Tinanggihan niya ito ngunit kalaunan, iginiit ni Kent na halikan siya, hanggang sa mawala ang kanyang komposisyon at hinahayaan lang niyang halikan siya ni Kent.
Habang patuloy siyang hinahalika ni Kent, dahan-dahang nadarama niyang huminga siya, kaya itinaas niya ang kanyang mga kamay para hawakan si Kent Kent balikat. Tumig-tigil si Kent at tiningnan si Ada at dahan-dahang hinagkan siya.
Sa malamig na gabi, niyakap pa ni Ada si Kent ng mahigpit, na hindi natatanto na tumutugon na din siya sa mga halik ni Kent sa kanya. Tila nalulunod si Ada at nanghihina ang kanyang mga tuhod sa sensasyong nararamdaman. Dahan-dahang binuhat at dinala siya ni Kent sa loob at inihiga sa malambot na kama.
Tumitigil sandali si Kent sa mga mata ni Ada na habang nakahiga sa kama.
"Mahal mo ba ako?" tanong ni Kent sa kanya.
"... dahil mahal kita!"
Sabi ni Kent at muli niyang hinagkan si Ada sa mapupulang labi nito.
Malinaw na narinig ni Ada ang mga salitang binitawan ni Kent, hindi siya nangangarap o nananaginip, "Mahal siya ni Kent".
Nang marinig niya ito ay mabilis na tumibok ang kanyang puso at pumayag siyang magpa-ubaya kay Kent ang gabi! Tutal, ay kasal naman na sila at legal na silang mag-asawa ngayon.
Nang mga sandaling iyon ay dinala si Ada sa kagalakan na tila ba lumulutang siya sa alapaap habang hinahalikan siya ni Kent ng buong puso. Dahan-dahang hinawakan ni Kent ang kanyang katawan at halikan ang lahat ng ito. Dahan-dahang bumaba ang kanyang mga halik sa leeg ni Ada at bumaba sa kanyang dibdib. Habang hinahaplos niya ang makinis at maputing katawan ni Ada, lalo siyang nadadala sa kakaibang inerheya sa loob ng kanyang katawan.
Dahan-dahan siyang kumilos, dahil alam niyang ito ang unang gabi ni Ada, ayaw niyang saktan siya, kaya napakaingat niya. Hanggang sa maisakatuparan niya ang kanyang hangarin, lumalim siya sa loob ng mas malalim at mas malalim pa at kasabay ang pagkilos niya sa loob ni Ada. At sila'y naging isa…
Nadama ni Ada na mainit na yakap ni Kent habang nagtama ang kanilang mga mata.
"Ikaw ay akin. Tanging akin lamang!"
Sabi ni Kent sa mga mata ni Ada. Nakangiti lang si Ada habang pinagmamasdan si Kent at dalhin siya sa isang mundong may kaligalakan...
Ang una nilang gabi bilang mag-asawa ay matamis at dalisay na pag-ibig.
Akala ni Ada na magdamag lang matutulog si Kent dahil lasing siya, pero masaya siya sa buong magdamag. Ni hindi alam ni Ada ang oras kung kailan nagtapos ang mga sandaling iyon.
Hanggang sa sila ay humihingal na makatulog sa mga bisig ng bawat isa...
Kinaumagahan ay naunang magising si Kent bago si Ada at pinagmasdan niya si Ada habang nakayakap ito sa kanya. Minasdan niyang mabuti ang magandang mukha ni Ada habang mahimbing na natutulog siya. Hinagkan niya ito sa noo, at dahan-dahang tumayo.
Napansin niya ang pulang mantsa sa kumot. Ngumiti lang si Kent sa pagkatuklas, at nagpatuloy sa pagpunta sa banyo.
Pagbalik niya ay tulog pa rin si Ada, at tiningnan niya ang orasan, 9:20 ng umaga. Nagbihis siya ng kamiseta at short na pambahay, at bumalik sa higaan at muling tumabi kay Ada.
