ใบหน้าของหานเหม่ยร้อนผ่าว "ไอ้คนเลว นายนี่กล้าขึ้นทุกวันเลยนะ"
แม้ปากจะพูดแบบนั้น แต่มือของเธอก็ยังคงช่วยหลี่ชิงต่อไปอย่างจริงจัง
มือของหลี่ชิงเลื่อนจากด้านล่างขึ้นมาด้านบน ลูบคลำหน้าอกอวบอิ่มของหานเหม่ยอย่างหลงใหล
เขาอยากลิ้มรสทั้งบนและล่าง
แต่ในมุมนี้ เขาสามารถเอื้อมถึงแค่ด้านบน ไม่สามารถเอื้อมถึงด้านล่างได้
"พี่สะใภ้ ผมใกล้จะเสร็จแล้ว หันหลังให้ผมหน่อยได้ไหม?" หลี่ชิงพูดเสียงทุ้มต่ำ
"หา? ถ้าหันหลังแล้วจะช่วยนายยังไงล่ะ?" หานเหม่ยถามอย่างแปลกใจ แต่ร่างกายกลับบิดตัวอย่างผิดธรรมชาติ
ใบหน้าของหลี่ชิงแดงก่ำ เขาจับเอวบางของหานเหม่ย กดก้นกลมกลึงเข้าหาตัว แล้วปล่อยออกมาในทีเดียว
"ว้าย!" หานเหม่ยร้องเสียงหวานด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ "ทำไมถึงปล่อยใส่กางเกงฉันล่ะ"
ในที่สุดเธอก็เข้าใจความหมายของหลี่ชิงเมื่อครู่
หลี่ชิงรู้สึกสบายตัว หายใจหอบเล็กน้อย แล้วยิ้มพูดว่า "ก้นของพี่สะใภ้ช่างน่าหลงใหลจริงๆ ถึงผมจะเข้าไปไม่ได้ แต่ก็ขอเข้าใกล้หน่อยนะครับ"
คำชมที่ตรงไปตรงมาจนถึงกระดูก ทำให้หานเหม่ยหน้าแดงจนถึงใบหู
