"ไอ้เวร ตอนดึกๆ แบบนี้แมวบ้านไหนมันร้องเสียงดังขนาดนี้ จะให้คนนอนยังไง!"
ทันทีที่หลี่ชิงกอดเทียนเยว่อ๋อ เกาหลีที่อยู่บ้านข้างๆ ก็เปิดประตูออกมาด่าด้วยความหงุดหงิด
หลี่ชิงตกใจ รีบลากเทียนเยว่อ๋อไปซ่อนที่ข้างกำแพง แอบมองดูเกาหลีอย่างระแวง
เกาหลีเดินออกมาในลานบ้านพลางด่าอยู่สองสามคำ ปลดทุกข์เสร็จก็เข้าบ้านไป
"ตกใจแทบตาย!"
เห็นเกาหลีเข้าบ้านไปแล้ว หลี่ชิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
"ชิงจื่อ พี่ขอกลับก่อนนะ พรุ่งนี้พี่จะหาโอกาสมาหาใหม่" เทียนเยว่อ๋อกัดริมฝีปากล่างพูดแล้วค่อยๆ เดินจากไป
เธอไม่อยากให้ใครเห็น ถ้าถูกจับได้คงไม่มีหน้าอยู่ในหมู่บ้านแน่
หลี่ชิงเห็นแบบนั้นก็รู้สึกหงุดหงิด แต่ก็ไม่กล้าห้าม เขาก็กลัวคนอื่นจะเห็นเหมือนกัน จึงปล่อยให้เทียนเยว่อ๋อกลับไป
แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของเทียนเยว่อ๋อ และริมฝีปากแดงนุ่มของเธอ หลี่ชิงก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
รีบอาบน้ำเย็นเสร็จ หลี่ชิงนอนลงบนเตียงและค่อยๆ สงบสติอารมณ์
เขารู้สึกโชคดีที่คนที่รู้ความลับระหว่างเขากับพี่สะใภ้เป็นเทียนเยว่อ๋อ
ถ้าเป็นคนอื่น พรุ่งนี้ทั้งหมู่บ้านคงรู้กันไปหมดแล้ว
นี่คงเป็นเรื่องที่เสียอย่างหนึ่งแต่ได้อีกอย่างหนึ่งสินะ