Muli siyang sumulyap sa mahimbing na natutulog na si Ada, namamangha siya dito habang natutulog. Tumawa si Kent, dahil sa itsura nito habang tulog at dahan-dahang nagising si Ada.
Binuksan ni Ada ang kanyang mga mata at nakita si Kent na nakatitig sa kanya.
"Magandang umaga!" Sabi ni Kent habang nakangiti sa kanya.
"Magandang uma-" Natigilan si Ada sa pagsasalita, napansin niya na si Kent ay nasa kamiseta at maikling pantalon, habang siya ay hubad parin.
Itinaas ni Ada ang kumot, upang takpan ang kanyang mukha. Bigla siyang nakaramdam ng hiya kay Kent, lalo na sa pag-alaala sa ginawa nila noong kagabi.
"Oh, bakit?" Sabi ni Kent habang sinusubukang alisin ang kumot mula sa mukha ni Ada.
"Lumabas ka rito, lumabas ka!" Utos ni Ada.
"Bakit? Haha." sabi ni Kent habang natatawa sa reaksyon ni Ada.
"Ah, basta, umalis ka na, bumaba ka na!" sabi ni Ada.
"Ah, okay." Sabi ni Kent, tumayo naman si Kent at nakangiti habang palabas siya ng silid.
Mabilis na nagbihis si Ada at nagpunta sa banyo. May nadama siyang masakit sa kanyang katawan ng bigla siyang tumayo, lalo na sa parteng baba.
Naiinis siya sa kanyang sarili ng maalalang hindi siya nag dalawang isip na ibigay ang kanyang katawan kay Kent. Hindi niya mapigilan ang kanyang sarili sa pagsunod kay Kent noong naakit siya sa mga halik nito at hindi na niya nakayanan pang tumanggi.
Wala siyang balak na ibigay ito kay Kent, batid niya ang kanilang kasunduan at biglang naisip ni Ada ang sinabi ni Kent sa kanyang huling gabi.
"Mahal mo ba ako? ... dahil mahal kita!"
Patuloy niyang iniisip ang tagpong iyon sa kanyang isipan.
"Totoo ba iyon, o lasing lang siya?" tanong niya sa kanyang sarili.
"Huh, bakit mo ibigay ang iyong pagkababae sa kanya? Masyado kang mahina! Grrr! Tsk!" Sinabi ni Ada sa kanyang sarili habang nakaharap sa salamin.
Ilang sandali pa ay narinig niyang kumakatok si Kent sa pinto ng banyo.
"Tapos ka na ba? Hinahanap ka na nila." sabi ni Kent.
"Ah, matatapos na ako." sabi ni Ada.
"Sige, magmadali ka at bumaba ka na lang." sabi ni Kent.
"Okey!" at pagkatapos, ay agad na nagmadaling magsuot ng damit si Ada.
Pagkatapos niyon, bumaba si Ada sa hagdan.
"Magandang umaga Ada!" binati nila siya.
"Magandang umaga po..." Binati rin ni Ada ang pagbati nila.
"Halika na, mag-almusal na tayo." sabi ng Mommy ni Kent.
Habang paupo sila sa mesa, umupo naman si Kent sa tabi niya. Ibinigay rin sa kanya ni Kent ang pagkain sa kanyang plato. Naobserbahan ni Ada ang mga pagbabago ng pag-uugali ni Kent, habang nakatingin sa kanya.
"Here, kainin mo ito. Ano ang gusto mong inumin, kape, gatas o juice?" tanong sa kanya ni Kent.
"Kape na lang." sabi ni Ada.
At sinabi ni Kent sa servant na magdala ng kape. Habang kumakain, pinag-usapan nila ang kagganapan kagabi at masaya itong pinag kwentuhan.
Pagkatapos ay ibinaling sa bagong kasal ang kanilang pag-uusap.
"Kumusta naman ang gabi ninyo? Magkakaroon na ba ako ng apo-sa-tuhod?" tanong ni Don Manuel at lahat.
Nahiya naman si Ada, sa narinig niya, namula ang kanyang mga pisngi at dahang-dahan na yumuko.
