หลี่ชิงหัวเราะคิกคัก เมื่อวานเขาได้เห็นแม้กระทั่งชั้นในของเธอ แล้วตอนนี้พี่สะใภ้กลับมาอายเขาเสียแล้ว
ในตอนนั้นเอง หลี่ชิงสังเกตเห็นช่องระบายอากาศที่เปิดอยู่เหนือศีรษะ มีกระจุกขนสีเทาปนเหลืองห้อยอยู่
"พี่สะใภ้ หาไฟฉายให้ผมหน่อย!" หลี่ชิงพูด
"โอ้"
หานเหม่ยหยิบไฟฉายมาให้ หลี่ชิงยืนบนเก้าอี้ส่องไฟฉายเข้าไปในช่องเพดาน แล้วค่อยๆ โผล่หน้าเข้าไปดู
เมื่อแสงไฟฉายส่องไปที่มุมทางตะวันตกเฉียงเหนือของเพดาน ในที่สุดหลี่ชิงก็ได้ไขปริศนา
มันคือลิงตัวเล็กที่มีดวงตาสีเขียวเป็นประกาย
ตอนที่หลี่ชิงส่องไฟฉายไป มันกำลังกินขนมปังกรอบอยู่ เสียงกรอบแกรบ
"พี่สะใภ้ ไม่มีอะไรแล้ว" หลี่ชิงก้าวลงจากเก้าอี้พูด "ไม่ใช่พี่ชายผมมา แต่เป็นขโมยตัวหนึ่ง"
"หา? ขโมย?!" หานเหม่ยร้องเบาๆ
"ใช่ เป็นลิงตัวหนึ่ง คงลงมาจากภูเขา หิวจัดเลยมาหาอะไรกิน" หลี่ชิงพูด
หานเหม่ยถอนหายใจยาว "อ๋อ ลิงนี่เอง"
"ผมก็ว่าแล้วว่าพี่ชายไม่มีทางมา และคงไม่มีปัญหาอะไรกับเรื่องระหว่างเรา ถ้าเขารู้ว่าพี่สะใภ้มีคนดูแลในช่วงชีวิตที่เหลือ เขาคงจะสบายใจ" หลี่ชิงพูดช้าๆ
หานเหม่ยชำเลืองมองหลี่ชิง "พอเถอะ อย่ามาย้ำอีกเลย ฉันรู้นะว่าเธอคิดอะไรอยู่"
