KREIYA
MAAGA akong nagising ngayon, o mas tamang sabihing hindi na ako nakatulog sa sobrang kaba ko sa gagawin namin ni Syd, I was just staring blanky at nothing. Hindi ko na alam ang nararamdaman ko, my mind was in chaos, torn between my future or my baby.
Maingat kong hinaplos ang impis kong tiyan, feeling the undeniably warmth.
Baby, hindi ko to gustong gawin, pero kailangan.
Ang kaninang pinipigilan kong hikbi ay nauwi na sa hagulgol, pagtangis na puno ng pagsisisi. Ang luhang puno ng paglulumo at hinagpis.
Ang sakit-sakit ng dibdib ko, parang may nakadagang ang bigat na bagay, nangongonsensiya, namumuhi sa sarili kong katangahan.
Umusal ako ng salitang masakit aminin pero kailangang gawi. "P-patawarin mo ako, ang d-duwag ko para i-ipaglaban ka. I'm s-sorry b-baby."
Sa ganoong tagpo ako naabutan ni Syd, nasa lapag ng sahig, parang batang iniwan ng magulang, umiiyak nananaghoy. Dinadamdam ang pangyayaring pareho naming hindi ginusto.
Sobrang sakit na kasi, hindi naman dapat ganito, hindi dapat kapalit ng walang muwang na sanggol para lang sa kaligayahan namin.
Wala siyang ginawang kasalanan, wala siyang laban pero kami tong asal-hayop, papatayin namin siya ng walang habas, walang awa.
Agad akong niyakap ni Syd ng mahigpit, maybe giving me comfort but I'm not.
Hindi siya nakatulong na payapain ang loob ko, mas lalo lang akong napaiyak sa sama ng loob ko sa kanya.
He's the father but he doesn't want his child to live. Mas gusto niya kaming maging makasalanan kaysa ipaglaban ang batang to.
"I h-hate you, S-syd. I-i hate y-you so m-much." Puno ng galit kong bulong patungkol sa kanya.
Hindi ko mapigilang ibubulas ang mga katagang yan dahil sobra niyang sinasaktan ang loob ko, wala akong ibang nasaisip kundi ang pagkamuhi ko sa kanya. Ang pagtakwil niya sa aming magina.
I felt him gently caressing my hair, wiping off my tears after. Staring at my face with regrets, full of regrets and guilt.
Saying these words that cut deep in my heart. "Hate me all you want, Krei. Curse me but I still want this baby to disappear. I don't want any burden nor responsibility, I can't handle that. Hindi ako magiging handa para sa batang iyan."
He took a deep heavy breath as he continue. "Hindi siya dapat nabuo, wala siya sa plano natin. We both doesn't want this child existence. Kung bubuhayin mo to, kakamuhian kita dahil ikaw ang sisira ng buhay ko, ng buhay natin. Try to understand me Krei, I will not be a good father, not now." He said in a very low harsh voice.
He spoke again, adding up his words with this hurtful thoughts. "To be honest Kreiya hindi kita gustong maging ina ng anak ko, hindi ikaw, Kreiya. Hindi magiging ikaw."
Wala talagang patawad ang bibig ng walangyang to. Alam niyang nasasaktan na ako pero wala siyang preno sa bibig niya.
Palagi niya na lang akong dinudurog, crashing all my self-respect away.
Yung ang dali-dali lang sa kanyang pasakitan ako, ang loob ko. Bringing me in pain and drown myself in tears, self pity.
Ano bang mali ko? Ang mali ko lang ay masyado akong nagtiwala sa pagmamahal niya. And that's was my biggest mistake.
I was so disappointed with him already, I couldn't help but give him a hard slap, twice. My palm stings but my heart was aching more.
Slapping him with full force, making him feel my rage toward him. Gusto kong magising siya sa katotohanan, sa kabobohan niya. Gusto kong maramdaman ang sakit na idinudulot niya ngayon sa kalooban ko.
Saying my thought with so much pain, almost whispering. "Ang gago mo Syd! Ang tanga tanga kong pinaniwalaan kita." I look at him with disgust as I say these words.
I brush away my tears. "P-putang ina mo Syd, h-hindi mo pala ako g-gustong maging n-nanay ng a-anak mo sana hindi, huk, h-hindi mo nalang ako g-ginalaw na punyeta ka." I slap him again, galit na galit ang loob ko sa kanya.
Wala sa sarili akong napasandal sa dibdib niya, umiiyak sa sobrang pagkadevasted. "S-syd i-ikaw talaga, huk, ang m-malaking pagka-k-kamali sa buhay ko." I cried even harder this time.
