"ไปที่นั่นคุณจะได้ความสนุก ซึ่งจะมาพร้อมกับการรับรู้ที่ขยายขอบเขต ทักษะใหม่ๆ ในการเอาตัวรอด
เยอะมากเลยครับ"...
"มีคำถามอะไรหรือเปล่าครับ"
บดินทร์ถึงกับอึ้งไป
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ" พิทักษ์กาลทำความเคารพชายชราผู้สูงวัยกว่า
ชายชรายิ้ม พร้อมๆ ผายมือ "เชิญ"
ในช่วงบดินทร์กะพริบตา ความว่างเปล่าปรากฏแก่สายตาในฉับพลัน ถึงตรงนี้มีหลายคำถามผุดขึ้นมาในสมอง
"ผะ ผมไม่ใช่โรคจิตประสาทหลอนใช่ไหมครับ"
"ไม่ใช่แน่นอน"
"ที่นั่น เป็นที่แบบไหนเหรอครับ"
เจ้าบ้านเจ้าเรือนมองนิ่งอย่างใช้ความคิดครู่หนึ่ง
"การมีอายุที่ยาวนานขึ้นไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องเผชิญทั้งโรค ภัยต่างๆ และเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง หลายครั้งหลายเหตุการณ์ก็เข้ามาพร้อมๆ กัน"
บดินทร์ตั้งใจฟัง
"การเสียชีวิตจากการก่อการร้าย สงคราม ภัยธรรมชาติ โรคติดต่อ โรคเรื้อรังและไม่ใช่โรคติดต่อ"
เจ้าบ้านเจ้าเรือนดื่มน้ำในแก้วของตัวเองแก้คอแห้ง "มีคนจำนวนมากทั่วโลกที่เสียชีวิตทั้งที่อายุยังน้อย
และเกิดจากสาเหตุที่ป้องกันได้ ไกลกังวลถูกก่อตั้งเพราะการมีชีวิตเป็นเรื่องยาก"
"ฟังดูไม่ค่อยน่าไปโรงเรียนนะครับ"
"การเข้าไปว่ายากแล้ว การกลับออกมาครบสามสิบสองยากยิ่งกว่า"
บดินทร์อึ้งไปอีกรอบ