Chereads / I ONLY HAVE 20 DAYS TO LIVE / Chapter 2 - CHAPTER 2

Chapter 2 - CHAPTER 2

Pumunta ako sa likod ng bahay matapos ko sa kitchen. Doon ako sa likod ng bahay naglaba ng dress na pinapalaba ni mama.

Pagkatapos kong maglaba at mag sampay, pumasok na ulit ako sa loob ng bahay ay naglampaso naman ng sahig.

5 p.m. na pero wala pa rin sila. Saan kaya sila nagpunta? Kaninang umaga pa sila wala eh.

Habang nakaupo sa sofa bigla akong nakaramdam na parang naduduwal kaya dali-dali akong tumakbo papunta sa kitchen.Sumuka kaagad ako, tatlong beses akong sumuka

Maghihilamos na sana ako pero nagulat ako dahil may kasamang dugo ang pagsuka ko.

Nagmumog na muna ako at nilinis ko ang sinuka ko.

Hindi ko maintindihan normal pa ba ang sinuka ko? Bakit may kasamang dugo?

IT'S already eleven o'clock, nandito kaming dalawa ni Aliyah sa cafe na sinasabi niya.

Wala ang parents ko kanina kaya nakaalis ako sa bahay namin. Isa pa, wala naman silang inutos sa akin.

"Anong ng yare dyan?" biglang hinawakan ni Aliyah yung braso ko.

Nagatataka nitong tinignan yung band aid na nilagay ko doon.

"Wa, wa-la yan ali" Inalis ko kaagad ang pagkakahawak niya sa braso ko.

"Tara na clara, pumunta na tayo sa mall at mag arcade nakaka miss eh"

Excited na tumayo si Aliyah, kaya tumayo na rin at kinuha ko na ang shoulder bag na dala ko. Lalakad na sana ako pero bigla akong nahilo.

"Ayos ka lang?"

Tinignan ko si Aliyah, at dahan-dahan akong bumalik sa pagkakaupo sa inupuan ko at lumapit naman sa akin si Aliyah, saka hinawakan ang likod ko.

"Anong nararamdaman mo, gusto mo Dalin kita sa hospital"

"Hindi aliyah ok lang ako siguro sa sobrang init kaya bigla na lang nahilo, wag kang mag alala dahil ayos lang ako." nakangiting sagot ko.

"Oo nga pala diba kahapon may pupuntahan dapat tayong lugar, hindi ba tayo pupunta don?" pag-jiba ko ng usapan.

Marin akong napapikit dahil kumirot bigla ang ulo ko. Parang pinipiga sa sakit.

"Don yon sa three house ko tapos na kaso yung pinagawa ni daddy para saken kaya gusto kitang Dalin don." Napatango ako sa sinabi niya.

"Gusto mo bang pumunta na tayo don" tanong pa nito.

"Ayaw mona bang mag arcade" tanong ko pabalik

"Wag na may susunod na araw pa naman para sa arcade, pumunta na tayo sa three house mo."

Tumango ako at inalalayan niya ako sa pagtayo. Inilagay ni Aliyah, ang isang kamay niya sa bewang ko at ang isang kamay niya ay nakahawak naman sa kamay ko. Todo alalay talaga siya sa paglalakad ko.

"Masarap ang Simon ng hangin don hindi mainet kaya sure na akong magugustuhan modon"

"Okay sige Tara na" tanging naging sagot ko sa kaniya at sumakay na ako sa kotse niya.

Umikot naman siya papuntang driver seat at nag drive na.

Matapos ang halos dalawang oras na byahe, nakarating na kami ni Aliyah sa sinasabi niyang lugar.

Namangha nga ako bigla sa lugar. Sobrang ganda at sobrang lawak. Kaya yata ang twenty na tree house dito.

Tama rin si Ali, sobrang sarap lumanghap ng hangin dito. Sobrang tahimik din, ang maririnig mo lang talaga ay ang huni ng mga ibon at ang paghampas ng bawat halaman.

"Clara!!"

Nilingon ko si Aliyah, at lumakad na ulit ako para puntahan siya.

Pagkarating ko sa tree house niya, umakyat na ako sa hagdan at pumasok sa loob. Mas namangha ako pagkakita ko sa loob.

"Grabe Ali ang laki napaka ganda grabe talaga si Tito sayo." nakangiting sabi ko.

Inakbayan ako ni Aliyah, at nginitian,

"Kapag may problema ka sa pamilya mo, pwede kang pumunta dito. Kung gusto mo Sasamahan pa kita"

Sinabihan koden talaga si daddy na mag Pagawa ng Gabito para sating dalawa. Alam Kong magugustuhan moto yung felling kaso dito para kang nasa probinsya."

"Aliyah, thankyou sobrang swerve ko talaga dahil na kilala kita, kung wala ka Diko na alam gagawen ko sa buhay ko" nakangiting sabi ko

"Ipangako mo lang saken na dimo ako kakalimutan, at dimo ako iiwan mag promise ka clara"

Humarap ako sa kanya at tinaas ko ang kanang kamay ko, "Ako po si viên Clara r. Nangangakong Hindi ng hindi iiwan at kakalimutan si Aliyah Ventura."

Pareho kami na natawa sa pinaggagawa ko.

"Dame mong alam corny mo" tumatawang sabi nito.

Tumingin ako sa sliding window at pumunta ako doon. Tumingin ako sa ibaba, napangiti ako sa hangin na nalalanghap ko.

"Clara may pag kain pala dito kaso hilaw, gusto ko bang kumain lunch na kase"

Hindi ako lumingon kay Aliyah, at tumango lang ako. "Mag luluto kaba para saken?" tanong ko

"Oo naman Ikaw paba malakas ka saken"

Nakangiting tumango ulit ako, "sige yung masarap ha" sagot ko habang tinitignan ang mga ibon na bigla nalang nagsisiliparan.