"A-at mula ngayon huk, p-pinagsisihan ko ng m-minahal k-kita. W-Wala kang k-kwenta, p-punyeta ka. Wala akong m-mali sa i-iyo huk, Syd s-sobra lang kitang m-minahal. Huhuhu." I defeatedly confessed.
I cursed him, punching his chest, gusto kong ipaalala sa kanya kong gaano ko siya minahal ng lubos.
My tears was choking me, ang sagana nilang bumubukal sa mata ko. Pero wala akong pakialam kong sabiog sabog man ako ngayon, maga na ang mata ko sa kakaiyak, hiningingal na rin ako sa sobrang pagiyak.
Inangat ko ang mukha ko palayo sa dibdib niya at tinitigan ko ang mata niyang wala man lang ka emo emosyon. Hindi na to si Syd na minahal ko, ang kaharap ko na ngayon ay ang lalaking kakamuhian ko.
Walang salitang namuntawi galing sa kanya, wala akong ibang ginawa kundi ang titigan siya.
I hurtly looked at him, puno ng poot, panghuhusga para sa kanya. "A-alam mo ba? Ang s-sakit na ng loob ko S-syd, s-simula pa noong huk, i-inayawan mo kami ng anak mo. Ng s-sabihin mong i-papalaglag mo to, a-ng a-anak n-natin."
I clutched my chest as I felt that searing peirced into my heart. Napayuko ako habang sinasabi sa kanya ang laman ng damdamin ko.
Putol putol na ang salita ko dahil sinisigok na ako sa kakaiyak. "S-syd, S-sobra sobra n-naman huk, na y-yata iyang p-pagiging w-walang p-pakialam mo. Na kong i-ituring mo ako ay i-isa mo lang p-pagkakamali."
Sawang sawa na akong marinig na hindi niya kami matangap, hindi niya ako mahal.
I questioningly looked at him. "T-tapos ngayon? Dadag- dagan mo pa ba ang pagsisisihan ko? Ang paninisi sa sarili ko, ang pagsisising naniwala ako sayo at higit sa lahat huwag mo ng paabutin sa puntong kakamuhian na kita dahil nagsisi akong minahal kita, Syd. I'm regreting everything now, Syd. You and our fuckin' relationshit."
"H-How could you even do this to me? Hindi to kasama sa ipinangako mo noong n-nanliligaw ka palang. I've t-trusted you so m-much but you just b-break me into p-pieces." I was crying hard, sirang sira na ako.
Ang malakas na hagulgol ko lang ang naririnig sa loob ng kwartong eto, wanting to ease the pain inside my chest, the burden in my head. Gusto kong matapos na ang pasakit kong ito. I wanted to end this drama, my pain.
After I calm and gather all my weakened strenght I straightened my back, stopping my tears to fall as I composed myself after minutes of crying my misery out.
I stare coldly at him, darted my eyes with his, wala rin naman akong maramdamang kahit ano sa kanya. I can only feel my rage towards him. I stood up, I remained my stoic expression. My facade as I endure myself being beside his proximity.
I brush away my stuborn tears as I spoke with my stern voice. "I don't want to see your face, again. A-after we a-abort this child, let's cut our bullshit ties. Wala na tayong silbi sa isa't-isa. Mabuti pang wala na tayong connection. I'm b-breaking u-up with you." I barely whispered, betrayed by my shaky voice as I speak.
I had enough, enough of him being coward and for myself being weak.
Gusto ko nang makaalis sa kanya, I wanted to end this para hindi ko na siya makita pa, total parehas namin kaming tangina, itutuloy ko nato.
Gusto ko ng mawala ang batang to na dahilan kung bakit ako nagkakaganito, nahihirapan.
Isama mo pang punyetang ama ng batang to, walang ibang alam kundi dagdagan ang suliranin ko.
Walang kwenta, walang bayag!
I raised my brow, trying to make my face void with emotion as I ready my things.
Nanlalamig na ang buong katawan ko sa pagkamuhi sa lalaking nasa harapan ko.
"Tatayo kalang ba diyan? Ano pang hinihintay mo? Atat na atat kang mawala ang anak mo diba? Let's go, ng matapos na ang bangungot ko nato. Total parehas tayong asal-hayop dito, let's do it. Kill our child, as you said, wala tong kwenta wala to sa plano mo. Bilisan mo ang pagkilos ng mawala na agad kami sa buhay mo." I muttered cruelly.
