Now playing: Umaasa - Calein
Skyler POV
*** 1 yr and 6 months later ***
Time flies so fast, sabi nga nila.
Well, yeah. That's true?
Dahil graduate na ako ngayon. Ugh! I hate schooling talaga.
Pero at least, right? Nakausad na rin. And guess what?
Nilisan ko na ang Pilipinas for about 9 months now. Well, dahil din naman sa kautusan ng aking mahal na Dada. At isa pa, ginusto ko rin namang umalis doon kasi hanggang ngayon hindi pa rin ako nakaka-move on mga dude!
Isang taon at kalahati na pero hanggang ngayon mahal ko pa rin si Felicia. Hays! That girl.
Hanggang ngayon damang-dama ko pa rin 'yung nabuong pagmamahal ko sa kanya. And what the f*ck? Ang dali-dali lang lumandi pero bakit 'yung mag-move on sa isang tao na piniling iwanan ka, ang hirap gawin?
The more I try to forget her, it seems like the desire to be with and see her again only gets stronger. Like, seriously? Is this really how love works?
Minsan natatawa na lamang ako sa sarili ko. Iniisip ko kasing baka kina-karma lang ako dahil sa dami ng babaeng ikinama ko lang noon pero hindi ko naman talaga jinowa. Hays!
Felicia.
That name.
Kahit na ilang beses kong subuking gawin na kalimutan ang pangalan na iyan hindi ko magawa-gawa. And imagine? 'Yung pangalan na naging paborito mo ay naging parang trauma para sa'yo ngayon. Ang hirap 'di ba?
Kasi pinangarap mo na siyang makasama eh. Pinangarap mong balang araw gigising kayo at matutulog na magkatabi, na ngiti niya ang una at huli mong makikita sa umaga at gabi. And then sa biglang hindi mo na pala siya makakasama at ngayon nga, may kanya-kanyang buhay na kayong dalawa.
Isinama mo na siya sa mga pangarap at plano mo sa buhay eh. At bubuo ng sarili ninyong pamilya o mundo na tutuparin ninyong dalawa na magkasama, pero lahat ng mga iyon ngayon, maaaring tinutupad na niya sa iba tapos ikaw, naiwanang mag-isa na tumutupad ng mga plano at pinangarap ninyo na dapat kasama mo siya.
Oh, men. Life really isn't easy. We'll have to endure and struggle first before we can find what's truly meant for us.
Pero hindi ba, sa mga katulad kong hindi pa rin move on, hanggang ngayon inaasam niyo pa rin na sana kayo pa ring dalawa ang magkasama. Na maybe life would be a little different kung nagawa lamang niya akong piliin, na baka hanggang ngayon walang mga "what if" sa aking isipan, baka masaya kami hanggang ngayon.
But those "what if" guys, the things that hold us back from forgetting the person. Those "what if" thoughts in our minds are what's holding us back from why we still dream that maybe someday, pwede pa kapag pwede na.
Ngayon naiintindihan ko na 'yung mga taong hirap na hirap kalimutan 'yung taong minahal nila noon na hanggang ngayon, minamahal pa rin nila. I just can't understand before, bakit nahihirapan silang mag-move on when in fact, kapag nangyari na pala sa'yo, sobrang hirap.
Madali lang pala talagang mag-advice o magsabi sa kanila, pero kapag nandoon ka na sa sitwasyon, hindi mo na rin alam ang gagawin.
Damn!
In one year and a half, I met a lot of people, but you know that feeling when with every person I meet, I'm looking for Felicia in them? That when I feel they are different from the woman I love, I will immediately avoid them, I run away, and I can't give them the same treatment and commitment that I used to give and risk for Felicia because she is still different from everyone I've met.
All I can give them is touch them, have sex with them, and flirt with them but I cannot give them the "love" they deserve because they are not the woman I want to pursue.
So, I stopped doing those things with other girls. Kasi alam ko naman sa sarili ko na everybody deserves to be treated right and I cannot give that to every girl I have met until I met, Taylor.
She is also a different kind of girl in her own way. I have pushed her away many times, but she is still here. She has told me many times that she knows her worth, but she still settles for the bare minimum that I can give her. She still agrees to be just a bed partner to me, and I only talk to her when it's convenient for me.
Hindi ko maintindihan bakit may mga taong kayang mag-settle sa mga ganung treatment.
I mean, hindi naman sa gustong-gusto ko na ganun ang ginagawa ko sa kanya, kundi dahil hinahayaan niya na ganun ko lamang siya tratuhin. I just don't get it. Ni hindi ko nga kayang i-reciprocate 'yung mga binibigay niya sa akin na kahit ilang beses niya pang i-demand, hindi ko talaga kaya unless siya si Felicia.
At alam niyang I'm still in love with my....errrr Ex?
Shesh. I don't wanna call her my ex because part of me, Felicia is still my girlfriend.
"Langit!" Iyan ang nickname na ibigay sa akin ni Taylor. Alam ko na ang kasunod na sasabihin niya kaya hindi na lamang ako umimik. Lumabas ako ng sasakyan at nagsindi ng yosi.
Katatapos lamang kasi naming mag... you know. At madalas namin iyong ginagawa sa loob ng sasakyan ko o sa loob ng sasakyan niya. Parang anywhere we go we always do that, "real quick" basta gustuhin namin pareho.
