"Good morning sir Aaron!"
Bungad ng mga impleyado sakanya'
"Good morning." Madilim ang mukha niya bati sa mga ito. "Ano pa ang tinatayo-tayo ninyo? Back to work!" Nakatungong bumalik' ang mga ito sa kani'kanilang trabaho. "Banjo! Pakitawagan ang secretary ni Mr. Tyco. Pakisabe dito na lang sa opisina ko' ang meeting namin. "Copy sir! "Siya nga pala sir tumawag pala si Mang Larry. Pina-paalam raw ni mam Valerie' Kung pwede daw uuwi mo na ito? Para kunin ang mga gamit niya'. "Uuwi? Kakasal lang namin paguwi agad ang nasa isip niya!" "Kunot noo niya sinabe iyon. "ikaw nga rin sir narito ka nag trabaho! Dapat nga sinasamahan mo si mam para sa loving loving!" Pangiti ngiti nito sinabe iyon sa boss". "Gusto mo palitan kita? "Biro lang sir!" "Sige na' ako na lang ang tatawag sa mansion.
"Hello, Mang Larry, ikaw na lang ang kumuha ng mga gamit ni Valerie". "Sige sir Aaron."
"By the way, sabihin mo kay Valerie' mayroon kaming dinner 8pm later at the LEORE RESTAURANT & WINE BAR. Ihatid mo siya roon bago mag 8pm!"
"Sige sir masusunod." kaagad na nito pinutol ang kabilang linya.
Kanina pa niya nililibot ang mansion ngunit parang halos hindi pa niya nalilibot ang lahat' ng kabooan nito. Namangha siya sa lawak na mayroon iyon'. Maya maya pa ay nakarating siya sa swimming pool' Namangha siya ng makita ang ibat Ibang bulaklak' na naroron.
Simula pa noong bata siya kinahiliganligan na niya ang mga bulaklak!" Naalala pa niya noon' na kapag namamasyal sila sa flower farm' madalas siya lagyan ni Aaron ng bulaklak sakanyang tenga! Hindi niya maiwasang mapangiti ng maalala iyon'. "Hi mam Valerie." "Hello Manang Lina." "Mahilig karin pala' sa mga bulaklak pariho ni sir Aaron?" Tumango at ngumiti siya rito.
"Si sir Aaron ang nagpanimula magtanim nito." Naalala ko nga noon bago siya ipadala ng ama nito sa America'. Sa tuwing naalala niya ang kanyang ina. Ang pagtatanim ng ibat Ibang klase ng bulaklak' ang pinagtutuonan nito. Para kahit paano raw' ay makalimot siya sa kanyang ina.
Hindi niya namalayan na tumulo na pala ang mga LUHA niya'.
"Ay sorry mam napaiyak yata kita!" Dahil sa kwento ko. "Ayos lang po manang Lina! Naiisip ko lang yong mga pinagdaanan' ni Aaron'. Sa pagkawala ni nanay silya'." Oo mam!" Awang awa ako sa batang iyon'. Dahil yong trauma niya' kahit sa' patulog ay binabangongot ito!" Sa pagkakataong iyon' mas bumuhos pa ang mga luha niya'. Awa para sa lalaking minamahal!"
Hindi niya alam kung paano gagamotin iyon'.
Doble yong sakit na nararamdaman niya!" Dahil alam niya na ang kanyang ama ang may gawa ng sakit na iyon'. Parihong mahalaga sakanya ang mga ito.
" Mam Valerie, nakuha ko na ang mga gamit mo' sa mansion ninyo." Hindi nila namalayan ang pagdating ni mang Larry, sa kanilang kinaroroonan'. Pinunas ang mga luha bago humarap rito'. "Kaya ko na po iyon sana' nag-abala pa ikaw mang Larry, maraming salamat po." "Si sir Aaron ang nag-utos sa akin. Pinapasabe niya nga pala na mayroon kayong dinner mamaya 8 pm' ipinahahatid ka niya sa akin." Pagkatapos masabe iyon.
Pariho na siya iniwan ni mang Larry, at ni manang Lina. Dinner date?! Pangiti-ngiti siya na parang nasisiraan na ng bait. Habang kinakausap ang sarili. "Ahayy Valerie! Asa pa more!" Wala na siya pagmamahal saiyo! Kung mayroon man galit iyon' para sayo at pamilya mo." Malungkot na bulong niya sa sarili.
"Mr. Anderson, thank you very much for the wonderful proposal." "It's my pleasure to be your business partner' Mr. Tyco!", Kinamayan niya ito' at tuloyan ng lumabas ng kanyang opisina.
"Sir Aaron, coffee or food?" Tanong ng kanyang secretary. "Me and my wife will be having a dinner later. Coffee na lang' Thank you!"
"Yon oh! Sana all may dinner date! 'Carla can you be my date?" Sabay kindat rito! "Tigilan mo nga ako Banjo! Sapakin kita diyan' akala mo hindi ko alam' na kung sino sino ang din-date mo?"
"Ang unahin ninyo ang kape ko! Tiningnan niya ng masama ang mga ito.
"Sorry sir, Si Banjo po kasi ang kulit."
"Ako na naman?" Sabay ngisi nito.
"Banjo! Nagawa mo na ba ang pinaguutos ko?"
"About sa pina reserve mo? Na restaurant para sa dinner ninyo' ni mam Valerie. Aba oo naman po sir." Nangininig pa ako ng ginawa iyon.
"Tarantado! lumabas kana nga!"
"Bye Sir Aaron, Pangiti-ngiti parin ito habang paalis.
Marahang ipinikit niya ang mga mata' at huminga ng malalim. "Valerie! Pagpikit niya' mukha nito agad rumirehistro roon. "Ano ba ang mayroon ka? Hangang sa pagpikit' ng mga mata ko! Ikaw ang nakikita ko.", mahina niya bulong' habang nakapikit ang mata.
"Sir, Coffee ninyo po!"
Bahagya niya iminulat ang mga mata' at kagad na sumagot rito. "Pakipapatong sa lamesa at makakalabas kana."