Walang habas kong sabi sabay labas ko na ng kwarto, mukhang natulala pa siya sa lamig ng boses ko kasi napansin kong hindi agad siya nakasunod palabas ng kwarto ko.
I cried my heart out noong nasa loob na ako ng kotse niya, humagulgol na akong magisa. I covered my face with my hand.
Putang inang buhay to oh! Kalandian kasi ang inuna eh, hindi naman pala kaya.
Hindi pa pala handa, kawawa tuloy ang batang to. Iniimagine ko palang ang gagawin ko, nangingilabot na ang buong katawan ko, giving me shivers thinking I'm doing that immoral way.
Ipapalaglag ko ang anak ko para lang mawala ang responsibilidad na sabay naming ginawa ni Syd pero pareho kaming duwag harapin, kaya tatakbuhan nalang, tatalikuran.
Child killer ka Kreiya, sana makaya mo pang gumising pagkatapos ng bangungot mo nato.
I hope your conscience won't leave your sanity.
ILANG oras ang byahe namin papuntang bahay ng abortionist, tahimik lang ako sa sasakyan. Ayoko ng dagdagan ang sakit sa dibdib ko pagkinausap ko pa si Syd tama na, tama na ang pagpapahirap niya sa akin.
Wala na akong natirang respeto sa kanya o kahit sa sarili ko.
Ubos na ubos na ako, wala na akong natira para sa sarili ko.
Walang imik akong sumunod sa kanya nong tumigil ang kotse niya sa harap ng may kaliitang bahay, payak. Malayo sa kapit-bahay, mapuno at medyo tago ang lugar.
Sinalubong naman kami ng isang may katandaang babae, siya siguro ang nahanap ni Syd. Nag-usap silang dalawa, hindi na ako nakinig.
Nanginginig na kasi ang katawan ko sa sobrang takot, sa kabang nasa dibdib ko.
Yong luha ko'y palihim kong pinupunasan, ayaw kong makita ako ni Syd na umiiyak. Hindi na dapat, nandito na kami.
Paninindigan ko na to, this is the end.
Syd grip my hand and held it close but I just shrugged it off, nangingilabot na akong madapuan ng kahit anong parte ng katawan niya.
I loathed him right this moment. Malamim siyang napabuntong hininga at hinayaan na akong maglakad pasunod sa babae.
I'm trembling, halos hindi ko na malakad ang paa ko sa sobrang pangamba, sa sarili ko at sa bata.
Hinawakan naman ni Aling Jerma ang nanginginig kong kamay at inalalayan akong pumasok sa isang puting kwarto. May nakahanda nadong mga gamit, gunting, batya at kung ano-ano pa.
Papasok na din sana si Syd pero pinigilan ko. I barely say my refusal to be with him in one room.
"Don't, don't get near me, Syd. Lalo lang kitang kakamuhian sa pag nakita kitang nakatingin lang sa akin at sa sanggol na ipapalaglag mo. I loath you enough already, please don't make me hate you more. Kahit ngayon lang ako naman ang pakinggan mo. Im begging you." I whispered, pleading while looking straigthly at his eyes, nanghuhusga, namumuhi.
Tila Inaarok niya kung tama ba ang narinig niyang sinabi ko. Nakipagsabayan akong makipagtitigan sa kanya, I don't want him here.
"Okay!"
That's all he can muttered and he then just nodded and walk away, banging the door loud because he close it with so much force, leaving me alone with the abortionist.
Tahimik lang nakamasasid sa akin si Aling Jerma, napapailing sa nasaksihan niyang tagpo sa pagitan namin ni Syd. Naghahanda ng gagamitin niya para malaglag ang batang to.
Ako naman ay nakahiga na sa kama, mahinang hikbi ko lang ang maririnig sa loob at minsanang kalansing ng metal na bagay.
Naramdaman kong lumapit sa akin si Aling Jerma, masuyong ginanap ang kamay ko kaya napatingin ako sa kanya.
"Ilang buwan na ang bata, Krei hija?" She said that with so much softness.
Na hindi ko na mapigilang ang masaganang luha sa mata ko, humagulgol na ako sa harap niya, unable to answer her question. She gathered me inside her arms, hugging and caressing my back softly, back and forth.
Para akong niyayakap ng Mama ko, gusto kong maramdaman na may karamay ako sa problemang to, na sana may kasama akong harapin to, mapanindigan to, pero wala.
I was left alone, miserable. Dama ko ang init na hatid sa simpleng yakap ni Aling Jerma, para pang sinasabi niyang makakayanan ko to.
