กลุ่มชายฉกรรจ์ราว ๆ สามถึงห้าคนสวมแจ็กเก็ตหนังและสวมฮูด และทุกคนก็ทยอยปรากฏตัวตามซอกหลืบของพิพิธภัณฑ์ของญี่ปุ่น และพวกเขาก็พากันทยอยออกประตูบานใหญ่ของพิพิธภัณฑ์ในขณะที่ฝนกำลังทยอยตกลงมา และมีหนึ่งคนที่สวมกางเกงยีนส์ทรงสกินนี่พับขากางเกงขึ้นเหนือข้อเท้าและสวมรองเท้าชนิดลอฟเฟอร์ผลิตจากหนังเทียมรุ่นพิเศษสีครีมๆ ที่เพิ่งจะปรากฏตัวแถวๆ บริเวณข้างสวนสาธารณะอุเอะโนะ บริเวณที่ใกล้กับพิพิธภัณฑ์แห่งชาติของญี่ปุ่น
กลุ่มคนที่สวมชุดแจ็กเก็ตหนังและสวมหมวกและฮูดคอยปิดบังใบหน้า และทุกคนต่างเดินปูพรมเรียงหน้ากระดานมาจนถึงบริเวณห้าแยกชิบูย่าถนนชื่อดังภายในประเทศ จนกระทั่งทุกๆ คนหยุดเดินขณะที่ถึงหัวมุมของถนนนากามิเซะบริเวณทางม้าลาย ซึ่งในเดียวกันบนถนนและทางม้าลายขึ้นชื่อยังมีผู้คนหลากหลายร้อยพากันเร่งฝีเท้าในขณะสัญญาณไฟบริเวณมุมถนนได้ส่งสัญญาณไฟสีเขียว และบางคนที่พยายามเดินปะปนกับนักท่องเที่ยวคนอื่นๆ รวมถึงคนไทยที่พอมีให้เห็นไม่เกินสิบคน แต่ว่าพอพวกเขาบางคนเดินเลี้ยวไปตรงที่ทางเดินแคบๆ ตรงหัวมุมร้านค้าชื่อดังในย่านชิบูย่า พวกกลุ่มคนที่สวมแจ็กเก็ตหนังก็เริ่มทยอยที่จะหยุดเดินและสังเกตบริเวณโดยรอบ และพวกเขาบางคนในนั่นบางคนบ้างก็ตั้งใจเดินเข้าไปหลบอยู่หลังตู้โทรศัพท์สาธารณะ และบางกลุ่มก็ยืนทำท่ารอคอยบางคนอยู่ตรงหัวมุมของภัตตาคารร้านอาหารแถวๆ นั้น
และคนบางคนที่เดินปะปนกับนักท่องเที่ยวก็เดินช้าลง ในขณะที่คน ๆ นั้นกำลังเหลียวซ้ายและมองขวาไปรอบๆ จนแน่ใจว่าบริเวณทางสี่แยกข้างหน้าผู้คนและนักท่องเที่ยวอาจจะน้อยลงแล้ว
" ถึงตรงนี้....ก็น่าจะถึงแล้ว !! " อิเลฟเวนท์ยอมเงยหน้าขึ้นมาและเป็นฝ่ายเริ่มทักทายพวกเขาโดยใช้ภาษาเกาหลี
"เห้อ..... "
" จริงๆ เลย !!!! " และเสียงของอี แทวอนก็โพล่งออกมาตอบเธอทันท่วงที อิ แทวอนผู้ชายร่างสูงโปร่งสายตาเหมือนเยี่ยว
" นี่..พวกเราอุตส่าห์ ! วางแผนกันมาอย่างดีแล้วแท้ๆ " และเสียงบ่นพล่ามของพวกเขาที่ก็ยังทยอยดังตามมาติดๆ
อิเลฟเวนท์ส่ายหัวให้พวกเขาทันที
