ดวงตาสีดำขาวของหานเหม่ยเริ่มเปล่งประกายเสน่หา แต่เธอก็กำมือของหลี่ชิงไว้แน่น ไม่ยอมให้เขาล่วงล้ำไปสัมผัสความชื้นร้อนที่รู้สึกได้ชัดเจน
"อย่าทำอะไรบ้าๆ ตอนกลางวันแบบนี้ เดี๋ยวก็มีธุระอีก" หานเหม่ยพยายามควบคุมตัวเองพูด
หลี่ชิงละทิ้งส่วนล่าง มือซ้ายเคลื่อนขึ้นบน บีบเค้นความอวบอิ่มที่ตั้งตระหง่านของหานเหม่ย
"พี่สะใภ้ครับ เดี๋ยวเดียวเอง"
เช้าตรู่โดนยู่หลานผู้หญิงที่ดูเรียบร้อยแต่เจ้าเสน่ห์คนนั้นยั่วมาหนึ่งตั้ง ทำให้หลี่ชิงรู้สึกทนไม่ไหว
ตอนนี้มือทั้งสองได้สัมผัสผิวนุ่มอุ่นของพี่สะใภ้ จะให้อดทนต่อไปได้อย่างไร!
"ปิดประตูทำไมตอนกลางวันแบบนี้!"
ทันใดนั้น เสียงตะโกนก็ดังมาจากนอกประตู "หานเหม่ย รีบมาเปิดประตูให้แม่เร็ว!"
หานเหม่ยสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดของหลี่ชิงอย่างรวดเร็วราวกับกระต่าย พร้อมกับจ้องเขาอย่างดุดัน
หลี่ชิงรู้สึกหงุดหงิดทันที นี่ใครกันนะ มาได้จังหวะพอดีแบบนี้!
หานเหม่ยรีบจัดผมและชุดให้เรียบร้อย พลางขยับปากบอกหลี่ชิงสองประโยค
แม้จะไม่มีเสียง แต่หลี่ชิงก็พอเดาได้ว่าเธอพูดอะไร
คงจะบอกว่า บอกแล้วว่าอย่ามา แต่ก็ยังดื้อมา ตอนนี้ดีแล้วใช่ไหม มีคนมาแล้วไง!
