หลี่ชิงบิดคอไปมาแล้วพูดอย่างหงุดหงิด "พี่สะใภ้ ผมรู้สึก...แปลกๆ ยังไงไม่รู้"
"นังตัวดีนั่นมันเป็นคนตรงๆ ถ้าคุณไม่ตกลง มันอาจจะเอาเรื่องไปพูดข้างนอกจริงๆ" หานเหม่ยพูดอย่างจริงจัง "พี่สะใภ้ยังตกลงเลย คุณจะมัวเขินอะไรอีก ถึงแม้ว่าอายุเธอจะมากกว่าพี่สะใภ้ไม่กี่เดือน แต่ก็ยังไม่ถึงสามสิบเลย กำลังอยู่ในวัยที่สวยสดงดงาม คุณน่าจะดีใจเสียด้วยซ้ำ"
"ผมอยากจะรังแกพี่สะใภ้จนตายไปข้างเดียว..." หลี่ชิงพูดเสียงทุ้ม
หานเหม่ยหน้าแดงก่ำ ตีแขนหลี่ชิงแล้วหัวเราะคิกออกมา "ไอ้ตัวแสบ ให้เวลาพี่สะใภ้หน่อยนะ ได้ไหม? พี่ก็ไม่อยากให้คุณไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นทุกวัน"
"พี่สะใภ้ครับ ต้องมีทางออกแน่นอน" หลี่ชิงพูดอย่างหนักแน่น
หานเหม่ยตอบรับเบาๆ เม้มริมฝีปากบางสีแดงระเรื่อ "งั้นก็ตกลงตามนี้นะ คราวหน้าที่เธอมา คุณอย่าหาข้ออ้างอีก รังแกนังตัวดีนั่นให้ตายไปเลย นิสัยเธอตรงๆ ถ้าคราวหน้าคุณยังหาข้ออ้างอีก อาจจะกลายเป็นศัตรูกันได้"
หลี่ชิงลูบจมูก คิดในใจว่า เมื่อคืนเขาก็แทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว คราวหน้ายิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะอดทน
