Kabanata 25
Panliligaw 3.0
(Mae's POV)
Graduation day na. Sa wakas, matapos ang apat na taong puno ng asaran, tawanan, at minsan, iyakan, natapos din namin ang high school. Pero sa likod ng kasiyahang nararamdaman ko, hindi ko maiwasang isipin kung anong plano ni JK ngayong araw na ito.
"Mae, tapos ka na ba mag-ayos? Ang tagal mo! Parang ikaw pa ang magsasalita sa stage!" sigaw ni Trina mula sa kabilang kwarto.
"Hay naku, Trina, hayaan mo na ako. Bihira lang naman ang araw na ganito," sagot ko habang inaayos ang huling hibla ng buhok ko.
Mula sa salamin, napatitig ako sa sarili ko. Mukha bang handa na ako? Hindi lang para sa graduation, kundi para rin sa kung anuman ang sasabihin ni JK mamaya.
Pagdating sa school gym, punong-puno na ng tao. Mga magulang, kapwa graduates, at mga guro ang nagmistulang nagkalat sa paligid. Sa kabila ng ingay ng paligid, pakiramdam ko parang nakafocus lang ang mata ko sa isang tao.
Si JK.
Nandoon siya sa kabilang dulo ng gym, suot ang kanyang white polo at nakaayos ang buhok niya na parang pang-k-drama. Nakangiti siya habang kausap si Markus at ilang kaibigan. Pero ang pinakapansin-pansin ay ang hawak niyang isang malaking bouquet ng red roses.
"Trina, ano 'yan?" tanong ko habang pinipigilan ang kilig.
"Obvious naman, di ba? Para sa'yo," sagot niya sabay kindat. "Hay naku, Mae. Alam mong buong high school life mo puro si Markus ang nasa utak mo, pero ngayon, kita namang kay JK ka na nakatingin."
"Tumigil ka nga," sagot ko, pilit na tinatakpan ang mukha kong namumula.
(JK's POV)
Nasa bulsa ko ang isang maliit na kahon habang hawak ang bouquet ng rosas. Hindi pa ito singsing, pero gusto kong simulan ang panliligaw ko kay Mae nang mas maayos.
"Tol, sigurado ka na ba diyan?" tanong ni Markus habang nakangisi.
"Hindi lang sigurado, pre. Kumpiyansa ako," sagot ko, pilit na pinapakalma ang kabog ng dibdib ko.
Pagkatapos ng graduation ceremony, sinigurado kong hindi mawawala si Mae sa paningin ko. Nasa isang sulok siya, nakatayo kasama si Trina. Ang simple niyang white dress na may floral pattern ay ang pinakaperpektong damit na nakita ko sa kanya.
Lumapit ako, kinakabahan pero determinado. "Mae," tawag ko, dahilan para mapatingin siya sa akin.
"Oh, JK. Congrats," bati niya, ngumiti pa nang matamis.
"Congrats din sa'yo," sagot ko habang iniaabot ang bouquet.
"Para sa akin?" tanong niya, halatang nagulat.
"Sino pa ba? Ikaw lang naman ang deserving," sagot ko, sabay hawak sa kamay niya. Napansin kong medyo nanginginig ang mga daliri niya, pero hindi niya ito binawi.
"Mae, alam kong matagal na kitang ginugulo. Pero simula ngayon, gusto ko nang maging seryoso. High school pa lang, sinubukan ko nang iparamdam sa'yo kung gaano kita kamahal, pero mukhang hindi ko pa naibibigay ang tamang effort. Kaya ngayon, bigyan mo sana ako ng pagkakataon na ipakita sa'yo kung gaano ka kahalaga sa akin," sabi ko nang diretso, kahit kinakain ako ng kaba.
Hindi siya agad sumagot. Nakatitig lang siya sa akin na parang nag-iisip nang malalim.
"JK…" mahina niyang sabi.
"Walang pressure, Mae. Pero sana bigyan mo ako ng pagkakataong ligawan ka, hindi lang bilang joke o katuwaan, kundi bilang isang taong seryoso para sa'yo," dagdag ko, ramdam ang init sa mukha ko habang nagsasalita.
(Mae's POV)
Sa lahat ng sinabi ni JK, hindi ko alam kung paano ako sasagot. Ramdam ko ang kabigatan ng bawat salita niya, pero ramdam ko rin ang sinseridad niya.
"JK…" tinignan ko ang mga rosas na hawak ko, saka siya. Alam kong hindi biro ang nararamdaman niya. Pero sa totoo lang, gusto ko rin siyang bigyan ng pagkakataon.