Matapos namin kumain ni Aliyah, napagpasyahan naming dalawa na maglibot na muna sa lugar. May illan din siyang tinuro na favorite spot niya noong wala pa yung tree house.

"Clara dyan ka lang, " huminto ako sa paglalakad at nagtaka rin ako. "Wait lang, maganda ang view dyan Picturan kita tumayo kang maayos"

"Okay naba maganda bako" tanong ko

"Last na,,,,, ok na ang ganda mo talaga"

Lumapit ako sa kaniya at tinignan namin yung mga kuha nyang picture.

8 p.m na ako nakauwe sa bahay. Medyo na-traffic din kasi kami ni Aliyah kanina. May aksidente raw kasi doon sa kalsada kanina, kaya naipit ang halos lahat sa traffic.

"Mabuti naman at nag balak kapang umuwe" pagsalubong ni papa pagpasok ko sa bahay.

"Papa, sorry po sobrang traffic lang po kaya natagalan kami ni Aliyah sa pag uwe." nakayukong sagot ko Napansin kong wala dito sila Ella at Kuya Lance. Ang nandito lang ay sina mama at papa.

"Sa susunod na gagala ka agahan mo ang uwe mo dahil Ikaw lang naman nag aasikaso dito dahil sa katagalan mo, sa labas na lang kame kumain." sermon ni papa

"Pasensya napo talaga papa"

"Puro ka sorry, pasensya nakaka rinse na yan ang pag dadahilan mo clara" Tumingin ako kay mama at tumayo naman siya, saka lumapit sa akin.

"Ikaw Clara tigil tigilan mo ang pag sama sama dyan sa kaibigan mong si Aliyah, tamang uwe paba yan ng matinong babae, nasasanay kanang mag pagabe ng uwe dahil sa lintek na kaibigan mona yan umayos ka clara, "

"Mama wala pong kasalanan dito si aliyah. Wag nyo syang idadamay sobrang traffic lang po talaga kaya late na akong naka uwe ma buying tao si Aliyah, ako na lang Sabihan nyo ng kung ano Anong masaket na salita tatanggapin kopa wag lang ang kaibigan ko, sumasagot ako dahil mabait si Aliyah,"

Nagulat ako bigla at bigla rin akong napadaing dahil sa paghawak ni mama, sa braso ko. "Ganyan ang natututunan mo sa pag sama mo dyan sa aliyah nayan natututo kanang sumagot sa magulang mo bwiset kang Bata ka"

"Tama nayan, clara umakyat kana don sa lửa to mo?"

Binitawan na agad ako ni mama kaya napayuko ako at patakbong umakyat papunta sa kwarto ko.

Ten o'clock na at nakaramdam ako ng pagka-uhaw kaya bumaba na muna ako.

Pagkababa ko, pagkarating ko sa kitchen ay kumuha kaagad ako ng tubig.

Matapos kong uminom ay lumakad na ulet ako paalis. Sa kabilang pinto ako dumaan, papunta itong living room. May kukunin din kasi ako doon.

Pagkarating ko sa living room, nakita ko don si Kuya Lance na busy sa pagtitipa ng laptop niya.

"Bakit giseng kapa?" nag-angat siya ng tingin sa akin

"Ahmm,, iinom lang po ako," sagot ko

Hindi na siya nagsalita kaya lumakad na ako.

Nakalimutan ko na yung kukunin ko, nandyan kasi si kuya kainis. Hays.

"Saglet lang?"

Napahinto ako sa paglalakad at nilingon ko si kuya. "Bakit po kuya"

"Ikuha moden ako ng tubeg." utos nito

"Si,, Sige po kuya" nagmadali na ako sa pagkuha ng tubig niya.

Pagkarating ko sa kitchen, kumuha kaagad ako ng malamig na tubig dahil palagi mamang malamig na tubig ang ininom niya.

Habang naglalakad ako, bitbit ang baso ng tubig, bigla akong nahilo. Biglang dumilim ang paningin ko. Ramdam kong nakadilat ang mga mata ko pero, wala talaga akong makita.

Sobrang dilim, para akong bulag na hindi ko maintindihan. Bigla rin na kumirot ang ulo ko.

"WHAT THE FUCK!!! Clara?" nagulat ako sa biglang

sigaw ni kuya.

"K,, kuya Bakit po ano ng yare" tanong ko at

pinipilit ko ang mga mata ko na makita ang

nangyari.

"Nag tatanong kapa talaga bwiset ka, ng dahil sayo wala na sira na yung design ko?."

bakas ang sobrang pagkainis sa tono ng boses niya.

Unti-unti ko na, na nakikita ang nasa paligid ko. Nakikita ko na rin si kuya na nasa harapan ko habang kinukuha yung mga papel

na natapunan ng tubig.

Hindi ko alam na natapon ko ang tubig.

"Kuya, sorry po pasensya na" Tinulungan ko siya sa

paghihiwalay ng mga papel pero bigla

namang may napunit.

"FUCK!!!" galit na niyang sigaw na ikinagulat

ko. "Pwede ba wag kanang mangialam ni asa mona nga yung design ko sinisira mopa lumayas ka sa harap ko stupid?!"

"Sorry po talaga kuya" dali-dali akong umalis sa harapan niya.

Hindi ko alam na makakasira pa pala ako lalo. Gusto ko lang naman na tumulong, at isa pa hindi ko naman sinasadya yung nangyari.

Ewan ko ba kasi at bigla nalang nanlabo ang paningin ko.