Malalampasan ko ang pagsubok na to. Ang bangungunot sa gising kong katauhan.
"Hindi naman sa nanghihimasok ako sa inyo ng kasintahan mo hija pero sa lagay mo ngayon, alam kong tutol ka sa gagawin mo. Sigurado ba kayo sa gagawin niyo? Sa batang papaslangin niyo?" Bigla niyang tanong sa akin.
Marahan akong tumango at nagiwas tingin.
"S-sigurado na p-po." Utal-utal kong sagot.
She shooked her head. "Eh ikaw hija? Sigurado ka ba sa gagawin mo? Kaya mo bang ipalaglag ang sanggol sa sinapupunan mo? Ang sarili mong dugo?"
Parang nangongonsensiyang pahayag ni Aling Jerma. Nakakatitig siya diretso sa mata ko, inaarok kung magsasabi ba ako ng totoo. Tila gusto niyang iparating na masama ang gagawin ko, ipamulat sa akin na maling mali ang solusyong nahanap namin ni Syd.
Bumukal ulit ang luha sa mata ko, wala akong ibang ginawa kundi umiling, hindi ko kayang magsalita ng pagtutol.
Iyak lang ako ng iyak sa harapan niya. I bared my true feelings about this matter, ang pagtutol na hindi ko kayang isa tinig kay Syd. She took a deep breath and softly caress my messy hair she then spoke in most gentle way.
"Alam mo bang hindi talaga ako abortionist? I'm a midwife. Nagpapapa anak ako ening hindi ko rin kayang pumatay ng sanggol. Bata yan, blessing. Mali lang ang dating niya pero may halaga na yan, may purpose kong bakit nabuo. Maaring pagsubok lang ito sa inyong samahang magkasintahan. Pero sana naman hija magbago ang isip mo, hindi ito ang solusyon." Ginanap niya ng mahigpit ang kamay ko.
Gulat akong napatingin sa kanya. "Hindi po kayo abortionist? Pero sabi ni Syd-"
"Sinabi ko lang yon para sakin ka nalang niya dadalhin. Baka kasi pag sinabi ko ang totoo, maghanap pa siya ng ibang tao para maisakatuparan ang plano niyo. Maling makialam ako pero alam kong hindi niyo to ipinaalam sa mga magulang niyo tama ba?"
Tumango ako sa pagsang-ayon, nakikinig sa paliwanag niya.
"Kaya sa isip ko, kailangan kitang makausap, mapayuhan. Gusto kong itama ang pagkakamali mong gagawin habang hindi pa ito nangyayari, hindi mo pagsisihan sa huli. Gusto kong ipamulat sayo na mali ito, Krei. Maling-mali. Maraming tao ang humiling na magkaanak pero ikaw? Ipapalaglag mo lang? Para sabihin ko sayo dapat matuwa kayo sa blessing na ibinigay sa inyo."
"P-pero paano po ang p-pag-aaral namin? A-ang pamilya ko po? M-magagalit po sa akin si Syd pag hindi ko to ipapalaglag. A-ayaw niya po sa batang to, kinamumuhian niya pong nabuhay to sa sinapupunan ko."
"Mga kabataan talaga, mahilig sa shortcut na solusyon. Ipaalam mo to sa pamilya mo hija, para may karamay ka. Magagalit sila, oo pero lilipas din yan. Matatanggap ka rin nila, sa pag-aaral mo naman marami na ngayong buntis pero nag-aaral pa din ah. Ayaw mong magalit sayo si Syd pero sa sarili mong konsensiya kayang mong ipawalang bahala? Mas matinding kaaway ang kalooban hija. Gabi-gabi ka niyang uusugin pag ginawa mo to."
Mahaba niyang paliwanag sa akin, minumulat sa masaklap na katotohanan. Sa salita niyang tila tumatagos sa puso ko kasi alam kong tama siya.
Tama lahat ng pangaral niya sa akin. Ako ang ina, kaya dapat kong ipaglaban ang batang to. Ako dapat ang unang proprotekta sa kanya, kahit laban pa yon sa sarili niyang ama.
I touched my tummy, nandito pa din siya.
Kapiling ko, mahirap pero sigurado akong kakayanin ko, dapat kayanin ko, ina na ako. Hindi dapat ako sumuko agad hindi dapat ako naging mahinang ipaglaban ka, blip.
Gusto ko siyang makitang lumaki at maabot ang pangarap niya sa buhay.
