ความร้อนแรงที่แทรกอยู่ระหว่างต้นขาของเธอทำให้ยู่หลานรู้สึกคอแห้งผาก ร่างกายทั้งหมดอ่อนระทวยลง
เธอหายใจหอบด้วยความกดดัน ลิ้นของเธอเลียริมฝีปากแดงระเรื่อ ดวงตาปิดสนิท
หลี่ชิงรู้สึกถึงร่างที่อ่อนระทวยและร้อนผ่าวในอ้อมกอด เขาจึงยิ่งดูดดื่มอย่างกระตือรือร้น
เม็ดองุ่นสีชมพูทั้งสองเม็ดในปากของเขาค่อยๆ แข็งตัวขึ้น พร้อมกับกลิ่นหอมหวานจางๆ ที่แผ่ออกมา
หลี่ชิงที่ทนไม่ไหวแล้ว ปล่อยมือข้างหนึ่งจากความแข็งแกร่งที่ตั้งตรง ลูบไล้ลงไปตามหน้าท้องเรียบลื่น
ผ่านผ้าบางๆ เขาสัมผัสได้ถึงแผ่นกระดาษแข็งๆ คล้ายโฟม
เฮ้ย!
หลี่ชิงรู้ทันทีว่ามันคืออะไร
ยู่หลานลืมตาขึ้นทันที ใบหน้าแดงก่ำ เธอพูดอย่างอายๆ และลำบากใจ "ฉันลืมไป ประจำเดือนฉันยังไม่หมด..."
หลี่ชิงรู้สึกหงุดหงิดในใจทันที
ถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งกีดขวางนี้ ดูจากท่าทางที่ยู่หลานกำลังมีอารมณ์เมื่อครู่ วันนี้เขาคงได้เข้าสู่ร่างกายของเธออย่างราบรื่น แต่ตอนนี้... พังหมด
ยู่หลานเห็นหลี่ชิงตาโตด้วยความหงุดหงิด เธอหัวเราะคิกคักออกมา
"เจ็บใช่ไหม?" เธอลูบเต็นท์ที่ตั้งขึ้นมาอย่างชัดเจนของหลี่ชิง ถามเสียงอ่อนโยน
หลี่ชิงพยักหน้า
ก็แน่ละ มันไม่เจ็บได้ยังไง