" สงสัยจังเลยว่า.. ! "
" ช่วงนี้หน่วยงานข่าวกรองของเกาหลีใต้กำลัง ! "
" ต้องการคนหรือยังไง ! " เธอยังจะแกล้งถามอี แทวอน
"หึๆ " อี แทวอน ที่ ๆ ก็เลยทำอะไรไม่ได้นอกซะจากแกล้งหัวเราะกันขึ้นมาซะอย่างงั้น
" อิเลฟเวนท์ "
" เธอรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ " แต่เขาที่ก็ยังอยากรู้อยู่ดีนั่นแหละ
เธอยังคอยแต่จะหันมายิ้มๆ และส่ายหัวไป ๆ มาๆ ให้กันอีกที
" เจ้าหน้าที่ซอ ! " เธอหันไปมองเจ้าหน้าที่ผู้หญิงตัดผมสั้น ๆ ตัวเล็กกะทัดรัดหน้าตาคล้ายๆ กับแมว
" ฉันเห็นเธอ ! ตั้งแต่อยู่ที่สถานีรถไฟ !! " และเธอก็กำลังเล่าถึงแผนของพวกเขาที่มองเห็นอยู่ในหัว และในขณะที่เจ้าหน้าที่ของหน่วยข่าวกรองของเกาหลีใต้ที่ก็กำลังค่อยๆ ทยอยเดินกลับกันออกมาจากที่ซ่อนตัว
ซอ ฮเยมี ! หัวหน้าแผนกเทคโนโยลีของเจ้าหน้าที่ NISS กำลังเดิน ๆ กลับออกมาจากฝั่งตรงข้าม
" เสียเวลาจริงๆ ด้วย " ซอ ฮเยมี ที่พอเดินเข้ามาใกล้กับพวกเขาเท่านั้น มิหนำซ้ำเธอยังพลอยหันมาบ่นๆ ให้กับเพื่อนร่วมทีม
แต่อิเลฟเวนท์ที่ยังเล่าไม่จบ
" เจ้าหน้าที่ยู !! "
" เขาก็น่าจะ...ตามฉันมาตั้งแต่พิพิธภัณฑ์ ! " เธอเล่าแผนของพวกเขาไปก็ยิ้มตาม และก็พยักหน้าทักทายยู ฮีวอน ผู้ชายตัวบึกบันลำสั่นขนาดกำลังพอดี และตัดผมทรงเคป๊อป
ยู ฮีวอน เจ้าหน้าที่ NISS คอยเดินยิ้ม ๆ กลับออกมาจากหัวมุมของตรอกเล็ก ๆ ทางซ้ายมือ
อิเลฟเวนท์ที่คราวนี้ชำเลืองหางตาไปทางด้านหลัง และมองเห็นผู้ชายรูปร่างหน้าตาดีมีชาติตระกูลสูงส่ง
" ทายาทของ... KRM industrial !! "
" ก็....ที่ร้านกาแฟ ! แถว ๆ ห้าแยกชิบูย่า ! " เธอกำลังพูดถึง เจ้าหน้าที่เกาหลีใต้ที่ชื่อ ยุน แจอิน ที่ๆ เขาเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่อยากจะเดินเข้ามาเฉียดกับเธอ
"เชอะ !!! " ยุน แจอินหันมาแสยะยิ้มให้กับเพื่อนร่วมงาน แต่ว่าก็ยังคอยแต่จะถือถ้วยกาแฟร้อนๆ ในมือขึ้นมาและก็จิบแบบชิลๆ
แต่ว่าอยู่ๆ ยู ฮีวอนก็รีบพุ่งเดินเข้าไปขอจับมือกับเธอ
" สวัสดีครับ ! "
" ไม่ได้เจอกันตั้งนาน..."