Kahit ako lang mag-isa, ako lang at wala ng Syd na kasama, ayaw niya naman sa akin, sa anak namin kaya ako nalang. Bubuhayin na kita, baby.
"H-hindi ko po k-kayang ituloy to. Bubuhayin ko po ang anak ko. K-kahit ako l-lang." I gave her a tight smile.
Masayang ngumiti sa akin si Aling Jerma, natutuwa sa sinabi kong mga kataga. Sa desisyong alam kong napakahirap pero tama nato.
"Tama ang desisyon mo hija, huwag kang matakot, huwag mong initindihin ang sasabihin ng iba."
I nodded my head in response, wala na akong lakas para makipagtalo pa. Gusto ko munang matulog at pansamantalang kalimutan ang sakit sa loob ko.
"Pwede po bang matulog muna ako? Antok na antok na po kasi ako, napapagod na po ako sa kakaiyak. Sana po kahit ilang minuto lang, Aling Jerma. Saka salamat din po at tinutulan mo ang desisyon ko. Masyado lang po kasi akong natakot sa hinaharap."
Nakakaunawang ngumiti siya sa akin at binitiwan na ang kamay ko. "Sige lang hija. Magpahinga ka lang diyan."
"Aling Jerma, Saan nga po pala to? Anong lugar na po ang bahay niyo? Magpapasundo po kasi ako sa kaibigan ko." Sinabi niya sa akin ang detalye, dali-dalu ko namang tinype at sinend.
"Maraming salamat po." I sincerely say.
Tumango lang siya at iniwan na akong magisa sa kwarto. Pinipilit ipanatag ang kalooban kong tila nabunutan ng tinik. Gusto ko lang magpahinga, from this temporary pain.
Ayoko ng magisip pa sa sasabihin ni Syd, ng pamilya ko, ang pangungutya ng ibang tao. Gusto lang namin ngayong matulog ng payapa.
NAGISING ako sa sigawang naririnig ko sa labas ng pinto, I roamed my eyes around the room I'm in, nandito parin ako sa loob ng bahay ni Aling Jerma.
I got up, pero ganun nalang ang pangingilabot ko noong makita kong puno na ng dugo ang ibabang bahagi ng katawan ko, hindi ako makagalaw sa sobrang takot.
Puro ako dugo, I felt myself trembled in fear. Paanong? Nananaghinip ba ako?
Pero hindi ako pumayag kay Aling Jerma na magpalalag ah. Bakit, andaming dugo? Halos mapasigaw ako kay Aling Jerma na papalapit sa kinahihigaan ko ngayon. May nababanaag akong pagsisi sa mukha niya.
Naluluha akong napatitig sa kanya. Omygosh! Napatakip nalang ako ng bibig sa gulat, I felt so betrayed.
"I-Im s-sorry, Krei but Syd w-wants to-,"
Wala na akong maintindihan sa sinasabi niya. Wala na ang baby ko? Akala ko ba gusto niyang buhayin ko to? Pero bakit tinuloy niya padin?
Dahil lang kag Syd? Punyeta gusto ko ng mabuhay yong anak ko eh.
She cup my face tightly, making me face her and stare at my eyes. I'm speechless and unmoving.
"Krei, I'm sorry but I'll explain, hindi to dapat mangyayari, hindi to dapat nangyari. Hear me out. Patawarin mo ako hija, ginawa ko lang to para-."
Unti-unti kong na-absorb ang mga salitang binitiwan niya kung bakit to nangyari, kung bakit ang dami kong dugo.
"Nalaglag ang bata?"
Wala sa sarili kong ulit sa sinabi niya, lumuluha at nasasaktan sa mga naririnig ko. Wala na ang baby ko? I saw Aling Jerma nodded, confirming my situation.
"Oo, Krieya. Wala na ang bata. Wala na!"
Bago pa man ako makasagot kay Aling Jerma, pabalang na bumukas ang pinto, pumasok ang humahangos na lalaki at sabay pa kaming napatingin ni Aling Jerma sa kanya.
"WHAT THE FUCK, KREIYA!"
Wyran shouted and he was rooted in place when he saw blood in my body.
Bigla akong naghina at tila nakahanap ng kakampi. Nagmamakaawang tumingin ako sa kanya, iniiwasan kong mapabaling sa gawi ni Syd na ngayo'y nakatayo lang sa may pinto.
Ayoko na siyang makita, ang sakit na sobra. Napahikbi ako sa sobrang sama ng pakiramdam ko.
