"หนุ่มหล่อ อยากเข้าพักไหม? 30 หยวนต่อคืน ถูกมากๆ นะ แถมยังสั่งอาหารได้ด้วย..."
ในยามดึก หลินตงซึ่งมาเมืองใหญ่เป็นครั้งแรก เพิ่งลงจากรถไฟ ก็ถูกป้าคนหนึ่งขี่รถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้ามาขวางทางไว้
เธอดูมีใบหน้าที่เมตตาและใจดี...
"30 หยวนต่อคืน จริงๆแล้วก็ไม่แพงนะ..." หลินตงพึมพำ
"แน่นอนสิ ถูกมากๆ เลย รีบขึ้นรถเถอะ..."
หลินตงถูกเธอผลักดันครึ่งๆ ให้ขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าของเธอ
ไม่นาน ป้าคนนี้ก็พาเขามาถึงตรอกมืดๆแห่งหนึ่ง
จากนั้นก็เข้าไปในตึกที่พักอาศัยในตรอก
พอเข้าไป ชั้นล่างมีแสงไฟสีแดงสลัว ส่องสะท้อนผู้หญิงหลายคนที่นั่งสูบบุหรี่อยู่บนโซฟา
พวกเธอแต่งหน้าจัด ผิวขาวเนียน สวมถุงน่องไว้
เมื่อเห็นหลินตงเข้ามา ดวงตาของผู้หญิงเหล่านั้นก็เปล่งประกายวาววับ...
ยังไม่ทันที่หลินตงจะได้มองดูให้ชัดเจน ป้าก็พาหลินตงขึ้นไปชั้นสอง เข้าไปในห้องเล็กๆห้องหนึ่ง
ในห้องมืดสลัว มีพื้นที่เพียงสิบกว่าตารางเมตร ตรงกลางมีเตียงรูปหัวใจวางอยู่
"มาถึงแล้ว หนุ่มหล่อ จะสั่งอาหารไหม?" ป้าอ้าปากยิ้ม ถามด้วยท่าทางใจดี
"อาหาร? ราคาเท่าไหร่ต่อจานล่ะ?" หลินตงรู้สึกหิวขึ้นมาจริงๆ
"นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะสั่งระดับไหน มีราคาน้ำแร่ ราคาเครื่องดื่มบำรุงกำลัง ราคาเรดบูล..."
หลินตงได้ยินแล้วคิดว่า เรดบูลก็แค่ไม่กี่หยวนเอง...ก็ไม่แพง
ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจสั่งราคาเรดบูลทันที
"ได้เลย ฉันจะไปจัดการให้ทันที!"
ป้าคนนี้ไม่คิดว่า หมอนี่ดูบ้านนอกๆแบบนี้ แต่กลับเป็นเศรษฐีซะอย่างนั้น
สั่งทีเดียวก็สั่งของดีที่สุด...
ดูเหมือนว่า จะต้องจัดหาผู้หญิงที่เพิ่งมาทำงานที่ร้านวันนี้ให้เขาแล้วล่ะ!
ผู้หญิงคนนั้น เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดที่เธอเคยเห็นมาในรอบหลายสิบปี
คืนนี้หนุ่มหล่อคนนี้โชคดีแล้ว...
ตอนที่ป้าไปจัดการเรื่องอาหาร หลินตงวางกระเป๋าลง แล้วนอนลงบนเตียงรูปหัวใจใหญ่นั้นด้วยความเหนื่อยล้า
หลินตงปีนี้อายุยี่สิบปี หลังจากสอบตกมัธยมปลาย เขาก็ได้รับการรับเป็นศิษย์ของศาสดาชิงซานที่สำนักชิงซานในหมู่บ้าน
เขาเรียนกับนักพรตแก่เป็นเวลาสี่ปี และสืบทอดวิชาของเขา
ไม่เพียงแต่เรียนรู้ศาสตร์แพทย์ทั้งหมดของเขา แต่ยังฝึกฝนเก้าโจวจ้างเซิงเจวที่ศาสดาชิงซานถ่ายทอดให้เขาถึงระดับที่สาม
เหตุผลที่เขามาเมืองในตอนนี้ เป็นเพราะศาสดาชิงซานให้เขาเข้าสู่โลกมนุษย์
เพราะเก้าโจวจ้างเซิงเจว จะสามารถพัฒนาต่อไปได้ในโลกมนุษย์
มิฉะนั้น แม้ว่าหลินตงจะมีพรสวรรค์พิเศษแค่ไหน ก็จะติดอยู่ที่ระดับที่สามตลอดชีวิต!
