"Ma!" gulat sambit ni Owen kay Lauren, si Lauren ay Ina ni Owen. Matapos kasi nang mamatay ang tatay niya pinabayaan siya nito, sapagkat nakipaglandian pa sa ibang lalaki.
Ang huling alam niya nasa ibang bansa na ito at dun nakapagasawa ng British. May pagkukulang ang Ina niya dahil pinabayaan siya nito pagkatapos babalik gusto siyang kunin.
"Hello! My son!" niyakap siya nang pagkahigpit, di ako makahuma at di makapaniwala. 'His Mother back' gusto niyang pitikin ang sarili, pero di nagtagal kumalas din siya.
"Bakit ka pa bumalik?"
"Alam kong malaki ang pagkukulang ko sa'yo bilang Ina pero this is for your own good kaya gusto kita kunin para mag-aral sa ibang bansa."
Tinignan niya ito mula ulo hanggang paa, kay laking pagbabago. Ang dating sadlak sa hirap na ina naging sosyalera na.
"Bakit mo ako iniwan?" tanong niya na may kalakip pang hinanakit sa ina na minsan lang siya inalagaan. Nambubog ang kaniyang ama kaya iniwan sila, pero di rin nagtagal ay pinatawad niya rin ang ama dala ng sakit cancer luekemia.
"Patawarin mo ako babawi ako." sabi ng ina sabay yakap ng mahigpit, gumanti rin siya ng yakap at hinalikan ang noo nito "love you anak!"
"Love you din po." di niya kayang tiisin ina, matagal niya na pinatawad kahit tagal nito nawala nang ganung-ganun lang.
"Sasama ka sa akin at dun ka na magaaral sa states." ani ng ina kumalas ulit, pinagtaka niya yun.
"Pero! Bakit?"
"Di ba pangarap mong makatuntong ng paaralan?"
"Opo pero bakit sa ibang bansa pa?" she glare her eyes on me, saka umayos kwelyo niya medyo lumayo ng kaunti.
"Nagkasakit ang isa mo half brother, si George Lincoln at gusto ka niya makita bago siya mawala sa mundo." ikinalungkot nito, he shock by the moment at di niya akalaing may kapatid siya sa ina.
"Sige po! Papayag akong sumama."
"Thank you anak!" anito yumakap ulit, wala na siyang nagawa kundi sundin ang sinabi ng Ina kahit pa di niya makikita pa si Magdalena na iiwan niya "paalam Magdalena" sabi ng puso niya.
Magdalena P.O.V.
Ilang araw na nakakaramdam siya ng lungkot, magmula nang mawala si Owen ay di mawari kung bakit. Dapat siya maging masaya dahil si Mateo ay laging nandyan para sa kaniya, napakalambing, maasikaso, at laging may time. Di katulad ni Owen nang dahil si Mateo ang pinili niya ay di na nagpakita pa, 'ganun mangiiwan na lang'
Nagtratrabaho pa rin siya sa Club, gusto na niyang umalis sa mala-impiyernong buhay na trabaho pero di niya magawa, marahil hanggang dito na lang talaga siya.
"Magdalena why we're you here?" takang tanong nito nasa sala siya nakaupo sa mamahaling upuan at naghihintay na lumabas ng lungga.
"Gusto ko sana samahan mo ako."
"Where?"
"Sa Club."
Akmang pupuntahan ulit ang kuwarto nang yakapin niya to patalikod. " Thank you, dahil lagi ka nandyan para sa akin." Kinuha niya ang mga kamay ko sabay kalas, humarap sa kaniya. "No! Thank you dahil ako pinili mo more than Owen."
"I love you!" dugtong nito.
"I love you!" sagot ko, 'ang bango niya' sabi niya sa sarili. Tumingkayad ako dahil mas matangkad si Mateo para humalik ngunit umiwas ito. "Bakit?"
"W-wala."
Nawala ang ngiti niya sa labi, nagtatakang di niya mawari dahil sa pagiwas nito. May konting agam-agam ang nararamdaman niya, namalayan niyang tumalikod ito upang magbihis sa kuwarto at bumalik na nakapang bihis polo shirt at pantalon kahit napaka-simple ngunit bagay sa kaniya.
Namalayan na lang niyang dinala siya nito sa Club nang di nagkikibuan para ihatid siya. Walang lingong umalis dala ang kotse nito, napabuntong hininga siya 'bakit ganito ang trato mo sa akin ngayon Mateo? May iba ka na bang mahal?' tanong ng isip saka pumasok ng club.