เมฆกับธีร์เดินเล่นอยู่ในสวนกว้าง อากาศยามเย็นเย็นสบาย ลมพัดแผ่วเบา เมฆมองต้นไม้และพุ่มไม้รอบ ๆ ก่อนจะพูดขึ้นลอย ๆ
"ถ้าตรงนี้มีไม้ดอกเพิ่มอีกหน่อย ก็คงจะดูสดใสขึ้นนะครับ"
ธีร์เหลือบมองเมฆที่เริ่มเพ้อเจ้อเรื่องสวนไปแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้ขัดอะไร ปล่อยให้เด็กหนุ่มพูดไปเรื่อย ๆ
"แล้วถ้าแถวนี้มีศาลานั่งเล่นสักที่ คงจะดีเลย..."
"หยุดเลย"
เมฆหันไปมองธีร์ที่ขมวดคิ้วใส่เขา "อย่าไปยุ่งกับสวน"
"แหม ผมก็แค่พูดไปเรื่อยครับ" เมฆหัวเราะเบา ๆ "แต่มันคงสนุกดีนะ ถ้าได้ออกแบบเอง"
ธีร์ส่ายหน้า ก่อนจะเงียบไปเมื่อเห็นเมฆหยุดเดินกะทันหัน
สายตาของเด็กหนุ่มจับจ้องไปที่ใครบางคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าทางเข้าเรือนใหญ่
แม่ของธีร์
เธอยืนมองมาทางนี้ด้วยสีหน้าที่ชัดเจนว่าไม่พอใจเท่าไหร่นัก เมฆพอจะนึกขึ้นได้ว่าเคยได้ยินเธอพูดถึง "ลูกสะใภ้" มาก่อน
เขาหันกลับไปมองธีร์ แล้วถามขึ้นตรง ๆ
"แล้วคุณธีร์จะแต่งงานเมื่อไหร่เหรอครับ?"
ธีร์เลิกคิ้ว "อะไรนะ?"
"ก็...ว่าที่ภรรยาของคุณไงครับ" เมฆพูดเหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดา "รักกันมานานหรือยังครับ? หรือว่ายังไม่เคยรู้จักกันเลย?"
ธีร์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจแรง ๆ "ใครบอกเธอว่าฉันจะแต่งงาน?"
"แม่คุณพูดถึงลูกสะใภ้ของเธอเองนี่ครับ" เมฆตอบตรง ๆ แล้วพยักพเยิดไปทางผู้หญิงที่ยืนมองอยู่ "ถ้าเขาไม่ได้หมายถึงผม ก็คงหมายถึงว่าที่ภรรยาคุณนั่นแหละ"
ธีร์กัดฟันแน่นขึ้นอีก
"แล้ว...มีแผนจะมีลูกด้วยกันหรือยังครับ?"
"เมฆ" ธีร์เรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงต่ำ "เธอถามอะไรของเธอ?"
"ก็อยากรู้เฉย ๆ ครับ" เมฆพูดเรียบ ๆ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องทันที "หลังจากนั้น ผมก็ต้องไปอยู่ข้างนอกใช่ไหมครับ?"
"...ข้างนอก?"
"ใช่ครับ ออกจากเรือนใหญ่นี่" เมฆก้มลงลูบท้องตัวเอง "กลับไปอยู่เรือนเล็ก หรือกระท่อมท้ายสวน หรือว่า...ให้ผมไปอยู่กับพี่ ๆ คนอื่นแทนดี?"
ธีร์ยังไม่ทันได้ตอบ เมฆก็พูดต่อ
"ถ้าผมต้องไป ผมขอซื้ออะไรสักอย่างไว้กันลมกันฝนได้ไหมครับ?"
ธีร์ขมวดคิ้วแน่นขึ้นทุกที "เธอจะไปอยู่ที่ไหน?"
"ก็ที่ที่คุณให้ผมไปไงครับ" เมฆพูดด้วยน้ำเสียงธรรมดา "แต่ถ้าต้องไปอยู่เรือนเล็กจริง ๆ ผมขอเตียงเด็กให้ก้อนนุ่นได้ไหม?"
ธีร์อ้าปากเหมือนจะพูดอะไร แต่ก็ชะงักไปเมื่อเมฆพูดต่อด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย
"ผมเคยลองทำเองแล้วครับ เอาไม้เหลือ ๆ มาประกอบกัน แต่กลัวสะดุด กลัวมันพังกลางทาง ไม่ค่อยมีวัสดุเท่าไหร่..."
ธีร์กำมือแน่นโดยไม่รู้ตัว
ทำไมเด็กคนนี้ถึงพูดถึงอนาคตที่ตัวเองถูกไล่ออกจากเรือนใหญ่ได้หน้าตาเฉยแบบนี้?
ทำไมเมฆถึงไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะได้อยู่ที่นี่ไปตลอด?