" ยังสบายดีใช่หรือเปล่า !!! " และท่าทางที่สนิทสนมระหว่างพวกเขากับอิเลฟเวนท์ที่ดูไม่เหมือนเพิ่งจะเคยร่วมงานกัน
อิเลฟเวนท์ยังคงหันไปและก็ยิ้มๆ
" สวัสดี ! "
" ดีใจ !! ที่..ได้เจอพวกคุณอีก !!! " เธอจับไม้จับมือกับพวกเขาทุกๆ คนจะยกเว้นก็แต่ลูกชายของประธานสร้างเรือดำนำของเกาหลีใต้
" คุณ ...ฟูจิ โนะ ฮานะ ฟูจิวาระ !!! " แต่ว่าเสียงคนบางคนที่ทุก ๆ คนคุ้นเคยก็เพิ่งจะปรากฏตัวออกมาเป็นคนสุดท้าย
" เธอ... !!! "
" ต้องพูดว่า....แย่จริงๆ ที่ได้เจอพวกคุณที่นี้ ! แบบนี้ !! มากกว่า !!! " เสียงของฮัน ยูซองที่ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าทุก ๆ คน
เพราะฉะนั้นอิ แทวอนถึงได้รีบขยับเข้าหาอิเลฟเวนท์และกระซิบกันที่ข้างหู
" อดทนเข้าไว้ !! " คำพูดทีเล่นทีจริงของอิ แทวอนเพียงต้องการเอาใจช่วยเธอ
" ไปกันได้แล้ว !! " แต่ว่ายู ฮีวอนที่พอหันมองไปรอบๆ ก็ยังต้องรีบหันมาชวนคนอื่นๆ ในทีมให้ออกไปจากที่ตรงนี้ทันที !
ยุน แจอินรีบร้อนเดินเข้าไปพลักประตูของตึกเก่าๆ ตึกหนึ่งด้วยความรีบร้อน !
" ทำไม ! "
" พวกเราทุกคน ถึงต้องมาเสียเวลาตากฝนกันฟรี ๆ แบบนี้ด้วย !!! "
" บ้าชะมัด !!! " ยุน แจอินที่คอยแต่เข้ามานั่ง ๆ นอนๆ บนอยู่ที่บนโซฟารับแขกกลางเซฟเฮาส์
และในขณะที่ทุก ๆ คนกำลังเดินตามกันกลับเข้ามาข้างในตึก อิ แทวอนที่ยังคงเป็นฝ่ายหันไปเชิญอิเลฟเวนท์กลับเข้าไปข้างในเซฟเฮาส์ของพวกเขา
" เชิญ !! "
อิเลฟเวนท์เดินตามอิ แทวอน และซอ ฮเยมีตรงเข้าไปที่หน้าจอประมาณผลขนาดประมาณสักห้าสิบนิ้ว ที่ ๆ พวกมันถูกแขวนไว้ที่บนผนังด้านมุมหนึ่งของตึก และส่วนยู ฮีวอนก็ยังจะคอยเดินตามประกบทางด้านหลัง
และก็ฮัน ยูซองที่ทำตัวเหมือนๆ จะไม่อยากเข้าใกล้เธอ และเขาที่กำลังมัวแต่จะเดิน ๆ เข้าไปยืนหลบอยู่ที่หลังบาร์ของเซฟเฮาส์
แต่ว่าอี แทวอนก็ยังหันไปพยักหน้าเพื่อให้ซอ ฮเยมีช่วยเปิดแฟ้มลับในคดีสำคัญขึ้นมาที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ และซอ ฮเยมีก็รีบเดินตรงเข้าไปนั่งอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์
ภายในเซฟเฮาส์ของเจ้าหน้าที่ของเกาหลีใต้ที่นี้ยังจะประกอบด้วยอุปกรณ์เชื่อมต่ออีกหลายต่ออย่าง และยังจะรวมถึงหน้าจอประมวลผลแบบชนิดโปร่งแสงอีกด้วยกันถึงห้าหน้าจอ ที่ๆ พวกมันถูกแขวนติดไว้ที่พนังกำแพงเป็นครึ่งวงกลม
และพอซอ ฮเยมีเปิดแฟ้มลับขึ้นมาโชว์บนหน้าจอประมวงผลคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่ และอิ แทวอนจึงหันมาอธิบายถึงบุคคลในรูปภายในร้านอาหาร
" อีเลฟเวนท์ !! "
" และ...รูปถ่ายพวกนี้ ! ก็คือ...บุคคลที่ต้องสงสัย !! "
" ในคดี....ช่วยผู้ก่อการร้ายแอบลักลอบขนหัวรบระเบิดนิวเคลียร์ของเกาหลีใต้ ! ไปที่...อิหร่านเมื่อเดือนก่อน !! " พวกเขาที่คอยช่วยหันมาอธิบายละเอียดของบุคคลที่กำลังปรากฏขึ้นมาที่บนหน้าจอ
ที่ ๆ ทั้ง....รูปภาพและประวัติของ สองพี่น้องของตระกูลเก่าแก่ที่สุดในประเทศญี่ปุ่น ทั้ง...มุรามาสะ และ อาซามิ มินาโมโตะ
" ลูกชายคนโต และลูกสาวของ..."
