ธีร์มองเด็กหนุ่มตรงหน้าที่กำลังลูบท้องตัวเองเบา ๆ เมฆพูดเรื่องคุยกับลูกในท้องได้อย่างเป็นธรรมชาติจนเขารู้สึกแปลก ๆ
"เธอคุยกับลูกทุกวันเลยเหรอ?"
"ครับ" เมฆพยักหน้า "ถึงแม้ว่าก้อนนุ่นจะยังฟังไม่รู้เรื่องก็เถอะ แต่ผมก็อยากให้เขารู้ว่ามีผมอยู่ตรงนี้"
ธีร์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหลุบตาลงมองหน้าท้องที่เริ่มนูนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
"...แล้วฉันควรพูดอะไรล่ะ?"
เมฆยิ้มบาง ๆ "ก็พูดอะไรก็ได้ครับ คุณธีร์อยากบอกอะไรลูกล่ะ?"
ธีร์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อย ๆ ขยับเข้าไปใกล้ เขายืนอยู่ตรงหน้าเมฆ ลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะยกมือขึ้นวางเบา ๆ บนหน้าท้องของเด็กหนุ่ม
มันเป็นครั้งแรกที่เขาสัมผัสลูกของตัวเองแบบนี้
หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นอย่างแปลกประหลาด
"เอ่อ..." ธีร์ขมวดคิ้ว มองหน้าท้องของเมฆอย่างไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน
"..."
"..."
"...สวัสดี?"
เมฆกลั้นหัวเราะเล็กน้อยเมื่อเห็นธีร์ทำตัวไม่ถูกแบบนั้น
"แบบนี้ก็ใช้ได้นะครับ"
ธีร์ถอนหายใจ ก่อนจะมองหน้าท้องของเมฆอีกครั้ง
"...ฉันเป็นพ่อของเธอ"
เมฆเงียบ ฟังธีร์พูดต่อ
"ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นพ่อที่ดีหรือเปล่า ไม่รู้ว่าฉันจะทำอะไรถูกไหม แต่..."
เขาหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ
"...แต่ฉันจะพยายามดูแลเธอให้ดีที่สุด"
เมฆกะพริบตาปริบ ๆ มองธีร์ที่พูดออกมาแบบนั้น ก่อนจะยิ้มบาง ๆ แล้วลูบท้องตัวเองเบา ๆ
"ก้อนนุ่น ฟังแล้วใช่ไหม?"
ธีร์มองภาพนั้น แล้วก็รู้สึกว่า...เขาอาจจะอยากพูดอะไรกับลูกมากกว่านี้ก็ได้