Zellyrein's POV
Taka kong tiningnan ang mga kasamahan ko, ang iba sa kanila ay nakalagay ang kamay sa kanilang baba at animong malalim ang iniisip,
nagpanguna nang lumakad si Jen papunta sa kanila. May problema ba?
Akma na sanang ako lalakad upang sundan si Jen ng biglang may nagsalita mula saking likuran.
"Oh, girls look who's here the Queen of late has finally arrived." Sarkastikong aniya.
Napabuntong-hininga na lang ako. "What do you want now?" Kaswal kong sabi.
"Ha" mukhang hindi siya maka paniwala sa sinabi ko "don't you know the word sorry? Late ka na nga hindi ka pa marunong humingi nga pasensya, unbelievable" talagang idiniin niya ka ang salitang sorry.
Maarteng dagdag niya pa.
Nangiinis ba siya kasi kung Oo, number one talaga akong naiinis pagdating sa kanya. "I only ask forgiveness to those who are deserving" at idiniin ko talaga ang salitang deserving. Tumalikod na ako at nakakatatlong hakbang pa lang ako ng biglang niyang hawakan ang braso ko at dumiin doon ang matutulis niyang kuko. "So you're saying I'm not deserving?" Yes, napasmirked na lang ako sa naisip ko at hindi na siya pinansin. "Your gonna lose in this election anyway, nobody's gonna vote for a president that is always late" dagdag pa niya.
Hindi ko na talaga alam kong papano ko pakikisamahan ang isang to, gusto ko na siyang sabunutan pero kailan kong kalmahin ang aking sarili. Buong pwersa kong inagaw sa kanya ang kamay ko at unti unti ko siyang nilingon "is this a challenge?" Kunot-noo kung tanong, nagtaka naman ang kanyang mukha " well, I don't think so in the first palce, I'm already ahead." Sabay talikod at lumakad na ako pabalik sa teamate ko.
Hindi pa ako nakakalapit sa kanila ay nakita ko na si Anthony na kinuha ang isang silya at nilagay yun sa kanyang tabi, umupo ako ron nang makaabot "salamat" sabi ko sabay upo, naramdaman ko na mga titig nila sakin taka kong nilingon sila at laking gulat ko ng makita ang nakakalokong ngiti ni Se-ri! Ngayon ko lang nakita ang side niyang ganito higit na nakakatakot siya sa t'wing lumalabas ang kanyang ngipin. Tinaas- taas pa niya ang kanyang kilay na parang may masamang balak. Sinundan ko ang kanyang tingin at malapit na akong mahulog sa kanauupuan ko ng makita ko si Anthony na naka ngiti at hindi maalis ang tingin sakin! Naging matunog ang buntong-hininga ni Jen dahilan upang mapaiwas ako ng tingin kay Anthony at binaling iyon kay Jen, kasalukuyan kaming nakatingin sa kanya.
"Malapit ng ganapin ang elections, gustong ipaabot ni Dean na kung maaari ay gawin natin yun half day pero kung kailan talagang whole day ay pwede naman, let's do our best and let's make it a fair fight." Sabi ni Jen taka ko siyang tiningnan, hindi ko na napigilan ang sariling magtanong.
"Then, what are we doing here?" Tinginan ko si Jen.
"New rule kaninang umaga lang pinatupad, four days from now gaganapin ang election (which is friday) sa natitirang tatlong araw ay magiging preparation natin, will going to have prilim. and final election this school year at ngayon gaganapin ang prilim. magkakaron tayo ng presentation, pangunang bungad para sa mga estudyante, ipapakita lang na tayo ang tatabok pero makikilala pa nila tayo sa final election." mahabang explanation ni Anthony.
"Kung ganon--" hindi ko na tinuloy ang gusto kong sabihin tama ba ang nasa isip ko? Maigi kong tinginan ni Jen kinakabahan ako sa kanyang sasabihin.
"Yes, kayong dalawa ni Anthony ang magprepresent para sa partido natin" naka ngiting sabi ni Jen.
Napa iwas at nagbuntong-hininga na lang ako, sinasabi ko na nga ba. Napa sandal at pinagkrus ko aking braso sabay pikit. "No" kaswal kong sabi at minulat aking mata at tumingin kay Jen "you know exactly the reason, that's why I won't do it." Inis kong sabi.
Napa buntong-hinga rin siya "Ze" hinawakan niya ang hita ko at pilit pinapakalma ako "of course, kahit kailan hinding-hindi ko yun makakalimutan, pero kasi ikaw lang marunong kumanta samin at huwag kang magalala aalalayan ka ni Anthony sa piano" aniya.
"Please Pres, we believe in you." Sabay ngiti ni Se-ri.
"Huwag kang mag-alala Pres nasa likod niyo lang kami" sabi ni Marko
"Hindi namin kayo pababayaan" makahulugang dagdag niya pa.
"Ze, please kahit ngayon lang." Pagsusumamo ni Jen sabay taas ng index finger niya na gustong iparating sakin na promise hindi na mauulit. Munting katahimikan ang bumalot saming paligid.