" ท่านประธานมินาโมะโตะ ทัตสึจิ ของบริษัท Holding & Industrial !! " คราวนี้ที่..ยู ฮีวอน ที่ยังจะคอยหันกลับมาอธิบายด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล !
" บอกตามตรง !! "
" อีเลฟเวนท์ !! "
" พวกเจ้าหน้าที่ NISS ! พอหลังจากที่...พวกเราแอบสะกดรอยตามคุณไปที่อังกฤษ !"
" แต่ว่าพอตอนที่เกิด...คดีปล้นธนาคารชื่อดังในลอนดอน !! "
" พวกเราก็ถูกเจ้าหน้าที่ของทางหน่วยงานข่าวกรองของอังกฤษเข้ามาคอยขัดขวาง !! " ยู ฮีวอน และ คนอื่นๆ ที่ต่างจะรีบทยอยหันมาพยักหน้ายกเว้นก็แต่ ยุน แจอิน
อิเลฟเวนท์ยังคงตั้งใจฟังพวกเจ้าหน้าที่เกาหลีใต้อธิบายอยู่เงียบๆ แต่ว่าอิ แทวอนก็ยังจะเดินเข้ามาหาและอธิบายเพิ่มเติม
" ตอนนั้น...ทางเจ้าหน้าที่ NISS คนอื่น ๆ ของเรา ! " และอิ แทวอนที่พูดไปก็แอบๆ หันไปมองทางด้านหลัง
" ก็ยังได้คอยช่วยกันตามหาหัวรบระเบิดนิวเคลียร์ของพวกเรา ! ที่...."
" รัสเซีย " แต่พวกเขาก็อธิบายต่อ
และยู ฮีวอนที่กำลังเดินดุ่มๆ เข้าไปยืนชี้ที่รูปถ่ายของบุคคลที่น่าสงสัยอีกสองสามคนที่บนหน้าจอประมวลผล ที่..ถัด ๆ มาจาก ประธานของบริษัท Holding & Industrial มินาโมโตะ ทัตสึจิ
และอิเลฟเวนท์ที่พยักหน้า
" ฮิ ซาโต้ !!! " เธอหันมาอธิบายทันทีที่พวกเขาพยายามจะหาประวัติของ ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์ของประเทศญี่ปุ่น
" ซาโต้ !เป็นหลายชายแท้ๆ ของ มินาโมะโตะ ทัตสึจิ"
" และยังเป็นผู้อำนวยการของพิพิธภัณฑ์แห่งชาติของญี่ปุ่น ! เป็นผู้ทรงอิทธิผลในการค้าวัตถุโบราณของประเทศนี้ !!! " แต่เธอก็อธิบายด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างจะเคร่งเครียด
แต่ในขณะที่ทุก ๆ คนกำลังตั้งอกตั้งใจฟังสิ่งที่อิเลฟเวนท์รับรู้เกี่ยวกับคนในรูปถ่าย แต่จะเห็นมีเพียงแค่คนเดียวที่ยังนั่ง ๆ นอนๆ เล่นเกมส์มือถืออยู่บนโซฟาโดยไม่สนใจอะไรใครทั้งนั้น
" คนพวกนี้... เป็นบุคคลที่น่าสงสัย " จนกระทั่งฮัน ยูซองต้องเป็นฝ่ายยอมที่จะเดินเข้ามาอยู่ตรงกลางระหว่างพวกเขาและก็เธอ
ฮัน ยูซองค่อยๆ เดินเข้ามาและจ้องอิเลฟเวนท์อย่างไม่ละสายตาได้จริง ๆ
" ในคดี....ช่วยเหลือผู้ก่อการร้าย "
" เพราะฉะนั้น...ถ้าหากว่า คุณฟูจิ โนะ ฮานะ ฟูจิวา..ระ " และถ้อยคำถากถางเธออยู่เป็นระยะๆ
" ถ้าหากว่า...คุณมีข้อมูลอะไรที่ปิดบังพวกเรา ! "
" ก็ขอให้..คุณกรุณาให้ความร่วมมือซะ !!! " และยังต้องคอยบีบบังคับให้เธอยอมเปิดเผยตัวตนคนในตระกูลมินาโมะโตะว่าจริงๆ แล้ว พวกของทัตสึจิคือพวกเดียวกันกับพวกผู้ก่อการร้ายที่เคยก่อคดีลักลอบขนขีปนาวุธเกาหลีใต้ไปที่รัสเซียเมื่อหลายเดือนก่อน
แต่ว่าเธอก็ไม่ได้กลัวสายตาของพวกเขา !!