เหตุผลที่หลินตงมาที่เจียงไห่ คือเพื่อขอความช่วยเหลือจากญาติผู้พี่คนหนึ่งของเขา
พูดว่าเป็นญาติผู้พี่ แต่ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดใดๆ เป็นเพียงคนในหมู่บ้านเดียวกันและมีนามสกุลเดียวกันเท่านั้น
เมื่อไม่กี่ปีก่อนตอนปีใหม่ หลินตงก็เคยเห็นญาติผู้พี่คนนั้นขับรถเก๋งเล็กๆ พาภรรยาสาวสวยกลับหมู่บ้านอย่างโก้หรู
ก่อนออกมา ครอบครัวก็ได้ติดต่อกับญาติผู้พี่คนนั้นแล้ว
ญาติผู้พี่ให้ที่อยู่กับเขา บอกให้เขาไปหาเมื่อถึงเจียงไห่
แต่คืนนี้ลงจากรถไฟ มันค่อนข้างดึกแล้ว
หลินตงเตรียมจะพักหนึ่งคืน พรุ่งนี้ค่อยไปหาเขา
"ปังปังปัง～～～"
ในตอนนี้เอง มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นที่หน้าประตู
"คนส่งอาหาร..."
เสียงหวานๆ ดังขึ้น
"เชิญครับ" หลินตงตอบอย่างสุภาพ
"เอี๊ยด～～" เสียงหนึ่งดังขึ้น ประตูเปิดออก
คนที่เข้ามาเป็นผู้หญิงรูปร่างอ้อนแอ้น
เธอถือกล่องใบหนึ่ง สวมชุดกระโปรงสั้นสีแดง ขายาวสวยใส่ถุงน่องสีดำ
เอวอ่อนราวกับงู เนื่องจากสวมเสื้อเปิดสะดือ ทำให้เน้นความอวบอิ่มของหน้าอก
กลิ่นหอมโชยมา ทำให้หลินตงหน้าแดงก่ำ
ในตอนนี้เอง หญิงสาวเซ็กซี่เดินมาข้างๆ หลินตง จากนั้นก็เริ่มช่วยนวดไหล่ให้เขา
"คุณไม่ใช่คนส่งอาหารหรอกเหรอ? ทำไมถึงมานวดให้ล่ะ?" หลินตงสงสัย
หญิงสาวสั่นเทาเล็กน้อย กล่าวเสียงเบา: "เอ่อ... เรื่องนั้น... เอาไว้ทีหลังแล้วกัน ก่อนอื่นให้ฉันช่วยนวดผ่อนคลายก่อนนะ..."
"โอ้โอ้..." หลินตงไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า การสั่งอาหารมาส่งจะมีบริการนวดฟรีด้วย
คนในเมืองนี่ช่างมีน้ำใจจริงๆ
อาหารราคาไม่กี่บาท แต่บริการดีขนาดนี้
แต่เขาก็นั่งรถไฟมาทั้งวัน รู้สึกเหนื่อยล้าพอสมควร
การได้ผู้หญิงรูปร่างดีขนาดนี้มาช่วยนวดคลายเหนื่อย ก็ถือว่าไม่เลวเลย
"นอนลงนะคะ..." เสียงของหญิงสาวสั่นเครือ ดูเหมือนเธอจะตื่นเต้นอยู่บ้าง
หลินตงเชื่อฟัง นอนคว่ำลงบนเตียง
หญิงสาวช่วยถอดเสื้อด้านบนของเขาออกอย่างระมัดระวัง แล้วเริ่มนวดหลังให้
ตอนแรกมือของเธอเย็นเฉียบ ลูบไล้อยู่บนแผ่นหลังของหลินตง
หลินตงรู้สึกได้ว่ามือของเธอนุ่มลื่น ให้ความรู้สึกสบายมาก
มือทั้งสองข้างของเธอวางอยู่บนแผ่นหลังของเขา ออกแรงกดไปข้างหน้า
ผมยาวของเธอปัดผ่านไหล่และลำคอของเขา ทำให้รู้สึกซ่าวไปทั้งตัว
มือของเธอสั่นไม่หยุด ดูเหมือนจะตื่นเต้นมาก ราวกับเป็นมือใหม่
ค่อยๆ มือของเธอเคลื่อนจากด้านหลังมาด้านหน้า
"คุณ... คุณจะทำอะไร?"
