Kabanata 27
Date
(Mae's POV)
Hindi ko alam kung paano ako napapayag ni JK. Hindi ko rin alam kung paano ko siya nahindian sa una. Pero ngayong nakaupo ako sa harap ng salamin, nakatitig sa sarili kong reflection, pakiramdam ko ay hindi ako handa.
"Mae! Bilisan mo na, baka hinihintay ka na niya!" sigaw ni Mama mula sa kusina.
"Ma, hindi ito formal na event! Sabi niya simpleng lakad lang," sagot ko, pero ramdam ang kaba sa boses ko.
Simpleng lakad lang daw. Pero bakit parang ang bigat ng pakiramdam ko?
Tiningnan ko ulit ang sarili ko. Nakasuot ako ng simpleng floral dress, sapat lang para hindi masyadong casual pero hindi rin sobrang pormal. Ayoko namang isipin niyang pinaghandaan ko ng todo-todo. Kahit na… ewan.
Nag-ring ang phone ko. Tumawag si Trina.
"Girl, asan ka na? Anong suot mo? Spill everything! Ano ang plano ni JK?" sunod-sunod niyang tanong.
"Trina, relax lang. Hindi ko pa nga alam ang plano niya," sagot ko, habang ini-straighten ang laylayan ng dress ko.
"Oh my gosh, first date n'yo ito as official admirer and admired. Excited na ako para sa 'yo!"
Napabuntong-hininga ako. "Hindi ko alam kung ano ang mangyayari, Trina. Parang hindi ko kayang harapin ang awkwardness nito."
"Mae, enjoy lang. Hayaan mo si JK ang gumawa ng effort. Tandaan mo, siya ang nanliligaw. Ikaw ang prinsesa sa date na 'yan!"
Napangiti ako kahit pa ramdam ko ang nerbyos. Tama si Trina. Wala namang masama kung bigyan ko ng pagkakataon si JK.
Paglabas ko ng bahay, nandoon na si JK, nakasandal sa pinto ng kotse niya. Nakangiti siya nang makita niya ako, at parang biglang tumigil ang oras.
"Ang ganda mo, Mae," sabi niya, sabay abot ng simpleng sunflower.
Napatingin ako sa bulaklak at napangiti. "Sunflower, ha? Hindi ka ba napanis sa kaka-Google ng 'meaning of flowers'?" biro ko.
"Hindi naman," sagot niya, tumatawa. "Sakto lang. Simple pero makulay. Parang ikaw."
Hindi ko alam kung paano ako sasagot. Tumikhim na lang ako at pinilit huwag tumitig masyado sa kanya. "So, saan tayo pupunta?"
"Secret," sagot niya, sabay bukas ng pinto ng kotse. "Pero I promise, magugustuhan mo."
Dinala niya ako sa isang parke na hindi gano'n kasikat, pero sobrang tahimik at maganda. May picnic setup na naghihintay sa gitna ng damuhan—isang kumot, basket ng pagkain, at maliit na vase ng mga bulaklak.
Napatingin ako sa kanya, hindi makapaniwala. "Ikaw ang nag-setup nito?"
Ngumiti siya at bahagyang tumango. "May konting tulong, pero ako ang nagplano. Gusto kong maging espesyal ang unang date natin."
Natawa ako, pilit na itinatago ang kilig. "First date? Parang ang confident mo namang magkakaroon pa ng kasunod."
"Eh kung magustuhan mo ito, bakit hindi?" sagot niya, sabay kindat.
Habang kumakain kami, panay ang kwento niya tungkol sa mga kalokohan nila noong high school, mga bagay na hindi ko pa naririnig kahit magka-batch kami. Tawa lang ako nang tawa, kahit minsan ay may halong asar sa sobrang kakornihan ng jokes niya.
"Alam mo, Mae," sabi niya bigla, na parang naging seryoso. "Ang saya ko ngayon."
Napatingin ako sa kanya, medyo nagulat. "Bakit naman?"
"Kasi kasama kita. At nararamdaman ko na unti-unti kitang napapalapit sa akin."
Hindi ko alam kung anong sasabihin. Kaya ngumiti na lang ako at tumingin sa mga bulaklak na nasa vase. "Alam mo, JK, nakakagulat ka minsan."
