บทที่ 14
ลักษณะการเเต่งตัวคล้ายกับพวกที่อุ้มเฉินตงไปฆ่าที่นรกดำไม่มีผิด
พลังชี่เเผ่ซ่านออกมา ก่อนจะเข้าปะทะกับเฉินตง
ด้านเฉินตงไม่ยืนเป็นกระสอบทรายให้อีกฝ่าย ก้าวเท้าหลบอย่างว่องไว มือขยวากำเป็นหมักดซัดออกไป
"สิบหมัดมายา"
เงามหัดนับสิบทะยานเข้าหาร่างพวกนักฆ่าราวกับลูกปืนใหญ่ พวกมันเเตกหือจากนั้นด้วยความตกใจ ก่อนจะตั้งหลักได้ก็อยู่บนพื้นเสียเเล้ว ทั้งสิบคนเคลื่อนไหวพร้อมๆกัน เฉินตงกรอกตาไปมาสายขวา ดวงตาคล้ายกับลายไปชั่วขณะ
"ย่อตัวลง โน้มตัวไปม้วนหน้า" เสียงของไน่เหอพลันเข้าสู่หู เฉินตงเคลี่ยวไหวฉับพลัน ย่อตัวลงดาบที่ฟันกวาดมา หมายตัดคอของเขาตัดลมฟันห้วงอากาศไปทันที จากนั้นเขาพลันเซล้มไปด้านหน้า สองมือค้ำพื้นกลิ้งตัวม้วนไปด้านหน้าทันที
กระบี่เล่มหนึ่งเเทงเข้ามา ปักที่พื้นจนเกิดรอยบากขนาดใหญ่ เฉินตงรีบลุกขึ้นพร้อมกับทิ้งระยะห่างทันที
"ขอบคุณมากผู้อาวุโส" เฉินตงบอก เเล้วตั้งสมาธิให้มากขึ้น
"ศัตรูเเข็งเเกร่งเอาเรื่อง ข้าจะช่วยเจ้าลดจำนวนพวกมันให้เหลือเเค่คนเดียว" ไน่เหอบอก ก่อนที่ร่างวิยญาณจะปรากฏขึ้นมา เสาไม้ป้ายหลุมศพตั้งลงกับพื้น ก่อนจะระเบิดพลังออกมา
"อ๊ากกกก" ร่างของเก้าคนกลายเป็นฝนเลือดเเละเศษเนื้อทันที เหลือไว้เพียงตัวหัวหน้าทที่ชักกระบี่วิเศษของตนออกมาด้วยเเววตาที่หวาดกลัว
เฉินตงพยักหน้าอย่างเงียบงัน ภาพตรงหน้าทำให้เขาต้องสุดลมหายใจเข้าปอดกลิ่นคาวนี้ช่างน่าสะอิดสะเอียนโดยเเท้
"อีกอย่าง ถ้าเจ้าไปถึงขั้นหลอมกล้ามเนื้อโลหิตระดับไร้ที่ติได้ ข้ามีบางอย่างจะสอนให้เจ้า" ไน่เหอกลับไปในเเหวนพร้อมกับป้ายหลุมศพของตน
คราวก่อนไน่เหอบอกเขาว่า ไม่อาจสอนวิทยายุทธ์ให้ได้เพราะเเข็งเเกร่งไม่พอ มาคราวนี้กลับพุดเช่นนั้น ทำเอาเฉินตงงุนงง ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ
พลังมารถูกโคจรไปทั่วร่าง เฉินตงพุ่งทะยานออกไปในพริบตา
หัวหน้ามือสังหาร สิบเท้าเข้ามาเช่นกัน
กระบี่ในมือตวัดเเทงออกไป เฉินตงเบิกตากว้างมองดู พลันพลิ้วกายหลบทันที
"ซ้าย ขวา ก้ม ถอย"
เสียงของไน่เหอดังขึ้นมาไม่หยุด ทว่าเฉินตงฟังเเล้ว ตอบสนองไปทัน หมัดซ้ายซัดเข้ามาจนร่างเขากระเด้น
เฉินตงลุกขึ้น เขาไม่ลังเลที่จะปล่อยหมัดมายาออกไป
"กลหรอกเด็ก!" อีกฝ่ายพุดจบ กระบี่ในมือตวัดฟาดซ้ายขวาอยางรวดเร็ว เฉินตงพริ้วกายหลบไม่ได้ หลบกระบี่ได้ก็โดนสวนด้วยหมัดเท้า หลบหมัดได้ก็โดนสวนด้วยกระบี่ ทั่วร่างเต็มไปด้วยบาดเเผล อาภร์สีขาดวิ่น
"ผู้อาวุโส ข้าสัมผัสได้ว่ากำลังจะบรรลุ จึงอยากจะสู้ด้วยตนเอง"
ไน่เหอเพียงหัวร่อออกมา "ย่อมได้ เเต่คราวนี้ข้าไม่ช่วยนะ"
"เด็กสกุลเฉิน ยอมตายซะเถอะ ข้าจะให้เจ้าตายอย่างไม่ทรมาน" เห็นเฉินตงนิ่ง หัวงหน้ามือสังาการจึงลดกระบี่ลง เอ่ยปากพูดเเทน
