Kabanata 24
Preparation para sa Graduation
(Mae's POV)
"Ang bilis ng panahon," sabi ko habang nakatingin sa mga graduation invitations na nakalatag sa harapan ko. Hindi ko maiwasang mapabuntong-hininga. Parang kailan lang, freshmen pa lang kami, kinakabahan tuwing magrerecite sa harap ng klase, at ngayon, heto na kami, ilang linggo na lang, magsusuot na ng toga.
"Ano 'yang drama mo diyan?" tanong ni Trina, sabay upo sa tabi ko. Dinala niya ang tray ng meryenda, isang malinaw na pahiwatig na hindi niya ako tatantanan hangga't hindi siya nakakausap.
"Wala, iniisip ko lang... Ang bilis ng lahat. Parang kahapon lang, pinapanood ko si Markus sa basketball court. Tapos ngayon, ibang tao na ang tinitibok ng puso ko," sagot ko, na sinamahan ng isang mahina ngunit mapait na tawa.
Natawa si Trina. "Ah, ibang tao na talaga, huh? As in si JK na talaga?"
"Ang kulit mo," sabi ko, sabay tapon ng unan sa kanya. Pero hindi ko maitanggi ang kilig na nararamdaman ko. Alam ko naman na tama siya. Si JK nga ang tinitibok ng puso ko ngayon, kahit na ang daming nangyari sa pagitan namin.
"Ang tanong, ready ka na ba sa graduation o masyado ka pang busy sa love life mo?" tanong ni Trina, na may halo pang panunukso.
Napailing ako. "Syempre ready na! Pero parang hindi ko pa ma-process lahat. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko pagkatapos nito."
Tumango si Trina. "Normal lang 'yan. Lahat tayo dumadaan sa point na 'to. Pero teka, paano si JK? May plano ba siya para sa araw ng graduation?"
"Hindi ko alam," sagot ko. "Alam mo naman 'yon, mahilig sa surprises. Malay mo, may pasabog siya sa araw ng graduation."
"Hmm... Interesting. Pero sana, Mae, huwag mo siyang paaasahin kung hindi ka sigurado," sabi niya, seryoso ang tono.
Napabuntong-hininga ako. "Sigurado naman ako, Trina. Pero syempre, gusto ko rin maging maingat. Ayokong magsisi sa huli."
(JK's POV)
"Tol, sure ka bang kaya mo 'to?" tanong ni Markus habang naglalakad kami sa hallway ng school.
"Of course. Bakit naman hindi?" sagot ko, kahit na sa totoo lang, kinakabahan din ako. Graduation na, at marami akong gustong sabihin kay Mae. Pero paano ko ba gagawin 'yon nang hindi nakakahiya?
"Baka kasi masyado kang kinakabahan, pre. Alam mo naman, malapit nang matapos ang lahat ng 'to. Kung may gusto kang gawin, gawin mo na," sabi ni Markus, habang nagdribble ng basketball.
Tumigil ako sa paglalakad at tumingin sa kanya. "Alam ko, Markus. Pero syempre, gusto kong maging special para sa kanya ang lahat. Ayokong basta-basta na lang. Mae deserves more than that."
Tumango siya, tapos tinapik ang balikat ko. "Good luck, tol. Alam kong kaya mo. Just make sure na hindi mo siya bibiguin."
Nagpatuloy ako sa paglalakad papunta sa student council office. Hawak-hawak ko ang isang papel na puno ng listahan ng kailangan kong gawin. Preparation para sa graduation? Hindi lang 'yan. Preparation para sa isang malaking hakbang sa buhay ko kasama si Mae.
Habang sinusulat ko ang plano para sa araw na 'yon, iniisip ko kung paano ko siya pasasayahin. Hindi ko alam kung saan ako mag-uumpisa, pero alam kong gusto kong gawing memorable ang lahat.
"Mae, handa na ako para sa future natin. Ang tanong, handa ka na rin ba?" tanong ko sa sarili ko, habang nakangiti at puno ng pag-asa.
