เมื่อเห็นเกาหลีเดินมาแต่ไกลด้วยท่าทางสบายๆ พร้อมมือไพล่หลัง หลี่ชิงรีบก้มตัวลงซ่อนหลังต้นหลิว
ครั้งที่แล้วตอนเที่ยงวัน เขาเห็นเกาหลีกับป้าไฉ่หลี่อยู่ในทุ่งข้าวโพด ก็เริ่มสงสัยว่าทั้งคู่มีอะไรกัน
และตอนนี้ฟ้าใกล้มืดแล้ว ในความมืดมิดแบบนี้ พวกเขาจะทำอะไรดีๆ ในทุ่งข้าวโพดได้
ขณะที่กำลังคิด ก็เห็นเกาหลีและไฉ่หลี่พบกัน
ทั้งสองคุยกันสองสามประโยค แล้วเดินตามกันเข้าไปในทุ่งข้าวโพด
แต่ระยะห่างมากเกินไป หลี่ชิงจึงไม่ได้ยินว่าพวกเขาพูดอะไรกัน
คิดแล้วคิดอีก หลี่ชิงค่อยๆ ย่องตามไป
เมื่อทุ่งข้าวโพดเชื่อมต่อกัน มันก็เหมือนป่าทึบ เมื่อคนเข้าไปแล้ว ก็ยากที่จะหาเจอ
หลี่ชิงก้มตัวต่ำ เพื่อหลีกเลี่ยงการกระทบใบข้าวโพดและทำให้เกิดเสียง
ในตอนนั้นเอง เสียงของเกาหลีและไฉ่หลี่ลอยมาแว่วๆ
"ตรงนี้แหละ พื้นเรียบดี!"
"บอกให้ไปที่บ้านฉัน แต่คุณไม่ยอมไป ดึกๆ แบบนี้น่ากลัวจะตาย"
"เดี๋ยวพอเริ่มขยับก็ไม่น่ากลัวแล้ว มีแต่ตื่นเต้น คืนนี้บ้านยู่ฮู่มีงาน ผัวขาเป๋ของเธอก็จะไป เดี๋ยวฉันทำให้เขาเมาแล้วแบกมาที่บ้านเธอ เราจะนอนกันยันสว่าง"
หลี่ชิงไม่คิดว่าเกาหลีกับหยางซวยหลานสองผัวเมียจะคิดวิธีนอกใจเหมือนกัน