"Maganda ba 'yung pagkagulat o 'yung tipong gusto mo na lang tumakbo palayo?" tanong niya, nakangiti.
"Depende," sagot ko, sabay ngiti rin.
(JK's POV)
Habang naglalakad kami pabalik sa kotse, tinitingnan ko si Mae. Hindi ko maiwasang mapangiti. Hindi siya showy, pero ramdam ko na nage-enjoy siya. At para sa akin, sapat na 'yon.
"Thank you, Mae," sabi ko, nang malapit na kami sa pinto ng bahay nila.
Nagtaas siya ng kilay. "Para saan?"
"Sa pagbibigay mo sa akin ng pagkakataong ito. Alam kong hindi madaling magtiwala ulit, lalo na kung iniisip mong baka hindi mag-work. Pero salamat."
Ngumiti siya, pero hindi niya ako sinagot. Instead, tumango lang siya at pumasok sa loob ng bahay nila. Naiwan akong nakatayo sa harap ng gate, hindi mapigilang ngumiti nang malapad.
Ang unang date namin ay isang tagumpay. At kahit alam kong mahaba pa ang lalakbayin ko, alam kong sulit lahat ng effort. Dahil si Mae… siya ang gusto ko.
Pagpasok ni Mae sa bahay nila, hindi pa rin mawala ang ngiti ko. Para akong nabunutan ng tinik dahil hindi lang niya tinanggap ang unang date namin—nag-enjoy pa siya.
Habang naglalakad ako pabalik sa kotse, naisip ko ang bawat detalye ng araw na ito: ang ngiti niya, ang tawa niya, at ang mga simpleng tingin na parang sinusukat kung gaano ako kaseryoso. At alam ko na mas lalo ko pa siyang gugustuhing mapasaya.
Pagkauwi ko, agad akong humiga sa kama. Kinuha ko ang phone ko at binuksan ang chat namin ni Trina.
JK: "Mission accomplished. Nakangiti siya buong araw."
Trina: "Congrats! Pero wag kang masyadong pakasigurado, baka mapurnada ka pa. Slow and steady lang."
JK: "Alam ko. Pero ngayon pa lang, sigurado na ako. Ayoko siyang iwan. I'm all in."
Trina: "Good. Just don't mess this up, JK."
(Mae's POV)
Pagkasara ko ng pinto, bumuntong-hininga ako. Hindi ko alam kung paano ko naitago ang kilig sa harap ni JK. Ang totoo, ang saya-saya ko ngayong araw, kahit na pilit kong pinapakita na kalmado lang ako.
Umupo ako sa sofa at napangiti habang iniisip ang date namin. Simple lang pero sobrang effort ang ginawa niya. Wala siyang pinilit, wala siyang maling sinabi—lahat sakto lang.
Naputol ang pag-iisip ko nang tawagin ako ni Mama mula sa kusina. "Mae, kumusta ang date niyo? Mukhang napapangiti ka diyan, ah!"
"Ma!" Napatawa ako, pero naramdaman ko ang pag-iinit ng pisngi ko. "Wala, okay lang naman."
"Okay lang? Eh parang ang saya-saya mo," sabi ni Mama habang naglalagay ng pagkain sa mesa.
"Ma, huwag na nga po." Tinakpan ko ang mukha ko para itago ang pamumula nito.
Hindi pa man natutuloy ang panliligaw ni JK, parang unti-unti na niyang pinapanalo ang puso ko. Pero kahit masaya ako ngayon, may konting takot pa rin sa puso ko.
Ano kaya ang mangyayari sa amin?
Habang nakahiga na ako sa kama, napatingin ako sa bulaklak na binigay niya kanina. Simpleng sunflower. Sabi niya, simple pero makulay. Parang ako daw.
Napangiti ulit ako. Siguro nga, si JK ang taong kaya akong pakiligin kahit sa mga simpleng bagay. Pero sa susunod na mga araw, ano kayang gagawin niya para mas lalo akong maniwala na siya na nga ang tamang tao para sa akin?
Napapikit ako, pero ang huling tanong sa isip ko ay: Hanggang kailan niya kayang gawin ito? Sana hanggang dulo.