para daanan ang mga gamit ko roon at sigurado akong mahuhuli na naman ako sa klase ngayon. Lagi nalang.
Binalot ko ng tuwalya ang aking katawan pagkatapos ng mabilisang ligo ko. I took my black jeans and a simple white shirt. At nang matapos na ang lahat ay umalis na kaagad kami pero pinauna ko nalang si Van dahil baka madamay pa siya sa pagiging iresponsable ko.
Habang tumatakbo ako papuntang cafe ay 'di ko sinasadyang mabangga ang isang lalaki. Nakaharang kasi siya. Wala ako sa oras para huminto pa at mag-sorry ng maayos. Besides, siya naman itong nakaharang sa daan hindi ako.
"I'm sorry! I am in a hurry!" I shouted and ran. Pero parang hindi naman niya ako narinig dahil nagpatuloy lang ito sa paglalakad.
"Magandang umaga, Dad," hingal kong saad at huminto muna para habulin ang hininga pero halos mawalan na ako ng hininga nang makita si Primo sa isang mesa. Siya lang mag-isa, nakakapanibago. Sa'n kaya yung dalawa niyang alipores? At bakit nandito siya? He's reading a book, a fantasy novel with a coffe on his table.
He put down his book and managed to look at me nonchalantly. Kaya napaiwas ako ng tingin sa kaniya. Hindi ako komportableng naglakad patungo kay Dad. Parang nakatitig siya sa akin.
"Good morning Princes." I took my bag and kissed dad.
"Bakit nandito ka pa? Late ka na." Tanong ni Dad, but I was starring to that boy that's why he murmurred something. "Do you know him?"
Hell no! I mean, I know his name but... but I don't still know him.
"Hindi, nagtataka lang ako ba't siya nandito," I mumbled.
Tumawa si Dad na ikinagulat ko," syempre coffe shop ito at customer siya kaya nandito siya." Ang tanga ko. Oo nga pala, he's a customer.
I took a glance to him. He's still reading that book. Still no expression.
"Dalhin mo muna itong dalawang slice ng cake sa kaniya," utos ni dad. Tiningnan ko pa ito bago kunin ang cake at naglakad patungo sa kaniya. Each time I will make a step towards to him I felt nervous. Hindi ko alam pero kinakabahan talaga ako sa malamig niyang aura. At nang makarating na ako sa mesa niya ay maingat kong inilagay ang dalawang slice ng cake. At dahan-dahang tumalikod.
"Thank you," he mumbled. Akala ko hindi siya marunong magpasalamat. Mabilis akong naglakad pabalik kay Dad. I took a quick glance to Primo, at ngayon ay nakita kong sumubo na siya ng kaunti.
Nagpaalam na ako kay Dad at naglakad palabas, pinipigilang tingnan ulit siya.
Mabuti nalanag at hindi pumasok yung unang subject namin kaya hindi ako nalate. Mabilis ko namang nasagutan yung quiz namin dahil sa nakapagbasa naman ako. Class ends with an assigment on making a short fantasy story, kaya pumunta kami ni Van sa library para kumuha ng ideya sa mga libro doon.
"Ba't pala ang tagal mo?" Tanong ni Van habang inilalagay ang mga librong aming napili at umupo.
"Dumaan pa ako sa coffe shop," sagot ko at binuksan ang isang libro . Compilation of short fantasy stories.
"Alam ko naman iyan. Ang ibig kong sabihin ay bakit sobrang tagal?" Curiosity filled his voice. Nakakunot ang noo nito habang hinhintay ang sagot ko.
"Nakita ko siya doon," sagot ko ng 'di man lang ito tinitingnan at itinuon lang ang mga mata sa libro. "Fantasy mystery gagawin ko."
"Sino? Sinong nakita mo roon?" Tanong nito ulit at binaliwala ang huli kong tanong.
"Siya," tipid kong sagot.
"Sinong siya?"
