หลี่ชิงล้างจานเสร็จ จัดเก็บของในครัวให้เรียบร้อย เมื่อออกมาที่ลานบ้านเห็นหานเหม่ยนั่งบนเก้าอี้เล็กๆ รับลม พลางพัดตัวเองไปมา แขนเสื้อสั้นเผยให้เห็นทรวงอกอวบอิ่มที่เคลื่อนไหวตามจังหวะการพัด
หลี่ชิงรู้สึกหวั่นไหว หยิบพัดใบตาลที่วางอยู่บนขั้นบันไดหินเดินเข้าไปหา "พี่สะใภ้ ให้ผมช่วยพัดให้นะ"
"ไม่เป็นไร ตรงนี้ร่มก็ไม่ร้อนเท่าไหร่หรอก" หานเหม่ยพูด "กลับไปนอนพักสักหน่อยเถอะ บ่ายยังต้องทำงานอีก"
"ยังเช้าอยู่ ผมขอนั่งอีกสักพัก" หลี่ชิงยิ้มพูด
ขณะที่พัดให้หานเหม่ย มืออีกข้างของหลี่ชิงก็ซุกซนเลิกแขนเสื้อขึ้น
หานเหม่ยเหลือบตามองมาอย่างเย้ายวน ตบมือหลี่ชิงเบาๆ พลางพูดว่า "ฉันว่าเธอไม่ได้ตั้งใจจะพัดให้ฉันหรอก แต่อยากจะถือโอกาสใช่ไหม?"
"ทั้งสองอย่างแหละ ทั้งสองอย่าง" หลี่ชิงหัวเราะคิกคัก มือลูบไล้เข้าไปข้างใน
ความนุ่มนวลที่แข็งเต่งนั้นมีเหงื่อซึม ชื้นๆ
ช่วงบ่ายที่เงียบสงบอยู่กันตามลำพังเช่นนี้ ทำให้ร่างกายของหลี่ชิงเริ่มมีปฏิกิริยาขึ้นมา
เขาขยับเข้าไปใกล้ พิงแผ่นหลังของหานเหม่ย พูดอย่างมีอารมณ์ว่า "พี่สะใภ้ ช่วยผมหน่อยสิ"
