ประโยคง่ายๆ นี้ทำให้หลี่ชิงควบคุมตัวเองไม่อยู่ในทันที
"พี่เยว่อ๋อ ข้างล่างของคุณ...หายดีแล้วเหรอ?" เขาถามด้วยความดีใจ
เทียนเยว่อ๋อยิ้มหวานราวกับดอกโบตั๋น เม้มปากพูดว่า "คืนนี้มาที่นี่นะ ฉันจะรัดเธอจนตาย!"
หัวใจดวงน้อยของหลี่ชิงเต้นรัวขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้
เขาอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปบีบก้นอวบอูมทั้งสองข้างของเทียนเยว่อ๋อแรงๆ "ฉันจะทำให้เธอเปียกทั้งผ้าปูที่นอน"
"พูดไปสิ" เทียนเยว่อ๋อหัวเราะคิกคัก "ไปล้างมือเร็ว เตรียมกินข้าว"
"ได้!"
หลี่ชิงตอบอย่างร่าเริง ความตื่นเต้นที่ปลายคิ้วซ่อนไว้ไม่อยู่
หลังกินข้าวเสร็จ เทียนเยว่อ๋อจับมือหานเหม่ยพูดถึงเรื่องการแยกต้นกล้าผัก
ที่แท้วันนี้ที่เธอมาทำอาหารให้ที่บ้านหานเหม่ย ไม่ใช่แค่มาบอกหลี่ชิงว่าข้างล่างของเธอหายดีแล้ว แต่อยากขอให้หลี่ชิงกับหานเหม่ยช่วยไปทำงานในโรงเรือนสักสองสามวันเมื่อว่าง
การแยกต้นกล้าผักเป็นงานที่ยุ่งยากมาก
เทียนเยว่อ๋อมีโรงเรือนหลายหลัง คนเดียวทำไม่ไหวแน่
หานเหม่ยในที่สุดก็ได้โอกาสแก้แค้น รีดไถเทียนเยว่อ๋อสักพัก แล้วจึงตกลง
เมื่อคนเริ่มรอคอยบางสิ่ง เวลาก็ผ่านไปช้าลง
หลังจากหลี่ชิงกลับบ้าน ก็คอยจ้องรอให้พลบค่ำ