" ทัตสึจิ !! "
" ไม่..มี !!! "
"ส่วนเกี่ยวข้องในคดนี้อย่างแน่นอน !!! " ว่าแต่ว่าเธอยังต้องการจะขอยืนยันในตัวของทัตสึจิ
" แต่ว่า...." และน้ำเสียงที่เริ่มจะชักไม่มั่นใจขึ้นมาอีกครั้ง
" เรื่องของคนอื่น... "
" เวลานี้... เจ้าหน้าที่ NRSD คนอื่นๆ ก็กำลังช่วยกันหาหลักฐานกันอย่างเต็มที่ " แต่ว่าเธอก็พร้อมที่จะให้เจ้าหน้าทีของไทยร่วมมือกับฝั่งของฮัน ยูซองอย่างเต็มที่ด้วยเหมือนกัน
" เชอะ !!! " คำสบทของยุน แจอินที่โผล่งขึ้นมากลางวงแทบจะทันทีที่ได้ยินว่า เจ้าหน้าที่ NRSD จะยอมช่วยเจ้าหน้าที่ NISS อย่างพวกเขา !
" เห็นแก่ตัวจริงๆ เลยให้ตาย !!! "
" เห็นแก่ตัวชะมัด !!! " ยุน แจอินที่นอนกระดิกขาเล่นเกมส์คอยแต่จะพล่ามบ่นไม่ยอมหยุด
"นิ !!! " เพราะฉะนั้นซอ ฮเยมีที่ต้องรีบเข้ามาดึงแขนดึงขาของยุน แจอิน และชวนเขาออกไปข้างนอก
" ยุน แจอิน !!! "
" หุบปากนายไม่เป็นบ้างหรือยังไง !!! " และซอ ฮเยมียังหันมาบ่นตักเตือนเพื่อนร่วมทีม แต่ว่าเพื่อนของเธอกลับชักสีหน้าและตวัดแขนตวัดขาคอยปฏิเสธ
" ทำไม !!! "
" ฉัน ! พูดผิดตรงไหน !!! " และเสียงตะคอกตามมาติด ๆ ของยุน แจอินกับเพื่อนร่วมทีม และยังคอยแต่จะมองหน้าพวกของเขาอย่างอารมณ์เสียและหงุดหงิด
แต่ว่าซอ ฮยมีที่ไม่ยอมหยุดและพยายามจะเข้าไปลากยุน แจอินให้กลับออกไปจากเซฟเฮาส์ให้ได้ แต่ว่ายุน แจอินก็พยายามจะขัดขืน เพราะฉะนั้นพวกเธอก็เลยต้องเข้าจัดการลากคอของยุน แจอินออกไปซะให้ได้
" ยายบ้า !!! " เขาตะคอกเถียงซอ ฮเยมี !
