I still couldn't believe on what I saw last night. Hindi pa rin pumapasok sa utak ko ang lahat ng mga pangyayari. Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko sa nakita kagabi. Isa silang mga anghel? Pero akala ko mababait ang mga anghel. Kung anghel sila, ay sana gumagawa sila ng mabubuti pero bakit gulo palagi ang bitbit nila. Ba't nila pinatay ang kapwa nila anghel? Ano yung relic?
Parang masisiraan na yata ako ng baliw dahil sa mga tanong na nasa isip ko. Palagi itong bumabagabag sa utak ko. Kahit na sa paglalakad ko ay 'yan pa rin ang nasa isip ko. Hindi ko na halos mapansin ang pagkain sa lamesa sa tuwing kumakain ako. Nakakabaliw!
I magined their steel like wings. Anong klaseng mga pakpak yun?
Are those wings real? Baka nanaginip lang ako. Alam ko na... kailangan kong gisingin ang aking sarili. I slapped my own face. Aray! I opened my eyes again, but still my mind was still drifted to those thoughts.
"Hoy! Kanina kapa tulala," sinapak pa ako ni Van gamit ang librong binabasa niya. "Ba't parang wala ka 'yata sa sarili?"
Kagabi matapos kong makita ang hindi kapani-paniwalang pangyayari ay agad na akong bumalik kina Van at dahil sa halos lasing na silang dalawa, dito ko nalang sila dinala sa kwarto ko. Para na rin makapag-usap pa kami. Bukas pa kasi ang uwi ni Joel.
She laughed as I looked at them seriously.
"Ano bang nangyaayari sa 'yo," Joel added. This time, they both looked at me curiosly.
"Totoo bang may anghel?" Bigla kong sambit na ikinagulat nila. Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanila ang nakita ko. Pero wala akong ebidensya, kaya huwag nalang... baka mapagkamalan pa nila akong baliw.
"Sa akin, oo." Sabi ni Van, sabay ngiti.
"Ako naniniwala talaga ako sa kanila. But we can't see them because they're in heaven." Joel said.
Angels supposed to be in heaven. But why they're here?
"Are angels good?" I asked, curiosly.
Inilagay ni Van ang librong binabasa niya sa kama at nag-focus sa akin.
"Not all...angels were like human, too. There's also a good angels and bad angels," she explained.
"Right! And the bad one is what they called fallen angel,"Joel supported the statement of Van. Fallen angel?
Tama nga sila. I gulped.
"Lucifer is once a good angel. But then he disobeyed God."
"Paano kung nandito sila sa mundo natin? Paano kung may nakakausap at nakakabangga na pala tayong mga fallen ange?" I asked. Mas lumapit pa ako sa kanila.
Tumawa nang bahagya si Van.
"Sa tingin ko ay hindi mangyayari 'yun. At kung mangyari nga 'yun ay malayo pa... pero malabo talagang mangyari 'yun dahil sa wala pa namang napapatunayang may ganiyan talaga."
Tama, wala pang napapatunayan pero nasaksihan ko na. They're real and saw with my two eyea that those boy's have a wings.
I immediately took my laptop and opened it. I quickly typed 'fallen angels' and enter.
At may lumabas agad na mga resulta.
A fallen angels novels.
Fallen angels photos.
Fallen angels Fiction Books.
Nephilim
Pregnant women.
What are fallen angels?
Pinindot ko ang 'what are fallen angels.' At agad na lumabas ang paliwanag sa tanong ko.
I read carefully the explanation on what are fallen angels.
It said here that fallen angels were angels who's been cast out in the heaven because of disobedience. They tend to be malevolent to humans.
Kaya pala lagi silang naghahanap ng gulo. Dahil nang mahulog sila galing sa langit ay agad silang gumagawa ng gulo rito sa lupa.
Pagkatapos mabasa ang lahat ng gusto kong mabasa ay agad kong hinarap ulit si Van at Joel.
"I think they're real. I saw fallen angels last night," I said seriously to them.
They both looked at me and frowned. Nagtinginan pa silang dalawa sa isa 't-isa and laughed.
"Totoo nga! Nakakita ako kagabi ng mga fallen angels," pagpupumilit kong sabi na totoong nakakita talaga ako. "Alam kong iniisip niyo na baka nababaliw na ako. But, believe me I indeed saw a fallen angels."
"Nakita kong napunit ang mga damit nila nang lumabas ang mga pakpak nila! Their wings were like made of steel. At nasasangga nito ang mga bala! Believe me!" I added, now I cound't stop being mad at them for not believing on me. I'm not a lier!
"Nakita ko na 'yan sa palabas. Yung mga pakpak na nakakasangga ng bala. Yung mga fallen angel ay ang gagwapo. Tapos ang ganda ng hubog ng katawan na masarap halikan," kuwento pa ni Van na kinainis ko.
Tumawa silang dalawa.
"Bweset!" Pikon kong saad at tinalikuran sila.
Pumunta ako sa kusina. Kung ayaw nilang maniwala, edi huwag! Hindi rin naman ako namimilit na paniwalaan nila ako. Basta ang alam ko ay ganoon sila Primo. Kung ayaw nilang maniwala.... pwes bibigyan ko sila ng ebidensya para maniwala sila.
I gulped and open the fridge. Kinuha ko ang pitsel na may lamang malamig na tubig at naglagay sa baso. Ininom ko ito.
---
Napakalakas ng ulan, nagsisilbing liwanag ang kidlat sa madilim na kalangitan. Nakatayo ako dito sa labas suot ang isang raincoat. Walang katao-katao ang kalsa bukod sa akin. Lahat ay namalagi sa mga tahanan nila dahil sa lamig.
Alam kong hindi maganda itong iniisip ko na abangan sila Primo rito, 'di kalayuan sa bahay na pinuntahan nila noong oras na sinundan ko sila. I'll find an evidence that will tell that they're a fallen angel. At sa tingin ko ay makikita ko lang yun sa bahay na 'yon.
Halos isang oras na akong nakatayo rito pero hindi ko pa rin sila nakikita. Simula ng gabing yun, ay halos isang linggo ko na silang hindi nakikita. Hindi ko alam kung ba't parang naglaho sila bigla. Siguro, nagtatago sila dahil sa parang hinahabol sila ng kapwa nila may pakpak.
Nang hindi ko pa rin sila nakikita ay nagdesisyon akong tanungin ang nagtitinda ng prutas malapit sa bahay na 'yon.
"Madalas lang sila umuuwi diyan," sagot ni manang ng tanungin ko kung parati bang umuuwi ang may-ari ng bahay na nasa tapat. "At kung umuuwi naman sila ay gabi na."
"Wala ka bang ibang napapansin sa kanila, manang?" Seryoso kong tanong. Baka lang kasi may kataka-taka siyang napapansin sa tatlong iyon.
"Wala naman bukod sa pagiging gwapo nila," pati ba naman ikaw manang nabihag na ng mga mukha nila.
Tumawa pa ito, at marahan kong sinipak. Nalaman ko rin na matagal na raw sila diyan. Nakakapagtaka, kung noon pa sila nakatira diyan ba't hindi ko sila nakikita gayung hindi naman ito kalayuan sa coffe shop?
Inilibot ko ang buong paningin sa paligid at sa kabuohan ng bahay. Sa'n na kaya nagpunta ang mga lalaking iyon. Parang hindi naman sila uuwi kaya ako ang papasok.
Bahala na. Iginalaw ko ang aking mga paa at palingon-lingon pang naglakad patungo sa bahay na iyon.