หลี่ชิงเพิ่งปลดปล่อยความต้องการไป ตอนนี้จึงอยู่ในช่วงที่มีสติ
แม้ว่าไฉ่หลี่จะแต่งตัวครึ่งๆ กลางๆ ดวงตาเย้ายวนใจ และเต็มไปด้วยไฟราคะ แต่หลี่ชิงก็ไม่มีอารมณ์มากนัก
"น้า วันนี้มันไม่ค่อยเหมาะ ผมยังไม่พร้อมเท่าไหร่ เดี๋ยวผมจะมาใหม่วันหลัง" หลี่ชิงพูด
ไฉ่หลี่จ้องหลี่ชิงด้วยสายตาน้อยใจ "ช่างเป็นคนเลวจริงๆ คิดแต่จะเอาความสุขใส่ตัว"
"ถ้ามีเวลาว่างก็แวะมา น้ารอคุณอยู่ที่นี่"
"ครับ" หลี่ชิงรับคำแล้วแอบย่องออกจากบ้านกลับไป
กลับถึงบ้าน อาบน้ำสบายๆ แล้วนอนบนโซฟา หลี่ชิงยังคงรู้สึกถึงรสชาติที่ไฉ่หลี่เลียและอมไว้เมื่อครู่ มันช่างเป็นความรู้สึกที่สุขสมจริงๆ
โดยไม่รู้ตัว เขาก็ผล็อยหลับไป
วันรุ่งขึ้น เขาถูกปลุกด้วยเสียงนกร้องใสกังวาน
เป็นวันที่แดดจ้าอีกวัน
ยามเช้าของฤดูร้อนนี้เป็นช่วงที่สบายที่สุด อากาศสดชื่น มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของพืชพรรณ
แต่พอถึงเที่ยงก็จะทรมาน
เพื่อให้ตัวเองโดนแดดน้อยลง หลี่ชิงลุกขึ้นล้างหน้าแล้วรีบไปที่บ้านหานเหม่ย
ถือโอกาสที่อากาศยังเย็นสบาย รีบลงไปทำงานในทุ่ง ถ้าทำไม่ไหวก็ค่อยพัก
หานเหม่ยดูเหมือนเพิ่งตื่นไม่นาน