"Fine" kaswal kong sabi, wala na akong magawa pinagkaisahan nyo na ako eh, tsk. Nakita ko pa sa peripheral view kong lumiwanag ang mukha ni Jen sabay yakap sakin ng mahigpit.
"Really? Oh Ze thank you, your the best!" Masayang aniya sabay bitaw sakin at hindi nagtagal kumuwala na din siya sa akin.
So this is it, hu? Ito na ba ang pagkakataon upang maalala ko sila?
Tadhana na ba mismo ang gumagawa ng paraan? Pero sabagay, kahit kailan hindi ko naman sila nakalimutan.
Ilang sandali ba dumungaw na sa pinto ng backstage ang host for the event. "Get ready everyone, ang unang magpre-present ay partido ni miss Fowler" sabay ngiti niyang sabi at bumalik na siya sa stage upang eh announce na magsisimula na ang presentation namin. Di nagtagal lumabas na si Maechina at ang partido niya, mula rito rinig na rinig ko ang Kill This Love na siyang kantang gamit nila sa pagsayaw. Nang wala na kaming narinig na tugtugin iyon na ang hudyat na kami ang susunod, habang tinatahak ang daan palabas ng backstage rinig na rinig ko ang kalabog ng aking dibdidb na hindi na maawat sa pagtibok at nahihirapan narin akong huminga nanunuyo aking lalamunan at para akong mahihilo.
"Ze, ayos ka lang?" Alalang tanong ni Anthony.
Tumango tango ako "Mm, okay lang ako" kahit ang totoo parang hihimatayin na ako dito.
"Don't worry, I wouldn't dare to leave your side." Kalmadong aniya sabay ngiti sakin.
Taka ko siyang nilingon what does he mean? May dapat ba akong alalahanin? Hindi ko na lang siya pinansin ay muli kong ibinalik ang aking tingin sa daan. Pasin ko na ang akwardness sa pagitan naming dalawa, kasi ngayon kami lang ang naglalakad sa mahabang path way na to.
Di nagtagal nasa harapan na kami ng hundreds, no thousands of student ng
Mendeen International College may ibang pinoy na pinoy, iba makikita pa lang sa kanilang mukha ang pagiging may half sa lahi. May maiitim, puti, petite,and chubby. But one thing is for sure lahat sila deserving magkaroon ng justice and equality sa paaralang ito at may pagkakataon akong maging bosses nila.
Nakita ko pa sa peripheral view ko si Anythony na inaayos ang piano, hindi ko alam kung sa kanya niyon o hindi kulay tsokolate ito na may black lining sa edges nito, unti unti kong hinawakan ang microphone nakalagay sa tripod stand. Gusto ko ng mahimatay ngayon na! Ang lakas ng tibok ng puso ko. Calm down Ze, try to relax. Unti unti ko pinikit aking mata ang bumuntong-hininga, narinig ko na ang pagtipa ng piano.
~~~~~♪♪♪♪♪♪~~~~~
Like a small boat in the ocean
Sending big waves into motion
Like how a single word could make a heart open I got only have one match but I can make an explosion
All those things i didn't say a wrecking balls inside my brain
I will scream them a loud tonight can you hear my voice this time
This is my fight song take back my life song prove I'm alright song
My powers turn on right now I'll be strong I'll play my fight and i don't really care if nobody else believes cause i still got a lot of fight left in me
Can i still got a lot of fight left in me~~
~~~~~♪♪♪♪♪♪~~~~~
Haggang sa matapos ang kanta hindi ko iminulat aking mga mata, hindi ko kayang tingnan ang mga mukha nila. Isang katahimikan ang bumalot sa buong paligid. Sabi ko na nga ba hindi nila na gugustuhan ng biglang..
Clap~
Clap~
Clap~
Tama ba ang naririnig ko o sadyang nawawala na ako sa katinuan?
Palakpakan? At unti unti nitong binabalok ang buong gymnasium!
Unti unti kong imunulat aking nga mata, laking gulat kong makita ang mga students, professors and staffs na nakatayo at may ngiti sa labi, lahat sila ay nagpapalakpakan.
"You did great" nagulat pa ako nang narinig ko ang bosses ni Anthony saking likuran nilingon ko siya at "thanks" niyon na lang ang nasabi ko, nagulat akong muli ng biglang may yumakap sakin mula sa aking likuran
"Gosh Ze, this calls for a celebration!" sabay sabi pa ni Jen nakita ko rin ang saya sa mukha ni Marko at Se-ri, humalera kami at naghawak kamay sabay yumuko.
Hindi ko alam kong ano dapat aking maramdaman, kasi lahat ito ay bago sakin. Pero masayang masaya ako dahil ngayon masasabi kong...
Unexpectedly I'm starting to accept it and little by little I'm breaking the wall that surrounds me five years ago.
* * *
___________________________________
Songs include in this chapter are:.
Kill this Love (Blackpink)
Fight song (Rachel Platten)
Thank you so much for the support and love, if you like my story add it your library for easy access. 😉