ถึงตอนนี้หลินตงถึงรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง รีบถามทันที
"คุณไม่ได้สั่งอาหารมาส่งหรอกเหรอ?" หญิงสาวยิ่งงงกว่าเดิม
"ใช่สิ ผมสั่งอาหารมาส่ง แล้วอาหารล่ะ?"
หญิงสาว: "..."
นี่เป็นคนโง่หรือเปล่า?
หรือว่าแกล้งโง่เล่นบทบาท?
เธอก็เพิ่งทำงานนี้ครั้งแรก ไม่มีประสบการณ์อะไรมากนัก
ตอนนี้ ได้แต่ยืนงงอยู่กับที่
"ปั๊ด~~"
หลินตงยื่นมือออกไป เปิดไฟ
ไฟในห้องเป็นแสงสีแดงเย้ายวน เมื่อเปิดขึ้นมา ก็ยังสามารถมองเห็นใบหน้าของคนได้อย่างชัดเจน
หลินตงพบว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่มีรูปร่างดี แต่ใบหน้าก็สวยงามมากด้วย
เอ๊ะ ไม่ถูก!
ทำไมใบหน้านี้ดูคุ้นตาจัง?
ดูคล้ายกับ...
หลินตงลองเรียกออกไปอย่างลังเล: "พี่สาวไป๋เจว่?"
เมื่อเขาพูดออกไป ร่างของหญิงสาวก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง
จากนั้น เธอก็เริ่มมองสำรวจหลินตงอย่างละเอียด
"นี่คุณคือ... ตงจื่อ?"
ไป๋เจวี่ยพูดออกมาแล้วก็รู้สึกเสียใจทันที
ใบหน้าของเธอแดงก่ำราวกับสตรอว์เบอร์รี่สุก จนเกือบจะมีน้ำหยดออกมา
เธอไม่เคยคิดเลยว่า เมื่อถูกบังคับให้มาทำงานแบบนี้ ลูกค้าคนแรกของเธอจะเป็นตงจื่อ น้องชายร่วมตระกูลของสามีเธอจากหมู่บ้านเดียวกัน
เธอจำได้ว่าเมื่อก่อนตอนที่กลับบ้านเกิดกับสามีในช่วงปีใหม่ น้องชายคนนี้หลินตงมักจะเรียกเธอว่าพี่สาวไป๋เจว่อยู่เสมอ...
ตอนนั้น เขายังเป็นเด็กหนุ่มอายุสิบหกปี แต่ตอนนี้โตขึ้นมากแล้ว!
ตอนนี้หลินตงก็เริ่มเข้าใจสถานการณ์แล้ว
'บริการส่งถึงที่' ที่พวกคนในเมืองพูดถึงนั้น คือบริการ 'ส่งถึงที่' ที่ไม่ดีนั่นเอง
แต่ทำไมพี่สาวไป๋เจว่ถึงมาอยู่ในเมืองและทำธุรกิจแบบนี้ล่ะ?
และยังให้เขามาเจอด้วย...
ทั้งสองคนต่างเงียบกัน แสงสีแดงเย้ายวนสาดส่องใบหน้าของทั้งคู่
ชั่วขณะหนึ่ง ไป๋เจวี่ยก็ทำลายความเงียบนั้น
"ฉัน... ฉันไม่ใช่พี่สาวไป๋เจว่อะไรของคุณหรอก คุณเข้าใจผิดแล้ว"
ตอนนี้ไป๋เจวี่ยคุกเข่าอยู่บนเตียงนุ่มรูปหัวใจ เงยหน้าขึ้นมองหลินตงด้วยดวงตาเย้ายวนเปี่ยมด้วยน้ำตา
ริมฝีปากสีแดงสดของเธอขยับเปิดปิดขณะพูด ราวกับบ่อน้ำหวาน ไม่มีชายใดจะทนต่อการยั่วยวนเช่นนี้ได้
หลินตงเป็นเพียงวัยรุ่นที่เต็มไปด้วยพลังงานของเลือด จึงมองจนปากแห้งลิ้นแห้ง...