จนถึงตอนนี้ในวงสังคมยังมีคนเอาเรื่องที่ลูกสาวของหนิงเหยาหัวดื่มเลมอนวอเตอร์เป็นเครื่องดื่ม และสวมเสื้อผ้าก๊อปไปงานเลี้ยงมาพูดเป็นเรื่องตลก ถ้าเกิดมีคนรู้เรื่องอัปยศในอดีตนั้นอีก เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?
พอหนิงเหยาหัวพูดจบ สีหน้าของหนิงซือก็ซีดเผือดทันที
คืนนั้น... ชายแปลกหน้าคนนั้น... ทารกที่ตายแล้วคนนั้น...
นี่คือจุดอ่อนที่สุดของเธอ
แม้ว่าตอนนั้นบ้านนิ่งกลัวเสียหน้าจึงปิดบังเรื่องนี้อย่างมิดชิด หนิงเสว่ยหลัวก็กลัวเรื่องจะบานปลายจนมีคนสืบรู้ความจริงจึงไม่กล้าพูดอะไรข้างนอก แต่มันก็ยังคงเป็นฝันร้ายที่ลึกที่สุดของเธอ
"ฉันให้หน้าเธอถึงได้ให้เธอลาออกเอง แต่เมื่อเธอไม่เอา ก็อย่าโทษว่าฉันไม่คำนึงถึงความสัมพันธ์พ่อลูกเลย"
"หึ ที่แท้ระหว่างเรายังมีสิ่งที่เรียกว่าความสัมพันธ์พ่อลูกด้วยหรอ..."
"พ่อ เสี่ยวซี... พวกคุณเป็นอะไรกันหรือ?" เสียงประหลาดใจของหนิงเสว่ยหลัวดังขึ้นจากด้านหลัง
พอเห็นหนิงเสว่ยหลัว หนิงเหยาหัวก็เปลี่ยนเป็นสีหน้ารักใคร่ทันที "ไม่มีอะไรหรอก เธอไม่ต้องยุ่ง พอกลับไปแล้ว เธอบอกให้บริษัทของเธอหาดูว่ายังมีตัวเลือกนางรองที่เหมาะสมอีกไหม"
นัยว่าจะเปลี่ยนตัวหนิงซือแล้ว
