วันนี้เธอแต่งตัวปกปิดมิดชิด สวมกางเกงขายาว เสื้อแขนยาว และหมวกกันแดด ในมือถือถุงไข่ไก่มาด้วย
"รู้อยู่แล้วว่าคนขี้เกียจอย่างเธอยังไม่ตื่น" หานเหม่ยหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าประตูและตรงไปที่ห้องครัว
"พี่สะใภ้มาได้ยังไงเนี่ย?" หลี่ชิงถามด้วยความดีใจ
หานเหม่ยเริ่มยุ่งอยู่กับเตาแล้ว "ข้าวสาลีของเธอน่าจะถึงเวลาเก็บเกี่ยวแล้ว ไม่ควรรอต่อไปอีก"
"ถ้าเธอรออีก พวกที่สุกก็จะสุกเกินไป พวกที่ยังไม่สุกก็ยังไม่สุก แล้วจะเก็บเกี่ยวไม่ทัน"
"สถานการณ์ปีนี้ อย่าหวังว่าจะใช้เครื่องจักรเก็บเกี่ยวเลย มันทำไม่ได้"
"อ้อใช่ ไข่จะกินแบบทอดหรือนึ่งดี?"
"ต้มครับ!" หลี่ชิงตอบพร้อมรอยยิ้ม "ผมเพิ่งไปดูเมื่อสองวันก่อน ข้าวสาลียังต้องรออีกสองสามวันนะ!"
"เธอไม่เห็นหรือว่าสองวันนี้แดดแรงขนาดไหน ตอนนี้ต้องพอดีแล้วแน่ๆ" หานเหม่ยพูด
"ก็จริงครับ" หลี่ชิงพยักหน้า
สองวันนี้เขาไม่ได้ไปดู แต่น่าจะใกล้ถึงเวลาพอดีแล้วจริงๆ
หลังกินอาหารเช้าเสร็จ ทั้งสองคนก็ลงไปที่ทุ่งนาด้วยกัน
เมื่อมีหานเหม่ยอยู่ข้างๆ หลี่ชิงดูเหมือนจะกลายเป็นลูกลาน้อยที่ไม่รู้จักเหนื่อย