"Okay," sagot ko sa wakas, sabay ngiti. "Simulan mo ulit. Pero kailangan patunayan mo talaga sa akin na kaya mo. Hindi lang ngayon, ha? Dapat consistent."
Napangiti si JK, at sa kauna-unahang pagkakataon, nakita ko ang saya sa mukha niya na parang isang batang nakatanggap ng pinapangarap niyang regalo.
"Promise, Mae. Hindi ka magsisisi," sagot niya habang hawak ang kamay ko.
At sa moment na iyon, alam kong may bago na namang chapter na magsisimula sa kwento namin.
"Mae, ayos ka lang ba?" tanong ni Trina habang papalapit siya. Napansin niyang tahimik lang ako matapos ang mahabang usapan namin ni JK.
Ngumiti ako nang tipid at tumango. "Oo naman, Trina. Pero…"
"Pero ano?" tanong niya, sabay hawak sa balikat ko. Alam kong curious siya sa nangyari.
"Parang hindi pa rin ako makapaniwala na ganito kagrabe yung effort ni JK," sagot ko, sabay tingin sa bouquet ng rosas na hawak ko pa rin. Ang bango nito, at parang sinasabing, "Magsisimula tayo sa bagong simula."
"Hay naku, Mae! Wala ka bang balak ngumiti diyan? Aba, ang swerte mo kaya! Kaka-graduate mo pa lang, may admirer ka na agad na super effort!" biro ni Trina habang sinasadyang kiligin sa harapan ko.
"Hindi naman ako naghahanap ng admirer," sagot ko habang napapailing. Pero hindi ko rin mapigilang kiligin nang konti. Si JK, ang kaklase kong akala ko'y makulit lang, seryoso pala talaga sa nararamdaman niya.
"Alam mo, Mae," dugtong ni Trina, "minsan kailangan mo lang bigyan ng chance ang mga bagay na hindi mo inaasahan. Malay mo, siya na pala talaga."
Bumuntong-hininga ako, pero sa loob-loob ko, medyo tama si Trina. Hindi ko pa sigurado kung paano tatanggapin ang lahat, pero isa lang ang malinaw: gusto kong bigyan ng pagkakataon si JK.
(JK's POV)
Hindi ko mapigilan ang ngiti ko habang naglalakad pauwi. Success! Napapayag ko si Mae na ligawan siya nang seryoso. Hindi na ito tulad ng mga pabirong asaran dati—seryoso na talaga ako ngayon.
"Tol, mukhang tagumpay ka ah!" biglang boses ni Markus na lumitaw mula sa likuran ko.
"Ano ba, pre? Nanggugulat ka na naman," sagot ko, pero hindi ko na maitago ang ngiti ko.
"Eh halata naman kasi sa mukha mo, tol. Mukha kang nanalo ng jackpot," sabay tawa niya.
"Hindi pa naman ako nananalo, Markus. Pero malaking bagay na yung pumayag si Mae na ligawan ko siya," sagot ko habang napapakamot sa batok.
"Good luck sa'yo, pare. Pero tandaan mo, seryosohin mo. Alam mo naman si Mae, hindi yan basta-basta bibigay sa bolero," paalala niya.
"Alam ko. Kaya nga hindi ako titigil hangga't hindi ko siya napapatunayan na totoo ako," sagot ko nang may kumpiyansa.
Pag-uwi ko sa bahay, hindi ko maiwasang mag-isip ng mga susunod kong plano. Panliligaw 3.0 ito, at kailangang perfect. Simula ngayon, bawat hakbang ko ay para mapakita kay Mae kung gaano siya kahalaga.
(Mae's POV)
Nasa kama na ako, nakatingin sa kisame habang hawak ang cellphone ko. May message akong natanggap mula kay JK:
"Goodnight, Mae. Sana makatulog ka nang mahimbing. Congrats ulit sa graduation natin."
Napangiti ako nang bahagya. Hindi ko alam kung anong meron, pero parang unti-unting gumagaan ang pakiramdam ko tuwing kausap ko siya.
Nag-reply ako:
"Goodnight din, JK. Congrats sa atin."
Sabay bagsak ng phone sa tabi ko, ramdam ko ang kakaibang excitement sa loob-loob ko. Sa kabila ng lahat ng kaba at pagdadalawang-isip, parang gusto ko na ring makita kung saan dadalhin ang kwentong ito.
At sa paglipas ng oras, unti-unti akong nakatulog, hawak ang bouquet na binigay niya sa akin, at may ngiti sa labi.