"Wy, help me, please. Ilayo mo ako sa kanila, ayoko na dito. Tulungan mo ako, please. Let's leave, hindi ko na kaya."
Nanghihina kong hiling kay Wyran, gusto ko nang umalis sa impyernong lugar nato.
I heard Wyran cussed continuesly and punched Syd's face. His anger was visible and any minute mapapatay niya na si Syd, dahil hindi naman siya umiiwas o kaya naman gumaganti. He let Wyran punched him, blood was all over his face.
Ako na ang umawat kay Wyran, I merely shouted at him.
"Wyran please, tama na. Iuwi mo nalang ako, Wy. Take me away, please." Puno ng pagsusumanong hiling ko kay Wyran.
Tumigil na si Wyran at napatingin sakin, mababanaag ko ang awa sa kanyang mukha.
Alam kong alam niya na ang nangyari. Sinuntok niya ulit si Syd bago tumayo at lumapit sa akin. Mahigpit na ikinulong niya ako sa kanyang bisig. Trying to console my grieving.
"I'm here, Krei. Iuuwi na kita. Tahan na. I'm sorry kung hindi ako agad nakarating. I'm so sorry. I didn't know." He caress my hair as he was begging for forgiveness.
Tahimik lang akong umiiyak sa dibdib niya.
Tinatanong ang sarili ko kung bakit sa kanya pa nanggagaling ang mga salitang yan pero wala naman siyang kasalanan sa nangyayari?
Bakit si Wyran at hindi yong taong gusto kong magsabi ng katagang yan ay nakatayo lang sa harap namin.
Walang pakialam, walang salitang namumutawi sa bibig niya. Tila hindi siya apektado nawala na talaga ang anak ko.
Maybe he was rejoicing inside. Wala na ang problema niya. Ako at ang anak niya.
I grip Wyran's shirt tightly as I cried hard in his chest.
He kissed my temple gently. "Let's go, Krei. Umalis na tayo sa lugar nato. I'm here, shh. I won't let him harm you again."
He whispered as he carried me, depositing my weak body inside his arms.
Nagsimula na siyang maglakad palabas pero pinigilan ko siya nong nasa tapat na kami ni Syd. Hindi ako makatingin sa mukha niya at mukhang ganon din siya sa akin. But I want to leave a message for him, how I regreted having him in my life.
"I hope you'll be happy. Wala na ang ugat ng problema mo."
I coldly said those words, na hinahati din sa pira-piraso ang puso ko, ang sakit sobra dahil nauwi ang pagmamahalan namin sa ganito.
I brush away my tears and continue. "T-this will be the last time will see each other, Syd. I regretted meeting and f-falling for you. Iyong yong mali ko, sobra kitang minahal. I love you so much but you end up to be the cause of my self-destruction. Sinira mo ako Syd, ang sarili ko ang pagmamahal ko sayo and our child, you ruined us." I stared at him for the last time.
I looked at him with sadness and despair.
"M-mawaring ito na ang huli nating pagkikita kaya sana matupad mo ang gusto mo sa buhay. Ang pangarap mong gustong maabot na uindi kami kasama. Wala na kaming balakid para sa iyo. I'm sorry kung naging pabigat man kami. Maybe this will be our end, hindi pala talaga tayo sa isat isa. This is my last goodbye Syd. I pray for your happiness."
Puno ng hinanakit kong sabi sa kanya, trying myself to strong. Kahit ang naninikip na ang dibdib ko sa sobrang sakit.
Ito na nga siguro ang wakas namin. Tapos na ang kwento naming dalawa.
Hindi ko na gustong makarinig pa ng salita galing sa kanya, any word that will came from him will crash my whole being.
And with my parting last words, umalis na kaming dalawa ni Wyran sa lugar na gusto-gusto ko nang isumpa.
This place will be the proof that I lost my child, myself and my heart at the same time.
Wala na akong natira, I've lost them all in one blow.
Ubos na ubos na, para akong nauupos na kandila sa harap ni Wyran ngayon, humahagulgol at nagsisisi sa nanfyari. Masakit ang katawan at buong puso ko, pagod na ako.
Napagod ako sa ipinaglaban kong mawawala rin sa pala sa huli.
"I'm here, Krei. I'll help you." Napatingin ako kay Wyran at masuyong ngumiti.
Siya nalang ang maasahan ko sa panahon ngayon, siya na lang ang nagiisang kakampi ko.
"Salamat Wyran, for being here in my downfall."
*****
________________________________________________________________________
HAPPY READING!
🤙👍✌