หลี่ชิงอยู่ในห้องนอนของหานเหม่ยเป็นเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง ก่อนที่จะเดินออกมาและกลับบ้านของตัวเองอย่างไม่รีบร้อน
พอมาถึงหน้าประตู ก็เห็นหู่ผานจื่อกำลังยื่นก้นใหญ่ๆ ของเขาขุดคุ้ยอยู่ที่มุมกำแพง
"เฮ้" หลี่ชิงตะโกนเรียก "ทำอะไรน่ะ?"
หู่ผานจื่อหันขวับมาทันทีที่ได้ยินเสียง "นายไปไหนมา? ฉันหานายทั่วแล้วแต่หาไม่เจอ!"
"ฉันไปดูที่ทุ่งนามา นายมาขุดกำแพงบ้านฉันทำไม?" หลี่ชิงถามอย่างสงสัย
หู่ผานจื่อหัวเราะฮิฮิ "ฉันจำได้ว่านายชอบซ่อนกุญแจประตูใหญ่ไว้ใต้กำแพง ฉันก็เลยลองหาดู รอนายไม่ไหวแล้ว เบื่อจะแย่ เลยคิดจะเข้าไปพักในบ้านนายก่อน"
"กุญแจที่ฉันซ่อนไว้ ถ้านายหาเจอง่ายๆ แบบนี้ ฉันจะต้องซ่อนทำไมล่ะ?" หลี่ชิงหยิบกุญแจจากบนกำแพงลงมาแล้วเปิดประตูใหญ่
หู เหว่ยส่ายหัวพลางถอนหายใจ "ที่แท้ก็เปลี่ยนวิธีไปแล้วนี่เอง"
"แล้วนายรีบมาหาฉันทำไมล่ะ?" หลังจากเข้าบ้านแล้ว หลี่ชิงถาม
หู่ผานจื่อทำหน้าเศร้า พูดว่า "วันนี้ฉันทำเรื่องพังไปหมด วิ่งเร็วเกินไปกลับทำให้เกิดเรื่องขึ้นซะได้"
"โดนพ่อใจร้ายของนายตีหรือ?" หลี่ชิงแกล้งแซว
