"Ahhh!" Unti unti kong minulat ang aking mata sa napakaliwanag na ilaw na parang nakatutok sa aking mga mata.
"Nasa langit na ba ako?" Tanong ko sa aking sarili at dahan dahan ng tumayo nang may naramdaman akong may masakit sa may bandang likuran ng aking ulo.
"F*ck!" Nanlaki ang aking mga mata nang makitang dumudugo ang aking ulo.
So, buhay pa pala ako?
Agad agad kong nilibot ang aking paningin sa aking paligid at nakitang hindi pala ako patay dahil sa sobrang bigat ko ay bumigay pati ang ceiling ng hotel at nasira ito dahilan upang mitumba ako sa may semento at nawalan ng malay.
"Ang p*ta naman!" Pagmumura ko sa aking sarili.
Mayroong halos dalawang kutsara ng dugo ang bumulwak mula sa aking ulo at tuyong tuyo na ito kumapit sa puting tiles ng hotel.
"Pag minamalas ka ba naman!" Padabog akong tumayo at kinuha ang isang hotel towel upang takpan ang tumuyong dugo mula sa aking ulo para hindi makita ng mga staff in-case na pumasok sila.
Daig ko pa ang naka inom ng sampong buti ng alak dahil sa sobrang sakit ng ulo ko na hindi ko malaman kong dahil ba sa problema o mula sa pagbagsak ko sa sahig.
I look for my phone as it rung and saw that it was my older sister calling me.
"Huh!" I deeply breathe out of my Trachea trying to find out kung may natitira pa ba akong sapat na lakas ng loob upang kausapin si Ate. At isa pa, ano ang sasabihin ko sa kaniya? That I was dumped? Again.
"Ugh!" I flipped the phone and sobbed myself to the soft bed of the hotel.
It's past 11 in the morning already and I haven't got anything inside my stomach since last night.
At ang masasabi ko lang, hindi tayo nakakaranas ng anumang gutom o uhaw pag tayo ay sawi. I'd been like this before when Felix broke up with me right in front of Mom and to me that's the most horrific gift that I ever received on my birthday night. Pero ang tanga tanga ko diba at muli pang sumubok na umibig para ano? Para masaktan muli. Kaya ito ako ngayon. A complete mess, a total failure and a dumb loser.
Dahan dahan akong tumayo mula sa kama nang mapagtantong hindi nan agba-vibrate ang cellphone ko.
"Sayang ka," Panghihinayang kong saad habang tinititigan ang maamo kong mukha sa salamin.
"Kahit pala gaano ka kaganda at katalino, kung talagang iiwanan ka, iiwanan ka." Marahan kong sinampal sampal ang pisngi ko saka tumawa na parang baliw.
Akala ko kasi noon Kagandahan, talino at gandang ugali ang siyang kokompleto sa katangian ng isang babae upang hindi inawan o kaya saktan, pero mali pala ako. Dahil "walang santong babae sa paningin ng manlolokong lalaki."
"I deserve better." Dagdag ko at hindi namalayang muli na namang pumapatak ang aking mga luha mula sa aking mata.
Baka may maganda pang naghihintay sa akin kung kaya't hindi pa ako kinuha ni Lord, Wika ko sa aking isipan na siyang biglang nagpabalik sa akin sa panandaliang katinuan.
"Tama!" Agad akong tumayo mula sa pagkakaupo.
"A Queen may fall but will never be dethroned by the arrival of the new King's woman." Confidently I stated with a mark of grind on the side of my lips.
"Watch me play the game, Gentleman!" I snapped another piece of towel and stormed to the bathroom. I only took a half bath dahil mahapdi parin ang sugat ko sa aking ulo kaya hindi ko na ito binasa ng tubig.
I changed myself to a vibrant emerald fitted jumpsuit and matched it with my Red 5 inches stick heels.
I put a bit of foundation and eye make up to cover up my sad face and had my long soft hair fall to the right side of my shoulder and have my small handbag with me before going out.
This isn't the right time to fall or cry or kill.
People started to look at my direction as I walked out of the lobby of the hotel. Yes, ganun kaganda ang Ate niyo dahil consistently akong Class Muse from Elementary hanggang high school. Noong nag college lang medyo hindi ko na inatupag ang sarili ko kasi focus na ako sa aking pag aaral. And this is the first time na muli kong pinalamutian ang aking sarili at dinamitan na parang isang manika. Ang sarap din sa feeling 'no?
"Ano ba?' Dinig kong dabog ng isang babae nang mahuli nitong nakatingin sa akin ang kaniyang Jowa.
"Tsk! Lalaki nga naman. May Adobo na hahanap pa ng sinigang." Bulong ko sa sarili ko.
"Good morning, Miss Beautiful." Greet sa akin ng dalawang foreigner na nakasalubong ko sa may exit pero hindi ko man lang ito pinansin. "Hindi ako nakikipag usap sa mga langaw." Saad ko sa aking isipan saka tumawag ng Taxi.
***
Matapos ang halos apat na oras kong pananatili sa Hospital ay nakalabas na rin ako. Hindi naman masyadong Malaki ang sugat ko sa ulo kaya't hindi rin gaano katagal ang nagging operasyon. Nilinis lang nila ito at pinatungan ng gamot upang mabilis na maghilom ang sugat. Sana may gamot ding para sa puso 'no?
Para naman akong nabigla ng makitang halos mag gagabi na.
"Aww!" Bigla akong nakaranas ng pagkagutom at agad kong naalala na hindi pa pala ako kumain simula pa kagabi.
Biglang nagdilim ang aking paningin na para bang matumtumba ako ng wala sa oras. Ramdam ko ring bigla akong nagka Bradycardia dahil sa biglang pag bagal ng pag tibok ng aking puso. Ano ba! Galit kong sigaw sa aking isipan pero unti unti nang bumibigay ang aking tuhod hanggang sa tuluyan na akong nawala sa balance at…
"Miss? Okay ka lang?" Dinig kong usisa ng lalaking nakasalo sa akin dahilan upang hindi ako tuluyang bumagsak sa sahig ng Hospital.
Hindi ko siya masyadong maaninagan dahil natatakpan ng aking mahahabang buhok ang aking mukha at isa pa masayadong maliwanag ang ilaw kaya't hindi ko siya masyado mamukhaan pero siguradong sigurado ako na narinig ko na ang pamilyar na boses na ito.
"Miss?" Muli niyang tawag saka dahan dahang hinawi patagilid ang mga buhok na nakatakip sa aking maamong mukha at…
"Sabby?" Siyang sabay din ng pagmulat ng aking mga mata at saktong in that exact moment, our eyes met. After more than a year, I saw that eyes that I'm always obsessed to see every single day that turn to be the eyes that I hated for the rest of my life.
It's him…Felix.