Mae's POV
Habang inaayos ko ang graduation cap sa harap ng salamin, hindi ko maiwasang maisip kung paano naging makulay ang high school life ko. Hindi ko rin lubos akalain na ang taong una kong kinaiinisan ay siya palang magpapakilig at magpapahalaga sa akin nang ganito.
"Mae, daydreaming na naman?" tanong ni Trina habang naglalakad papunta sa akin, may dalang listahan ng mga gagawin sa graduation. "Ang sabi ko nga, tumulong ka na lang dito sa decorations kaysa magpaka-senti diyan."
Napailing ako, pero ngumiti. "Hindi naman ako senti. Nag-re-reflect lang, alam mo na... senior blues."
"Senior blues? O baka naman JK blues?" pabirong sabi ni Trina, sabay tawa.
"Tigilan mo nga ako," sagot ko, ngunit alam kong namumula na ang mga pisngi ko.
"Anyway, ano pala ang plano mo sa graduation? May ideya ka ba kung anong balak gawin ni JK?" tanong niya habang inaayos ang mga papel sa lamesa.
"Wala akong alam. Pero knowing him, siguro may surpresa na naman siyang pinaplano," sagot ko, sabay buntong-hininga. Alam kong mahilig si JK sa mga biglaan at nakakakilig na moves, pero hindi ko pa rin maiwasang kabahan.
Habang tinutulungan ko si Trina sa pag-aayos ng mga papel, napansin kong may isang liham na nakapatong sa mga invitations. Simple lang ang sulat sa harap nito, ngunit alam ko agad kung kanino galing.
"Para kay Mae," ang nakasulat.
Kinuha ko ito at binuksan nang walang pag-aalinlangan. Sa loob, naroon ang maikli ngunit malaman na mensahe:
"Mae, graduation na natin. Marami akong gustong sabihin, pero gusto kong sa tamang oras ko ito gawin. Sana bigyan mo ako ng pagkakataon na gawing espesyal ang araw na ito para sa'yo. See you soon. – JK"
Hindi ko napigilang mapangiti. Parang ang bigat ng loob ko ay biglang nawala.
"Liham love letter?" tanong ni Trina na biglang sumilip sa balikat ko.
"Hoy! Tumigil ka nga!" sigaw ko, pero hindi ko maitatangging nakakakilig talaga ang ginagawa ni JK.
(JK's POV)
Tumayo ako sa harap ng stage habang tinutulungan ang iba pang organizers. Isa ako sa naatasang mag-set up ng sound system, pero ang totoo, ang isip ko ay wala sa ginagawa ko.
"JK, okay ka lang? Kanina ka pa tahimik ah," sabi ni Markus na naroon din, busy sa pagbitbit ng mga props.
"Okay naman," sagot ko, pilit na ngumingiti. Pero alam ko sa sarili ko na kinakabahan ako sa gagawin ko sa araw ng graduation.
Napatingin ako sa stage kung saan gaganapin ang ceremony. Inisip ko kung paano ko sasabihin kay Mae ang nararamdaman ko. Oo, nasabi ko na sa kanya na gusto ko siya, pero gusto kong gawing espesyal ang graduation para sa aming dalawa.
"Bro, huwag kang kabahan. Sigurado akong matutuwa siya," sabi ni Markus, halatang alam na niya ang iniisip ko.
"Salamat, tol. Pero syempre, gusto kong maging perfect ang lahat," sagot ko habang inaayos ang mga speakers.
Habang pinagmamasdan ko ang paligid, iniisip ko ang mga nangyari nitong nakaraang taon. Sino ang mag-aakalang mula sa simpleng asaran at bangayan, mauuwi sa ganitong klaseng relasyon ang meron kami? Ngayon, graduation na, at handa na akong ipakita kay Mae na seryoso ako sa nararamdaman ko.
"Mae, graduation na natin. Pero higit pa rito, ito rin ang simula ng mas maraming memories na magkasama tayo."
Nakangiti akong napatingala sa langit. Alam kong may kaba, pero higit doon, may excitement na magbibigay buhay sa araw na ito.