Sahara's Point Of View
Nakita ko si Ate Samara na tulog pa sa kama niya, gigisingin ko na sana siya pero pinigilan ako ni Papa at hinila na ako ni Papa palabas.
Dala ni Mama at Papa yung gamit ko pati na rin yung kay Mahara, pumunta na kami sa kotse ni Papa.
Pupunta raw kami sa beach para mag-bonding pero isa'ng taon ba kami dun, bakit dinala ni Mama at Papa yung gamit namin at saka hindi kasama si Ate Samara.
Umandar na yung kotse at umalis na, pero ang ipinag-taka ko, hindi beach ang pinuntahan namin kung hindi bahay na pamilyar.
"Ma, bakit nandito tayo?" Tanong ni Mahara kay Mama.
"Dito na tayo ulit titira!" Sabi ni Papa.
"P-pero, si Ate Ara?" Tanong ko sa kanila.
"Hay nako, hayaan niyo na si Samara, she's not a kid to live with us!" Sabi ni Mama.
"Puwes, parehas lang kami ng taon ni Ate Ara, kaya hindi na kami bata" sabi ni Mahara.
"Wag kayo'ng makulit, hindi na kayo babalik sa bahay na iyon!" Galit na sabi ni Papa sa amin.
"Edi sana hindi na kayo umuwi!" Sigaw ko pero bigla na lang ako'ng sinampal ni Mama.
"S-sorry, h-hindi ko sinasadya" sabi ni Mama.
"Wag kayo'ng mag-sorry sa akin, kay Ate Samara kayo mag-sorry kasi siya yung nangulila sa pagmamahal niyo, buti pa ako at may nag-alaga at nag-mahal sa akin pero si Ate Samara wala, kung hindi lang naman nagpa-iwan si Mahara edi wala'ng kasama si ate Samara, at saka ngayon, iiwan niyo na lang siya'ng para'ng aso, para'ng hindi niyo sila Anak ah!" Sigaw ko dito at pumasok sa loob ng bahay.
Umiiyak na ako'ng pumasok sa kuwarto ko, naaalala ko pa ito'ng kmbahay na ito, dito kami lumaki hanggang sa mawala ako.
Sinundan ako ni Mahara at niyakap ako, sana nararamdaman din nila Mama at Paoa yung pakiramdam ni Ate Samara.
Ara's Point Of View
Pagka-gising ko, hinanap ko sila Sahara at Mahara pero wala sila rito pati na rin sila Mama at Papa.
Sinabi naman ni Nanay Duday na umalis sila dala ang gamit, naiyak na lang ako kasi eto nanaman sila, mangi-iwan pero this time, kasama na ang mga kapatid ko.
Sila na nga lang ang karamay ko dito, lunes nanaman bukas, may mangungutya nanaman sa akin.
Lumipas ang araw at gabi nanaman, natulog na ako ng wala'ng kain, at kinabukasan ay hindi rin ako nag-almusal at nag-recess.
"Ara!" Napalingon ako dun sa sumigaw, si Prince pala, lumapit ito sa akin.
"Oh, Prince bakit?" Tanong ko dito.
"Ah, sorry dun sa biyernes, akala niya kasi–" hindi na natapos pa si Prince yung sasabihin niya.
"It's nothing, ayos lang sa akin yun, kausta ka na pala, ang tagal mo'ng hindi nagpa-kita ah" sabi ko dito.
"Ah, kasi busy ako sa love life ko haha, at saka malapit na yung prom natin" sabi niya.
"Oo nga noh, oh sige, salamat huh, aalis na ako, may next subject pa ako eh, bye!" Sabi ko dito at umakbo na papunta sa room.
Nang maka-pasok ako sa room ay nandon na si Sam sa tabi ng upuan ko naka-upo, act normal Samara.
Umupo ako sa upuan ko at nakinig na sa lecture pero napansin ko na, naka-titig si Sam sa akin, nilingon ko ito ng may pagka-dismaya.
"Ano'ng tinitingin tingin mo diyan?" Tanong ko dito.
"Your ugly face haha!" Tawa niya.
"Well forget this face and your girlfriend, baka bukas bukas naka-lutang na yan sa Pcific Ocean" sabi ko dito at ngumiti.
Nakinig na ulit ako sa teacher namin at nung dismissal na, ako yung nauna'ng umalis, I can't stay with that Sam.
Hanggang sa may naka-bangga ako kaya napa-upo ako pati na rin yung naka-bangga ko, nabagsak din yung mga libro'ng dala ko pati na rin yung salamin ko.
Kinapa ko iyon pero di ko makita hanggang sa may nag-suot nito sa akin, naaninag ko ang isa'ng lalaki.
"I-it's you again" sabi niya.
"Huh?" Tanong ko.
"Ako yung naka-bangga mo sa Mall kahapon!" Sabi niya dito.
"Ahhh, ikaw pala yun, salamat ah!" Sabi ko dito.
Guwapo, matangkad, naputi, may dimple at cute, yan ang mga katangia'ng nakita ko sa kaniya, uy di ako lumalandi ah.
"Okay lang yun... Sebwi nga pala, Bwi na lang!" Pagpapa-kilala niya at nag-lahad ng kamay.
"Samara, Ara na lang, nice to meet you" sabi ko dito at tinanggap yung kamay niya.
"Nice to meet you too, Samara!" Sabi niya sa akin, "Saan ka nga pala pupunta?" Tanong niya sa akin.
"Ah... Sa canteen, hindi kasi ako kumain kagabi at kanina pati na rin nung recess" sabi ko dito.
"Samahan na kita!" Sabi niya.
"Ah, okay, salamat ulit ah!" Sabi ko dito.
"It's nothung, ang mahalaga is we meet again" sabi niya at ngumiti habang naglalakad papunta sa canteen.