matapos ang lahat ng iyon ay nilisan nga ni joanna ang mansyon na iyon..kasabay noon ay iniwan nya narin ang lahat ng matatamis at mapapait na ala ala na dulong ng lugar na iyon..kaagad nya ring pinaalis ang lahat ng mga kasambahay na naroron at binigyan ng pera na maari nilang gamitin para mag simula..
at mula nga sa silid na iyon ay iniwan nya ang walang buhay na si alejandro..
matapos nyang kunin ang lahat ng kayamanang ipininangalan sa kanyang ni alejandro
at mula doon ay iniwan nya nga si alejandro habang natutupok ng apoy..
" kung sanay ang pag ibig na ibinigay ko sayo ay ang syang pagibig na ibinigay mo rin akin.. kung sana ang pagibig moy naging tila lawa na patuloy lamang sa pag agos.. di sana'y ngayon ikaw parin ang aking kapiling..
binigyan mo ko ng isang milyong dahil para iwan at kalimutan ka.. binigyan mo ko ng napakaraming dahilan para sumuko.
at ngayon muli akong babalik sa ugat ng aking galit..sa pinagmulan ng aking mga hinanakit..
dahil sa napakadaming dahilan na minahal kita.. binigyan mo ko ng isang dahilan para.. kalimutan ka..
isang ordinaryong araw ang gumising sa bayan ng san felipe sa nebraska..mula sa mga nagtataasang mga puno at halaman kung saan nakatayo noon ay dating tahanan ni joanna na pilit sinunog ng mga mamamayan doon.. mula doon ay tumayo si joanna.." ang buhay ay parang isang sasakyan na gumugulong sa riles.. marami man itong rotang pupuntahan o lalawigan na dadaanan..darating ang panahon ito rin ay babalik kung saan sya nagsimula..tulad ng umagang hihimbing sa pag dating ng gabi..ito ay gigising paglisan ng gabi..ngayon ay naapakan kong muli ang lupang kaytagal kong kinasabikan napaapakan muli..at sa pag kakataong ito sisiguraduhin ako at hindi kayo ang magwawagi..akin ang araw na ito at di ko papayagang lumabas ang buwan ng hindi ko nagagawa ngayon lahat ng nais ko" aniya sa sarili.
mula sa isang napakagarang itim na sasakyan..ay bumaba si joanna na dala ang kumpyansa sa sarili..sa kanyang pagbaba ay halata sa mga taong naroroon na namamangha sila sa kanilang nakikita..animo'y isang pinuno na pinamunuhan ni joanna ang buong sa felipe dahil sa tila pag sunod ng mga tao sa kanya..kasabay noon ang mga bulungan.. kung sino at kung saan sya nanggaling. " marahil ay nagtataka kayo kung bakit ako nasa harapan niyo ako ngayon... hayaan nyong ipakilala ko sa inyo ang aking sarili mga mamamayan ng san felipe.. ako si moner..minsan na kong nanahan dito.. at ang mga kabutihang ginawa nyo sa akin ang syang nagtulak saakin upang bumalik dito" wika ni joanna bago kunin at buksan ang maletang dala at mula doon ay kaagad nyang itinapon sa mga taga san felipe ang milyong milyong dolyar na halos ipamumud nya na sa mga taong naroroon at agad nga iyong pinagagawan ng mga tao.. sa parteng iyon ay nakita ni joanna kung paaano sila halos magpatayan para lamang sa pera..
" ang mga salaping iyan ang sumisimbolo ng inyong mga kaimuralan.. hanggang ngayon kayo parin ang mga mamamayan na minsan nang pumatay sa mga pangarap ko..magpakasaya na kayo dahil pag katapos nito ay makakaharap nyo na ang nilalang na hindi pa nakakaapak sa mundong ito" galit na wika ni joanna sa sarili.