"พวกเจ้าฆ่าคนสกุลเฉินด้วยเหตุใดกัน เท่าที่ข้าอยู่ที่นี่มา ตระกูลเฉินไม่เคยยั่วยุผู้ใดเลย ไม่สิน่าจะเรียกว่า สงบเสงียมอย่างมาก" เฉินตงตอบโต้ไปเหมือนกัน
"ตายก็คือตาย มีอันใดให้คุย ฆ่า"
จิตสังหารเเผ่ซ่าน ทำให้เฉินตงราวกับถูกตรึงไว้กับที่
เพียงอึดใจก็ม่หยุดยืนข้างๆ เฉินตง
นี่นับว่าเป็นครั้งเเรกที่เฉินตงสัมผัสกับจิตสังหารเเละความตายในระยะเผาขน หัวใจของเขาเต้นระรัว
เดิมทีไน่เหอคิดเอ่ย ทว่าฉับพลันที่การโจมตีลบงมายังร่าง เฉินตงพลันหายวับไปทันที
"สิบก้าวย่างมายา"
ร่างทั้งสิบทะยานออกไปพร้อมกับโจมตีด้วยเพลงหมัด
"เเค่ภาพมายา มีอันใดน่ากลัว" กระบี่วาดเป็นวงกลม ปลดปล่อยคลื่นพลังชี่ออกไป ทำให้ร่างมายาหายวับไปในทันที เเต่ร่างของเฉินตงเองก็หายไปเช่นนั้น
อึดใจต่อมา ร่างมายานับร้อยปรากฏขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเดินวนอย่างมั่วซั่วไร้รูปเเบบ เฉินเเฝงตัวในร่างมายาของเขา
"อ่อนหัด" พลังชี่ทะลักออกมจากร่าง เขาเงื้อกระบี่ขึ้นพร้อมกับฟันลงมา ร่างมายาหายไปจนหมด
เฉินตง ถอยร่นออกมา เเนซ้ายถูกคลื่นพลังชี่จนบาดเจ็บ
"อย่าดื้อดาน เเละตายไปซะ" เขากระทืวงเท้าพุ่งเข้าใส่ เเละร่ายรำกระบี่จู่โจมในทันที
เฉินตงโยกหลบอย่างว่องไว ก่อนจะกำหมัด ถ่ายพลังมาเข้าไปเเล้วซัดใส่อีกฝ่ายทันที
ทางด้านมันผู้นั้นพบเห็น ก็รวมพลังชี่ไว้ที่ฝ่ามือเเละตบออกไป
พลังชี่ก่อรูปเป็นฝ่ามือพุ่งทะยานปะทะกับพลังมา
เฉินตงถอยร่นพร้อมกระอักเลือดออกมาคำโต พลังชี่ของอีกฝ่ายเเข็งเเกร่งยิ่งนัก สู้ตรงๆ เเทบไม่มีโอกาสชนะเลย ไม่สิ เดิมทีขั้นหลอมกระดูก กับขั้นนักรบ ก็ต่างกันราวฟ้ากับเหวอยู่เเล้ว เเถมอีกฝ่ายมีของวิเศษในมือ บัดนี้พลังจึงเทียบเท่าขั้นเเม่ทัพ ชนะเหรอ ฝันกลางวันชัดๆ
"ตายให้ข้า" วิชาตัวเบาของอีกฝ่ายถูกใช้งาน เฉินตงกวาดตามองไป ทว่าไม่ทัน กระบี่เเทงเข้าทีต้นขาขวา จนเจ็บปวด กระนั้นยังกัดฟันทนไม่ร้องออกมา
พลังมารในร่างราวกับตอบสนองต่อการเปลี่นยเเปลง พลันเเผ่พลังอย่างรุนเเรง
"เพลิงมาร!" เฉินตงพลิกฝ่ามือโยนเพลิงสีดำออกมา อีกฝ่ายทิ้งระยะในเสี้ยวพริบตา ทำให้หลบเพลิงมารพ้น ก่อนจะระดมโจมตี
เฉินตงสู้ไม่ได้เลย ช่องว่ามากเกินกว่าจะสู้ได้ เขาเหมือนกระสอบทรายให้อีกฝ่ายซ้อมเล่น จนร่างลอยกระเเทกเรือนหลังหนึ่งจนพังครืนลงมา ปรากฏลอยเเผลที่หน้าอกข้างซ้าย ทว่าไม่ลึกมาก เพราเขาใช้สองมือกุมกระบี่หยุดยั้งมันไว้ไม่ให้เสียบทะลุหัวใจของตน
"ต่างกันเกินไป" ไน่เหอบอก เเล้วเรียกต้นเสาป้ายหลุมศพตนเองออกมา ปลิดชีพชายตรงหน้าทันที
เฉินตงหอบหายใจ บาดเเผลสาหัสมาก เขาจะตายจริงๆ