"ฉันเจ็บนะ !!! "
" อย่ามาจับตัวฉันแบบนี้นะ !! "
" ยายบ้า ! ซอ ฮเยมี !!! "เสียงตะคอกเถียงกันไป ๆ มาๆ ระหว่างยุน แจอิน กับซอ ฮเยมีดังไกลออกไปเรื่อยๆ จนทั้่งคู่เดินกลับออกไปจากเซฟเฮาส์
อิเลฟเวนท์ที่หันไปมองตามเจ้าหน้าที่ซอ ฮเยมีที่ลากพาตัวเจ้าหน้าที่ยุน แจอินกลับออกไปจากเซฟเฮาส์ และทันทีที่อิ แทวอนพยายามจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
" ฝากด้วย !!! " แต่ว่าพออิ แทวอนพูดจบประโยค ทั้งเขาและก็ยู ฮีวอนก็ต่างรีบเดินตามคนอื่นๆ กลับออกไปจากเซฟเฮาส์ของพวกเขาทันที
และเธอที่ยืนมองอิ แทวอนที่รีบร้อนเดินกลับออกไปจากเซฟเฮาส์ของตัวเองไปกันจนหมด เพราะว่าพวกเขาจงใจที่จะปล่อยให้เธอกับฮัน ยูซองได้อยู่ด้วยกัน แต่ว่าในขณะที่เธอคิดทีจะก้าวเดินตามพวกเขากลับออกไป
" เธอกำลังคิดที่จะทำอะไร !!! " ฮัน ยูซองก็รีบเดินตามเข้ามาขวาง และหยุดอยุู่ตรงหน้าได้ทันพอดี !
" หรือว่า..เธอคิดที่จะปกป้องพวกเขา !!! " และเขาที่ยังคงคอยตั้งคำถาม
อิเลฟเวนท์ที่ตอนนี้ทำได้เพียงแต่ยืนมองสบตากัน และถึงแม้ว่าเธอพยายามเก็บอาการโกรธและขุ่นเคือง
" ฉัน ! ก็...บอกไปแล้วยังไงว่า " และเธอที่ค่อยๆ อธิบาย
" NRSD !!! "
" ..ยัง ! ช่วยกันหาหลักฐานได้ไม่เพียงพอ !!! " เธออธิบายช้า ๆ
"เหอะ !!! " เขาส่ายหน้าเบาๆ
" อีเลฟเวนท์ !! "
" หรือจะให้เรียกว่า....ฟูจิวาระ ! มันถึงจะต้องถูกกันนะห๊ะ !!! " เขาจงใจที่จะเดินเข้าใกล้กันให้มากๆ ขึ้นอีก และสายตาที่ยังคอยจับจ้องไปที่เธอ
อิเลฟเวนท์ที่จนแล้วจนรอดก็แทบไม่กล้าสบตากับฮัน ยูซองได้อย่างตรงไปตรงมาได้ส้กที จนกระทั่งถูกเขาตามเข้ามาคาดคั้นจนหลังแทบจะชนฝา
" ทำไม !!! " เขาตั้งคำถาม !
