"Mahal kita,Jhen!" sa wakas ay nasabi ko rin sa kanya ang matagal nang nararamdamang pagmamahal... napatingin siya dahil sa pagkabigla sa ipinagtapat kong damdamin..
"Pero Jhay!" marahang sabi niya't bumuntong hininga saka nagtuloy sa kanyang sasabihin. "Alam mo naman siguro kung ano tayo at ano ang nararamdaman ko.." napatingin ako nang deretso sa mga mata niya't nag abang sa kasunod pang sasabihin nya. "Jhay mahal kita.." sandali syang huminto sa pagsasalita...tumingin siya ng derekta sa mga mata ko sabay nagkibit balikat na nagsabi nang.. " oo mahal kita pero bilang isang kaibigan at hanggang doon lang ang kayang kong maibigay sa iyo..... ." sabi niyang muli at nag- iwasng tingin sa akin.
"Pero Jhen, bakit???" nanlulumong tanong ko dahil hindi ko inaasahan na ganon lang ang nararamdaman niya. "hanggang doon lang ba ako, sa matagal na panahong magkasama tayo, umasa akong mahal mo rin ako higit pa sa kaibigan.." napaluha na ako sa tanong kong ito.. "Jhen alam mong wala akong ibang babaeng minahal.. sa simula't simula ikaw lang at ikaw lang...."
"Alam ko namang lahat iyon Jhay, and i really felt sorry...dahil sa hindi ko kayang suklian ang sobrang pagmamahal na binibigay mo sa akin." hindi na ako halos nakakibo.. nanginig na ang mga tuhod dahil sa naramdamang pagkabigo habang nanatiling nakatitig lng sa kanya. "Im so sorry Jhay but i had someone that i love most.." pagpapatuloy nya at lalo nitong dinurog ang puso ko.. " let just stay as a special friend for each other." malamig na boses na sambit niya kaya naman lalo akong nanlumo at napaupo sa kinatatayuan ko.
"Yan ba talaga ang nais mong mangyari Jhen..". halos hindi ko mapigilan ang mapaluha dahil sa kabiguang natanggap ko ngayong gabi... "hindi ko makakayang ito Jhen,.."
"Alin ang hindi mo makakaya Jhay" hinawakan nya ko sa magkabilang balikat at dahan dahan niya akong inalalayang tumayo.
"Itong ganito Jhen.." garalgal na boses na sambit ko. "hindi ko pa man halos naipadadama sa iyo kung gaano kita kamahal.." sagot ko ngunit agad niya akong pinigilang magsalita at hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at nagsabing....
"Hindi mo na kailangan pang ipadama sa akin ang lahat Jhay...dahil noon pa man ay alam ko na ang nararamdaman mo.." deretsong sagot nya habang pinapahid ang luha kong tuluyang nang tumulo.
"Pero bakit?????," ang patuloy na naguguluhang tanong ko...
"Dahil hindi tayo parehas ng nararamdaman Jhay" namumula na rin ang mga pisngi nya na nagbabadya ng pagluha niya.. "Just as i said your like a brother to me, a dependable bestfriend and nothing can ever change that." patuloy na pagpapaliwanag nya.
Sandali akong hindi umimik at dinadama sa aking isipan ang lahat ng sinabi niya. Nang makahugot ako ng malalim na paghinga ay saka ako nagwikang. "I-I'll u-understand Jhen.. if that what you want..." halos nauutal na pagkasabi ko.
"Thank you Jhay" tugon nya sa akin at hindi muna ako kumibo. "by the way i'll be leaving tomorrow...i'll be going to New York.....doon ko na ipagpapatuloy ang pag-aaral ko." sabi nya habang nakayuko sya.
Nabigla ako sa aking narinig na sinabi nya. "your leaving."
"Yes..Hindi ba't nasabi ko na rin ito sa yo" aniya. Alam kong sinabi nya nga ang mga iyon pero di ko na matandaan kung kailan pero sa isip ko parang ang sakit sakit sa pakiramdam ko..dahil pagkatapos ko maipahayag sa kanya ang feelings ko doon nama'y lilisan sya. Hindi ko na kinakaya ang mga nangyayari sa gabing ito.
"Are you okay now Jhay" nawala ako sa pagiisip nang magsalita syang muli..
"You think i'll be okay right now after what i heard and known from you..." may halong pagkainis na pagkasabi ko sa kanya.
"I know you'll be alright Jhay" aniya habang nakatingin uli ng deretso sa akin. "I know you'll gonna forget your feelings for me..kapag hindi na tayo madalas na nagkikita." nakatingin pa rin ako sa kanya habang patuloy sa pagluha. "Im gonna miss you Jhay,and i hope that you'll be a better person and find a true love, when we meet again someday..."
"I don't know Jhen...if i'll do better WITHOUT YOU.." mahinang sabi ko at pinahid ko ang mga luha ko. Yon na lng ang mga huling kataga na nasabi ko sa kanya.
Doon ay niyakap nya na lng ako habang nagpapaalam na sya. "I'll need to go Jhay,kailangan ko nang magpahinga't maaga pa ang alis namin bukas." kumalas sya sa pagyakap sa akin at bago sya tumalikod ay "just always take care of youself Jhay...dont skip meals.." yon na lng sinabi nya at humakbang na papaalis..
Naiwan pa rin ako sa lugar na ito.. Nanatili akong nakatulala at nag iisip ng matagal hanggang sa abutan ako ng pagsikat ng araw..... wala sa sariling nakatunghay lang sa kawalan.. hanggang sa may naramdaman akong bumuhat na lng sa akin, dito nakita ko si Ate at ang dalawang kaibigan ko. sinundo na pala nila ako...
_---------------------------------
Please support my story....