"Si Primo."
Natahimik siya ng ilang segundo kaya nagtaka ako. Parang may iniisip siya pero 'di na akong nag-abalang tanungin ito. Tinuon ko ulit ang atensyon sa libro at parang nagkainteres ako sa isang kuwento.
"Bakit siya nandoon?" Nagsalita na ulit si Van. Inilapag ko ang libro sa mesa at tiningnan siya.
"Hindi ko nga alam eh. Alam ko namang customer siya pero... ewan. Atsaka hindi siya gumawa ng gulo," seryoso kong wika.
"Talaga? Hindi siya gumawa ng gulo?" Tumango ako. "Baka lang hinahanap ako-ang ganda ko kasi."
I scowled. Wala akong oras para makipagbiruan sa kaniya. Kinalaunan ay napawi rin ang ngiti niya nang makita niyang seryoso ako.
"Sobrang weird ng facebook account nila. We're in the 21st century, tapos yun lang. Nadismaya nga ako ng kaunti pero nabawi nalang ng display picture nila," seryoso pero kita ko pa rin sa mukha nito ang intensyon na tumawa.
"Kita ko nga," sambit ko. Those informations were shit. Ang weird.
"Pero aminin mo natawa ka sa lives in nila," natatawa pa nitong sabi.
"Sort of," I replied then laughed.
"Nasa puso mo." Siguro hindi lang sila basagulero... baka baliw rin sila.
"Christian Alesandro?" Saad nito at tumawa. "To your sould and mind?"
"Primo Sichihiro," tawang-tawa kong saad. "In your dreams?"
"Jasperson Heynes!"
"Yes?" Nagulat kami ng biglang may nagsalita. Dahan-dahan kaming napatingala at halos atakihin na kami ng kaba nang makita si Jasperson at Christian sa harap.
Nagkatinginan kami ni Van. Lagot. Ba't sila nandito? Narinig kaya nila pinag-usapan namin? Boba! Talagang narinig nila.
Hindi kami makapagsalita ni Van at parang naubusan kami ng mga salita kaya ngumit nalang kami pero hindi sila ngumiti at seryoso lang na nakatingin sa amin. Nagsisimula na akong pagpawisan dahil baka bigla nila kaming bugbugin ni Van.
"Wala po, hehehe," sambit ni Van, pangiti-ngiti pa ito.
"Really? We heard our names. Do you have any problem?" Jasperson said, his aura was like a killer. Every words came out from his mouth made me shiver. "No not... I think you two have a problem to us."
"Patay," I mouthed to Van.
Hindi kami makapagsalita ni Van. Wala kaming masabi at hindi naman alam kung anong masasabi.
"Mr. Heynes and Mr. Alesandro. Nandito na pala kayo," sabay kaming napatingin ni Van sa librarian, ngumiti pa ito sa amin bago bumaling ulit sa kanila. "Nandito na po yung hinahanap niyong libro."
Naglakad na nga sila patungo sa mesa ng librarian at nakita naming binigay ng librarian ang isang libro. Hindi man lang ito nagpasalamat at tumalikod na lang kaagad pagkatapos naglakad palabas ng pinto. Akala ko katapusan na namin ni Van.
Sabay kaming huminga ng malalim, binabawi sa ang hininga dahil sa pinigilan talaga namin ang paghinga kanina dahil sa kaba.
"Katakot yun ah," sambit nito habang pinupunasan ang pawis niyang mukha.
Ang kinatatakutan ko ay baka tambangan nila kami sa labas at doon bugbugin. Pero bakit sila nandito? Hindi naman siguro sila estudyante dito dahil sa hindi ko nama sila palaging nakikita dito. At ano yung libro na yun?
"Anong libro yun?" Tanong ko kay Van.
"Naku Valerie Rines! Alam ko na naman 'yang nasa isip mo. You're wondering again. I'l tell you now, huwag," seryoso nitong ani.