" หรือว่า...ตอนนี้ คุณกำลังกลัวว่า !! "
" ทัตสึจิ !!! "
" พวกเขาจะทำเรื่องที่ผิดกฎหมายขึ้นมาจริง ๆ " และทำราวกับว่า เธอเป็นผู้ต้องสงสัย
" ฉัน !!! " เพราะฉะนั้นเธอถึงต้องปกป้องตัวเอง
" รู้จัก..กับความกลัวมาหมดแล้วทุก ๆ สิ่ง !" และเธอที่กล้าหันมาสบสายตาของฮัน ยูซองได้สักที
"หึ !!! " และเขาที่เพิ่งจะแสยะยิ้มให้กับเธอ
" งั้นเหรอ !!! " และท่าทางที่ไม่ได้เชื่อในสิ่งที่เธอพูด
" ความ....หวาดกลัว !!! " เธอเถียงอีก
" ทุกรูปแบบ !!! " และเธอยังรับสารภาพ
" เธอ....อีเลฟเวนท์ !! " แต่ว่าเขาก็พยายามจะจ้องเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าไม่ยอมหยุด
" ไม่ใช่สิ ! คุณ..ฟูจิวาระ !!! "
" ทำไม ! หรือว่า...ตลอดระยะเวลา 15 ปี ที่ผ่านมา !! "
" ตั้งแต่ที่...เธอ !! มาคอยทำงานเป็นที่ปรึกษาให้กับ ทัตสึจิ มินาโมะโตะ "
" ทรัพย์สิน เงินทอง..ของเธอตอนนี้ !!! "
" พวกมันคงจะทำให้เธอลืม...แม้กระทั่ง "
" หน้าที่ !!! ของตัวเองไปจนหมด !!! " ้เขาค่อย ๆ ขึ้นเสียงกับเธอ
อิเลฟเวนท์ที่ได้แต่ยืนฟังและมองฮ้น ยูซองที่มีแต่จะตั้งข้อสงสัย และทุก ๆ ครั้งแววตาที่มองมามันช่างเย็นชาและก้าวร้าวสำหรับเธอ
" ฉัน...มัน ! ตัวคนเดียว !!! " จนกระทั่งเธอต้องปฏิเสธ
" เพราะฉะนั้น....ฮัน ยูซอง ! "
" คุณ !! คงไม่รู้หรอกว่า... คนที่ ! "
" ไม่...สมบูรณ์ !! จะต้องอยู่ยังไง !! "
" และ..."
" เผชิญ..กับอะไร !!! " เธอเองที่พยายามอย่างเหลือเกินที่จะอธิบายให้กับคนๆ นี้ได้เข้าใจในตัวเธอ !
ฮัน ยูซองที่เอาแต่คิดว่า คำพูดของเธอช่างไร้สาระ
" แล้วมันยังไม่พออีกหรือยังไง !! "
" กับ...ทรัพย์สิน เงินทอง ! ที่เธอมี !!! "
" ความละโมบ ! โลภมาก ! ของ...เธอ !! "
" ..ฟูจิวาระ !!! "
" คุณ !!! ยังต้องการมันอีกเท่าไหร่กัน มันถึงจะพอ... !! " เขาปฏิเสธอิเลฟเวนท์ และเธอที่ดูจงใจพยักหน้า
อิเลฟเวนท์ค่อยๆ ฉีกยิ้ม
" จริงด้วย !! "
" ถ้าอย่างนั้น....ฉัน !! "
" ก็คงจะต้องขอเตือนคุณเอาไว้อีกสักครั้ง "
" ฮัน ยูซอง !!! "
" ถ้าหากว่า...คุณ ! รังเกียจความรู้สึกของคุณที่มีต่อฉัน !!! "
" เพราะฉะนั้น...ก็จงอยู่ห่างๆ ฉันเอาไว้ !!! " เธอจงใจที่จะยิ้มและะพยายามจะเดินๆ เข้าไปใกล้ๆ กับเขาให้มากที่สุด
" อ้อ ! "
" และฝากบอก...เจ้าหน้าที่ซอ ฮเยมี ! "
" ว่า... บัตรเข้าชม เทศกาลแฟชั่นวีคที่กำลังจะถึงไม่กี่วันข้างหน้า "
" พวกฉันได้เตรียมเอาไว้ให้แล้ว !!! " เธอตัดบท และก็พูดสวนในสิ่งที่พวกเขากำลังคิดออกมาทันที
ฮัน ยูซองที่พอฟังแล้วถึงกับเถียงเธอไม่ได้สักคำ และแม้ว่าสายตาของเขายังคอยจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธออยู่บ่อยครั้ง !
" รถไฟ ! กำลังจะมา !! " แต่คราวนี้เขากลับบอกกับเธอ
และเธอก็ตัดสินใจเริ่มที่จะก้าวเท้าเดินผ่านหน้าฮัน ยูซองไปซะดื้อๆ และแม้ว่าเธออยากเหลือเกินที่จะหันไปพูดและสารภาพอะไรบางอย่าง แต่ในที่สุดเธอก็ต้องปล่อยไป และต้องตัดใจรีบเดินออกไปจากเซฟเฮาส์ของเจ้าหน้าที่หน่วยข่าวกรองแห่งชาติของเกาหลีใต้