"Kent, kailangan mong magmadali. Gusto na naming makita ang aming mga apo!" sabi ng Daddy niya.
Tumingin muna siya kay Ada bago sumagot, "Dad, masyadong maaga para pag-usapan natin ito."
"Ehdi, gawin ninyo ito ngayong gabi!" Sabi ni Don Manuel at muli silang nagtawanan.
Lalo namann namula ang pisngi ni Ada, sa pagtatawanan ng mga matatanda. Lalo na ang isiping may nangyare na sa kanila ni Kent kagabi, hindi niya alam ang kanyang sasabihin.
"Bigyan mo lang kami kaagad ng apo Iho, kung marami, mas maganda!" sabi naman ng Mommy ni Kent.
"Hindi tayo sa nagmamadali, pero gusto kong makita ang inyong anak bago ako mamatay sa mundong ito. Iyan lang ang tanging bagay na hihilingin ko sa inyo, at ito ang kulang sa bahay na ito." Sabi ni Don Manuel at tumahimik ang lahat sa seryosong sinabi nito.
Hinawakan ni Kent ang mga kamay ni Ada at saglit silang nagtinginan.
Matapos silang kumain, nagpaalam sa kanila ang mga magulang ni Ada. Pinasalamatan sila nina Don Manuel at Kent sa pagdating nila.
"Kung may problema ka, tawagan mo lang ako o i-text ako." sabi ng Mama ni Ada.
"Kent, mangyaring alagaan mo si Ada... Medyo may katigasan ng ulo kung minsan, kaya intindihin mo siya at magtiyaga ka lang." sabi ng Mama ni Ada.
"Sige, Mama. Aalagaan ko po si Ada. Salamat po sa pagbisita, ingat po kayo sa byahe." sabi ni Kent.
"Salamat po, Mama at Papa. Mag-ingat po kayo." Nakangiting paalam ni Ada sa kanyang mga magulang.
Pagkatapos ay sumakay na ang kanilang magulang sa kotse at umalis.
Maagang nagising sina Kent at Ada para maghanda para sa paaralan. Habang inaayos niya ang kanyang buhok, nilapitan siya ni Kent.
"Ibigay mo sa akin ang iyong kamay." sabi ni Kent.
"Ha? Bakit?" tanong ni Ada habang nakakunot ang noo.
"Basta, alisin mo ang iyong singsing." iniutos ni Kent.
Kahit nagtataka si Ada, sumunod lang siya kay Kent. Hinubad niya ang kanyang singsing at ibinigay ito kay Kent.
"Oh, ito." sabi ni Ada.
Pagkatapos ay inilagay ni Kent ang singsing sa kuwintas na pilak, at iniabot ito kay Ada.
"Lagi mong isusuot ito, dahil ikaw ay si Missis Kent Wilson ngayon, ngunit hindi nila ito mahahalata." sabi ni Kent habang isinusuot at kwentas kay Ada.
Pagkatapos ay itinatago niya ang kuwintas sa loob ng blusa ni Ada.
"Pero paano naman ang kuwintas mo?" Tinanong siya ni Ada, samantalang hindi nakatago ang kwentas ni Kent sa polo shirt, kaya nakikita ito ng mga tao.
Hinawakan ni Kent ang wedding ring, "Ito, ni hindi nila ito mapapansin."
Sabi ni Kent nang kurutin niya ang pisngi ni Ada. Pagkatapos ay dahan-dahang inilapit niya ang mukha kay Ada upang halikan ito sa mga labi.
Ilang sandali lang ang halik na iyon at lumabas na si Kent.
"Kapag tapos ka nang maghanda, bumaba ka na lang." sabi ni Kent sa kanya bago tuluyang umalis ng kwarto.
"Okey." Sabi ni Ada habang tumatango siya.
Pagkatapos ay bumaba na si Kent, habang naiwan naman si Ada sa silid. Tiningnan niya ang kuwintas sa salamin, at itinago itong muli, at nagpasiya na siyang bumaba.