Matapos niya kunin ang laman ng ibinigay nito'. Agad siya nagtungo sa kanyang silid. Unti unti niya hinubad ang kanyang mga kasuotan. Upang palitan iyon ng trahe de boda. Humarap siya sa salamin. Nakita niya ang mga pasa niya' sa braso at katawan'. Bahagyang napapikit siya ng kumirot' ang isa sa mga ito.
kasunod noon ang mga luhang malayang dumaloy' mula sa kanyang mga mata'.
"Aaron, Lahat ng sakit kaya kung tiisin'
kung ito lang ang tanging paraan para gumaan ang iyong kalooban.
Nakahanda akong masaktan.
Kahit paulit ulit." Pabulong niya sinabe sa harap ng salamin'. Pinunasan niya ang mga luha at iniaayos ang sarili. Kukunin na sana niya ang trahe de boda para isuot iyon' Ng biglang nasa likoran niya pala ito' Napaiktad siya sa pagkagulat rito.
"What are you doing here?" Halos mautal utal siya habang tinatakpan ng mga kamay. Ang sariling katawan' na tanging panloob lang' ang nakatakip rito'. Nakangisi itong nilapitan siya. Hinawakan nito ang kanyang mga kamay' na nakatakip sa katawan niya!" "Babe, your body is so beautiful!
I want you!" Hinaplos nito ng bahagya ang kanyang katawan'. Bahagyang napaatras siya' sa sinabe' at ginawa nito! "You're blushing Babe!"
"Aaron, Stop it! Tara na naghihintay' na si Mang Larry sa atin." "I don't care! I will do what I want!"
Madiin at madilim ang mukha nitong sinabe iyon'. Bago tuloyang nilisan nito ang kanyang silid.
Napapikit siya at huminga ng malalim' ng makalabas ito. Ipinikit niya ang mata ng makapasok ng sasakyan. "Valerie, Bakit pagdating sayo nagiging mahina ako?" Pinagsusuntok niya ang likoran' ng upoan. Dahilan para magulat si Mang Larry' na noon ay nasa loob rin ng sasakyan'.
Hangang marating nila' kung saan gaganapin ang kasal. Halos lahat ng naroon ay mga taohan lang nito. Ni walang kahit isa man lang na kaibigan'. "Huwag kana mangarap. Dahil ang kasal na ito ay parte lang ng mga plano niya'. Malungkot na bulong niya sa sarili'.
"Mam Valerie, good morning."
"Good morning rin sayo Banjo."
"Sir Aaron, saan ba ang pulot gata ninyo? After ng kasal!" Pangiti ngiti ito na inaasar ang boss. Kumunot ang noo at tiningnan ito ng masama. "Biro lang sir! Masyadong seryoso. Tatanda ka niyan sige ka!" Sabay kindat nito sa boss'.
Napangiti na lang siya sa mag amo.
Dahil tanging si Banjo lang may lakas ng loob na biroin ito'. Ewan ba niya' kahit kilala niya ito' simula noong mga bata pa sila. Pakiramdam niya hindi niya na ito kilala. Pakiramdam niya wala na yung Aaron' na minahal niya noon'. Hindi na niya namalayan na tulmulo na pala ang mga luha niya'. Mabilis natapos ang kasal nila. Dahil wala naman naganap na seremonya. Kakilala nito ang judge! Kaya madali nitong naisakatuparan ang nais nito'
"Mang Larry, pakihatid si Valerie sa mansion!" "Okay sir!" "Hindi kaba sasama pabalik ng mansion?" "No! I have a meeting to Mr. tyco" "Kakasal mo lang' trabaho parin ang nasa isip mo sir? "Paano ka makakarami niyan?"
"Lakas ng trip mo ngayon Banjo!" Natatawang wika ni mang Larry. "Ikaw lang namn ang mahina, kung ako sayo' ligawan mo na si Manang Lina' Para naman magka-asawa kana'. Pangaasar na wika nito. "Puro kayo kalokohan! Kung tanggalin ko kaya kayo? Magsikilos na kayo sayang pinapasweldo ko sainyo!"
"Biro lang sir!"
"Ito na nga po mag trabaho na oh!!"
Matapos masermonan pinaharorot ni Mang Larry' Ang sasakyan paalis.
Siya namn ay mas pinili na lang na manahimik' sa mga oras nayon' Ang iniisip niya ngayon' kung ano bang buhay ang naghihintay sa kanya sa piling ni Aaron?