Chereads / Semi Permanent / Chapter 7 - Chapter 5 Lonely

Chapter 7 - Chapter 5 Lonely

Jean's POV

Umaga na at ngayon ay papasok na ako dahil matagal tagal rin ang bakasyon ko

Pero hindi rin naman siguro ako mahuhuli sa klase kasi nag advanced study ako kagabi

Masaya ako na lumabas ng bahay

Nang makarating ma ako sa University ay agad akong nag paalam kay mama

"Cge anak mag ingat ka ha, at tumawag ka nalang sa akin kung may problema" sagot niya habang hinalikan ako sa pisnge

Naglalakad ako sa hallway pero napansin kong wala si Reuel, pero baka nasa room na siya

Nang makarating ako sa room ay napansin ko ring wala pala si Reuel dahil ako naman ang late sa amin

Nag umpisa nang mag turo ang Professor namin at dahil nag advanced study ako ay na sagot ko ang mga tanong niya sa klase

"Impressive Miss Dela Vega" puri niya sa akin

Ah salamat po Sir, nag alinlangan kong sagot

Natapos ang klase ngayong umaga at dimiretso ako sa cafeteria

Kumuha ako ng tray ng pagkain at humanap ng available na mesa, pero pa ako makapunta sa bakanteng mesa ay nabangga ako ng isang babae

"Hoy" sigaw niya sa akin

"Hindi ka ba marunong tumingin sa dinadaanan mo?" Dugtong niya

Eh kung tutuusin nga ikaw pa ang nakabangga sa akin, pasikreto kong sagot

Umiwas nalang ako at tinalikuran siya, pero bago pa ako makaalis ay naramdaman ko ang paghila sa mga buhok ko na dahilan ng pagsakit ng ulo ko

Aray! Sigaw ko

"Hindi mo ba ako nakikilala? Ako si Lucy Meaker ang pinaka mayamang studyante dito"

As if i care, matapang kong sagot at sabay irap sa kanya

Ah sorry ha eh sa pagkaka alala ko ay ikaw ang nakabangga sa akin

"Lumuhod ka da harap ko at halikan ang mga paa ko" sabi niya

Pano kung ayaw ko, may magagaw

Hindi pa ako nakatapos magsalita ay sinalubungan na niya ako ng sampal

"Anu luluhod ka o kung dadag dagan ko yan?"

Nang luluhod na sana ako ay may sibabi pa siya na ikina init ng buo kong katawan

"Kaya ka naman pala iniwan ng ama mo dahil mas pinili pa niyang mawala kaysa maka piling ka niya" sabay tawa niya

Tumayo ako at oinabaunan ko siya ng napakalakas na sampal na ikina ngiwi niya

Ako ang kaaway na hindi mo gustong kalabanin, matapang kong sinagot siya

Hindi ko pa ako nakikilala Lucy

Okay lang na ako ang bastusin mo pero huwag mong babanggitin ang ama ko dito, kasi hindi mo alam ang naranasan ko

Agad ako hinawakan ng kanyang mga kaibigan sa magkabilang braso at hinigpitan iyun

"How dare you para sampalin ako?"

At bigla niya akong sinuntok sa tiyan na naging dahilan upang makaduwal ako ng dugo

Yan lang ba ang kaya mo Lucy? Pano kung makilaglaban ka mg patas sa akin

Agad naman akong binitawan ng mga bruha niyang kaibigan at agad pinaulanan ng suntok ang mga mukha nila

Pero noong nagaakma niya akong suntukin ay agad ko naman itong inilagan at sinagot siya ng sampal na ikinatumba niya

Matapos iyun ay tinalikuran ko siya at lumabas ng cafeteria dahil pinagtitinginan kami ng mga studyante doon

Pero bago paman ako makalabas ay may tumawag sa pangalan at agad kong hinarap iyun at nakita ang paghawak ng isang lalake sa braso ni Lucy

"Stop it Lucy, huwag ka dito mag skandalo" sabi ng lalake kay Lucy na nangigilaata na

Lumabas ako sa cafeteria na agad naman ako sinundan ni Reuel at halatang manghang mangha sa akin

"Wow Jane hindi ko akalain na ganoon ka pala katapang" sabi niya na nakangisi pa

Tiningnan ko siya

Ah nag aral kasi ako kung paano makipag laban simula noong namatay si papa

"Ah ganoon ba, pero infairness hindi halata sayo"

Nag madali akong umalis at naoag desisyunang hindi na muna papasok ngayong hapon

Hay nako kakapasok ko pa ngalang pero away agad ang sumalubong sa akin

Tinawagan ko si mama at sinabeng sunduin ako

"Oh Jane ba't ka hindi papasok mamaya eh kakapasok mo palang ngayon?" mapang asar niyang tanong sa akin

Hindi lang ako sumagot at pumasok nalang sa sasakyan

Nang maka uwi ako sa bahay ay bumungad sa akin si Percy na nakangisi sa akin

Napawi lahat ng inis at galit ko nang makita siya

"Oh ano ang nangyari sayo Jean, napaaway ka?, Parang bago yan ah" nangiinis niyang tanong sa akin

Wag ka munang mang inis sa akin ngayon Perycy kasi nabubwesit ako

"Cge na kumain kana Jane kasi alam kong nagugutom ka" dugtong niya

Pumunta ako sa kusina at kumain kasi kasi mukhang masarap ang ulam namin ngayon

Habang kumakain ako ay napansin kong nakatingin sa akin si Percy na agad naman umiwas ng tingin noong tiningnan ko siya

Natapos akong kumain at bigla niya akong hinila dahil may pupuntahan daw kami

Pumunta kami sa rooftop at tumayo ako at pinakikiramdaman ang malamig na simoy ng hangin habang inililipad ang buhok ko at ang palda ko

"Ano ba ang nangyari sayo Jane?" tanong niya

Ah wala napaaway lang ako sa ka schoolmate ko

"Sinong schoolmate? Pupuntahan ko siya"

Huwag na Percy ok na, nakabawi naman ako sa kanya at nandoon naman si Reuel kanina

"Ah nandoon ba ang lalakeng iyun, kung nandoon 'yun bat may dugo ang labi mo?"

Ah basta huwag mo na akong alalahanin at ok na naman ako

Wala nang mas masakit dito sa pagkawala ni Papa

At binalot kami ng katahimikan dahil doon

Bakit mo ba ako pinpunta dito Percy?

"Ah wala gusto ko lang mapawi ang galit sa puso mo, dahil alam ko kung ano ang iniisip mo Jean"

Bakit alam niya ang iniisip ko?

Ang weird ng lalakeng ito ah

Ah basta okay na ako

Ah matanong ko, ba't ka pala nandito?

"Ah napadaan lang kaya nang makita ko na paalis ang mama mo ay tinanong ko siya kung saan siya pupunta"

"Kaya sinabi niya na dito lang daw muna ako sa bahay kasi kukunin ka niya dahil nagpapakuha ka raw"sagot niya

Ah ganoon ba

Pero alam mo Percy may sasabihin ako sayo

"Anu yun?"

My life is just one constant battle between wanting to be alone, but not wanting to be lonely.

___