Kabanata 22Panliligaw 2.0(Mae's POV)Pagkapasok ko ng classroom, naabutan ko agad si JK. As usual, nakangiti siya sa akin, parang batang laging excited makakita ng bagong laruan. Pero sa araw na 'to, may kakaiba sa kanya—may dala siyang bouquet ng bulaklak at isang box ng tsokolate. Nagulat ako, pero pilit kong kinalma ang sarili ko."Good morning, Mae," bati niya, sabay lapag ng mga bitbit niya sa desk ko."Anong meron?" tanong ko, kahit halatang alam ko na ang sagot."Day two ng panliligaw ko. Wala naman akong pinalagpas kahapon, pero gusto ko lang siguruhin na hindi ka magsasawa sa effort ko," sagot niya, sabay wink.Napailing na lang ako, pero hindi ko maiwasang mapangiti. "Hindi ba masyadong OA? Baka sabihin nila binabayaran mo ako para sagutin kita.""Let them talk," sagot niya, sabay balik ng ngiti niyang signature. "Ang mahalaga, ikaw ang makumbinsi ko."Hindi ko alam kung paano niya nagagawang maging ganito ka-casual sa panliligaw. Sa ibang lalaki, siguro nakakailang. Pero kay JK, parang ang gaan ng lahat. Parang gusto ko nang kalimutan ang mga dahilan kung bakit ako nag-aalinlangan.Nasa kalagitnaan kami ng usapan nang biglang dumating si Trina. Napatingin siya sa bulaklak at tsokolate sa desk ko, tapos kay JK, tapos sa akin."Ano 'to, Mae?" tanong niya, kunot ang noo pero may pilyang ngiti sa labi."Operation tulay na hindi na tulay?" dagdag pa niya, sabay tawa."Hindi na kailangan ng tulay," singit ni JK, halatang proud. "Direkta na akong naglalakad papunta kay Mae."Natatawa akong napailing habang si Trina ay tinapik ang balikat ni JK. "Good luck, tol. Mukhang mahaba-habang effort ang kailangan mo.""Challenge accepted," sagot ni JK, sabay tingin ulit sa akin.(JK's POV)Si Mae, as usual, nagtatago sa likod ng sarcasm. Pero sa mga ngiti niya, alam kong naa-appreciate niya ang mga effort ko. Ang cute niya talaga kapag nagpipigil ng kilig—parang gusto kong kuhanan ng picture ang bawat reaksyon niya para ipakita sa kanya balang araw kung gaano siya ka-adorable."JK, hindi ka ba napapagod?" tanong niya bigla habang naglalakad kami pauwi."Pagod? Bakit naman?" balik ko, sabay lakad nang mas malapit sa kanya."Sa panliligaw. Parang hindi ka nauubusan ng energy," sagot niya, pero may halong biro sa tono niya."Para sa'yo? Hindi ako mapapagod, Mae," sagot ko, diretso ang tingin sa kanya.Bigla siyang napahinto, halatang nagulat sa sinabi ko. Nakangiti lang ako, pero sa loob-loob ko, kinakabahan din ako. Kasi kahit gaano ko kagustong maging confident, natatakot pa rin akong mareject siya."Tara na," sabi niya, pilit binabago ang usapan, pero hindi niya maitago ang bahagyang pamumula ng pisngi niya.Ngumiti ako at sumunod sa kanya. Sa isip ko, okay lang na maghintay. Kahit gaano katagal, basta siya ang magiging dulo ng lahat ng effort ko, handa akong maghintay."Bukas ulit, Mae," sabi ko nang ihatid ko siya sa bahay nila."Bukas ulit, JK," sagot niya, at sa unang pagkakataon, naramdaman kong mas genuine ang ngiti niya.Bumalik ako sa kotse ko, nangingiti habang iniisip ang progress ng araw na 'to. Hindi pa tapos ang laban, pero pakiramdam ko, unti-unti na akong nananalo.(Mae's POV)Pagpasok ko ng bahay, hindi ko maiwasang mag-isip. Paulit-ulit kong binabalikan sa isip ang mga nangyari kanina—ang ngiti ni JK, ang mga effort niya, pati ang mga simpleng biro na nagpapagaan sa araw ko. Napaupo ako sa sofa at napatingin sa bulaklak na dala niya."Mae, sinong nagbigay niyan?" tanong ni Mama mula sa kusina, halatang curious."Si JK po," sagot ko, sabay simpleng ngiti."Ah, siya pala 'yung binabanggit mong nagpapalipad-hangin dati," sagot ni Mama, pero sa tono niya, parang natutuwa siya."Nagpapalipad-hangin?" Napatawa ako. "Ma, panliligaw na 'to, hindi na hangin.""Hmm. Mukhang seryoso 'yung bata," dagdag pa niya. "Ang tanong, seryoso ka rin ba sa kanya?"Napahinto ako sa tanong ni Mama. Seryoso ba ako kay JK? Gusto ko ba siyang bigyan ng chance? Oo, nakakatuwa siyang kasama. Oo, lagi niya akong pinapatawa. Pero sigurado na ba ako?Pagkatapos ng saglit na pag-iisip, tumayo ako at dinala ang bulaklak sa kwarto ko. Inilagay ko ito sa isang vase na walang laman, saka tinabihan ng tsokolate. Napabuntong-hininga ako."Bakit ba ang hirap magdesisyon?" tanong ko sa sarili ko.(JK's POV)Kinabukasan, sinimulan ko na agad ang plano ko para sa panliligaw 2.0. Kailangan consistent ako para makita ni Mae na seryoso talaga ako. Habang iniisip ko kung anong surprise ang gagawin ko sa kanya, biglang nag-chat si Trina sa group chat namin.Trina: "So, JK, ano na naman ang balak mo for today?"Ngumiti ako habang nagta-type ng reply.JK: "Secret. Pero siguradong mapapangiti si Mae."Nag-react ng thumbs up si Trina, tapos nag-message ulit.Trina: "Sana lang di mo siya masyadong ma-pressure. Alam mo naman si Mae, mahirap ma-convince."Napangiti ako. Alam ko naman talaga 'yun, pero hindi ibig sabihin nun na susuko ako. Si Mae na nga ang gusto ko, kaya bakit ako titigil?Pagdating ko sa school, nakita ko agad siya sa garden, nakaupo sa bench habang nagbabasa ng notes. Nilapitan ko siya, dala ang baon kong pagkain para sa aming dalawa."Hi, Mae," bati ko, sabay abot ng lunch box.Tumingin siya sa akin, kunot ang noo. "Ano na naman 'to?""Lunch date," sagot ko, nakangiti. "Pero dito lang sa school para safe."Napabuntong-hininga siya pero kinuha rin ang lunch box. "Ang kulit mo talaga, no?""Gusto mo ba 'yon?" tanong ko, halatang nang-aasar."Hindi ko pa alam," sagot niya, pero may bahagyang ngiti sa labi niya.Habang kumakain kami, hindi ko maiwasang titigan siya. Ang simple lang niya, pero para sa akin, siya na talaga ang pinaka-perfect. Lahat ng ginagawa ko ngayon, para sa kanya lang.Sa isip ko, isang araw, makukumbinsi ko rin siya. Pero sa ngayon, masaya na ako sa bawat pagkakataon na magkasama kami."Bukas ulit, Mae," sabi ko matapos ko siyang ihatid sa classroom."Bukas ulit, JK," sagot niya, at alam kong unti-unti na siyang nasasanay sa presensya ko.Kahit mahaba pa ang laban, isang bagay ang sigurado—hindi ako susuko.