"Kailan mo ba talaga ako sasagutin ha?" Tanong nito sa akin.
"I don't want to be just your f*ck buddy forever. I want you to be my girlfriend." She demanded again. "Someone I can call mine. I want a deep real connection and relationship with you, Sky." Dagdag pa niya but I pretended that I didn't hear whatever she said.
Sa halip na sagutin siya ay lumapit ako sa table malapit sa aking sasakyan, nasa parking lot kasi kami ngayon ng apartment ko. Kinuha ko 'yung bote ng alak at tinungga ito.
"Well, we have a GOOD relationship." Sagot ko sa kanya bago naupo sa hood ng sasakyan. "You're my gun supplier, my business partner, my uhhh..."
"Yeah, right. Your f*ck buddy." Sarcastic na putol nito sa akin. "Na kahit kailan at anong oras mo gustuhing gamitin, magagamit mo. Ayoko lang maging sex slave mo lang forever, Skyler." Napapasabunot sa kanyang buhok na sabi nito.
"Wait, nagrereklamo ka ba?" Tanong ko sa kanya.
"Hindi ako nagrereklamo." Agad din namang tugon niya.
"So, nagde-demand ka?"
"Bakit? Masama ba? Masama bang mangarap na mahalin mo, Sky?" Sarkastikong sagot nito sa akin.
"Kahit tumuwad-tuwad pa ako o bumukaka palagi sa harap mo o kahit na anong posisyon pa ang gusto mong gawin natin, okay lang. Basta sana pagdating ng araw sa akin ang puso mo. Sa akin ka pa rin." Pagpapatuloy niya kaya napailing na lamang ako.
"You know my rules, Tay." Natatawa na sagot ko dahil sometimes, naaalala ko sa kanya si Felicia dahil sa walang prenong bibig niya at walang filter na mga pananalita.
"Yeah. That stupid rules of yours!" Galit na wika nito habang nagsusuot ng kanyang underwears. "You know what? Nevermind. Alam ko naman na hanggang ngayon, patay na patay ka pa rin sa taong matagal ka nang iniwan."
"Stop it." Sabay irap ko sa kanya.
"Well, paniwalaan mo ang gusto mong paniwalaan."
"Yeah. I will." Sabay inom ko muli ng alak. Pagkatapos ay malagkit na muling tinignan siya. Isusuot na sana nito ang kanyang pants noong pigilan ko siya.
"Hey, come here. Mamaya na 'yan. We have a looooong day ahead." Ngunit tinignan lamang ako nito bago ito napairap.
"Halika na, please?" Sabay pagpag ko sa aking kandungan. Nasa loob pa rin kasi siya ng sasakyan.
Napahinga ito ng malalim bago tuluyang lumabas at inihagis sa mukha ko ang pants na isusuot na dapat niya. Bago siya naupo sa aking harapan. Maingat naman na inilapag kong muli ang hawak kong bote ng alak sa lamesa at mapusok na muling hinalikan siya sa labi.
"I want one more round," I demanded, kissing her neck and making her moan as f*ck.
"That's what I like about you." Malanding bulong nito sa akin. Habang ako naman ay dahan-dahan na muling ini-unhook ko ang kanyang bra at nilasap ang kanyang nagtatayuang nipples.
Siya na rin mismo ang naghubad muli ng kanyang panty, kinuha ang kamay ko at ipinasok ang aking dalawang daliri sa loob ng kanyang lagusan.
We had sex as much as we could and then showered together because at six o'clock in the evening, she had to open her small bar.
---
Wala na akong balita pa kay Felicia.
Ang huling balita ko sa kanya ay nandito na siya naninirahan ngayon sa Prague kaya dito ako ngayon. Ilang beses ko nang sinubukang i-track siya pero hindi ko na ito ma-locate pa. I think nagpalit na siya ng identity niya or whatever, I don't know.
All I know is, naglaho siya na parang bula. Ngunit hindi ako tumitigil sa paghahanap sa kanya. Dahil sabi nga nila, hindi mo talaga mahahanap agad-agad 'yung taong ayaw magpahanap, especially kung may pinagtataguan ito. So, means she knows that I'm here.
At ang tumutulong sa akin para mahanap siya ay si Taylor. She became my business partner here dahil meron akong share sa itinayo niyang bar dito sa Prague. She also became my gun supplier, actually, her family. Dahil isa iyon sa business na meron sila, kaya naging supplier na rin siya ni Dada Billy ng mga armas.
Taylor is a good person, she's smart and skillful. Ngunit alam ko na darating ang araw na kapag nahanap ko na si Felicia, ay iiwanan ko na rin siya.
Pero sa ngayon, I'm thankful na nananatili siya dahil nagagamit ko siya sa kahit na anong paraan pa man.
But I don't know what will happen when Felicia and I cross paths again. Yes, I still love her. But she has wrongdoing towards me that she should pay for.
I almost died that day because I had to protect the newborn child of Nicole and Violet when they exploded the car we were riding in. Fortunately, Sydney quickly tracked the bomb, so we were able to get out of the car immediately.
Kaya oras na mahanap ko na si Felcia, I will need to hold her accountable for what she did.