Zellyrein's POV
Ilang araw narin ang lumipas magmula ng huli naming tagpo, Tuesday ngayon at bukas ang p.e day at ngayong araw rin mismo gaganapin ang first meeting of being officers this S.Y 2020-2021. Kasalukuyan kaming nagtitipon sa isang malaking room tinatawag ito ng karamihan as "assembly room" kasi dito nagaganap ang meetings ng mga officers, ito rin ang exact place kung saan una makilala ang mga rules and regulations naipapatupad namin.
Ilang minuto pa ang lumipas bago kaming lahat nakumpleto.
"Good morning everyone, please settle down" pagkasabi ko, dali dali silang umupo at nakinig.
"Today is going to be our first meeting of being officers. First, let's manage our time wisely, it's our job as the members of Mendeen Officers."
"Second , i know it's hard to lead especially when the students don't give respect to you, after all leadership is what you sign up for, so let's give it all our best to properly run this campus and lastly,~~" mas naging seryoso ang aking mukha at yumuko.
"If you can't take the heat, raise your hand" tiningnan ko sila isa isa.
"Mahirap ang school year na ito at magiging mas mahirap dahil double ang magiging responsibilities natin" nagtaka ang kanilang nga mukha.
"Sisigawan , pagagalitan, suksuklaman tayo ng ibang estudyante. Kung marami kayong papers, requirements na ipapasa mas magiging marami ito."
Napatayo si Jen at bumulong " Ze, anong pinagsasabi mo?" aniya.
"Again, kung hindi niyo kaya raise your hand hindi ako magtitiis sa inyo, you can leave, the door is open" bahagya ko pang tinuro ang pinto.
"Walang kaibi-kaibigan~~" hindi ko natuloy ang gusto kung sabihin dahil may nag interrupt na ingay mula sa taas nagkatinginan kami lahat ,nang mawala. "As I was saying~" may naginterrupt na naman! Ugghh!
Hindi ko na matiis, nakita ko pa sa gilid ng aking mata na umiling si Jen.
"Hold on" inis kong sabi sabay labas ng assembly room, narinig ko pang tinawag ako ni Jen pero hindi ko siya nilingon, may naririnig din akong bulong-bulongan ng ibang estudyante, nakakaawa naman sila.
Lakad-takbo ang ginawa ko paakyat ng hagdan, unti unting lumalakas ang ingay at alam kong malapit na ako.
Aha, gotcha!
"D-13?" kumatok ako ng tatlong beses pero walang sumagot, inulit ko pero ganon parin, kumatok ulit ako pero this time mas malakas, nauubusan na ako ng pasensya, ng biglang..
"Yes." pagbukas ng pinto ito agad ang tanong ng may nakakainis na mukha at tono animong pinagkaitan ng kasiyahan.
Napabuntong-hininga na lang ako.
"Could you keep it down, someone are trying to do their business, and that noise is disturbing...very disturbing" may halong inis kong sabi, nagtaka naman ang kanyang mukha kung bakit kinukwestyon ang pagiging maingay nito.
"What! Who are you!?" Nangunot ang kanyang noo sabay sabi ng mga linyang yun. Hindi ko na tuloy ang gusto kong sabihin dahil may nagsalita mula sa kanyang likuran.
"Ralph sino ba yan?!" Inis na tanong ng isang babae, nang makita ako "Ah, sorry" bahagya siyang yumuko "Ralph halika nga dito" mahinang bulong niya pero dinig ko, bahagya niyang tiningnan ang babae sa likuran.
"No, hangga't hindi siya umaalis dito hindi rin ako aalis" sabay tingin sakin, "Ano bang kailangan mo" aniya.
Napasmriked lang ako "your guitar."
"No way, why should i gave my guitar.. to you?"
"Cause you have to, and that's an order." May authority kong sabi at sinadya kong idiin ang huling salita.
Nagtaka ang kanyang mukha "sino ka ba?"
Lalo lang akong napangiti "I'm a warrior."
"Warrior?" napatawa siya ng malakas "that's bvllsh*t!" Sabay ulit ng nakakaloko niyang tawa.
Hay..
Saka ko palang nasulyapan ang kanyang kabuuan, he has a wavey black hair, broad shoulders, bushy eyebrows and a lot of mole was scattered all over his face but it suits him perfectly, at first glance i thought it was Alladin that was brought to life but with attitude, Tskk. But what really stood out was his...
Hazel eyes with gold flecks in it!
No way.
"Look, I'm try'n to ask kindly here...or else~" Inis kong bulong sabay tingin sa kanya.
"Or else, what?" Inis niyang sabi, pero hindi ko na siya pinansin "see, wala ka rin eh at ano sabi mo, kindly? Ha! You just can here Knocking violently and now you wanna take away my guitar? Seriously? Alam mo~~"
Talagang hindi siya makapaniwala sa sinabi ko pero hindi ko na siya pinatapos sa gustong sabihin ng bigla akong pumasok sa kanilang classroom at hinanap ang pinanggalingan ng ingay, ang kanyang brown guitar, marahas ko tong kinuha nakapatong sa table.
"Or else i take it.... by force" pagtapos nun tinahak ko na ang daan palayo sa classroom nila.
"Damn it" narinig ko pa siyang napamura pero kahit lingon hindi ko ginawa, nagpatuloy parin ako sa paglakad ng marating ko ang hagdan nang bigla akong may narinig na malakas na yapak ng paa!
Napalingon ako saking likuran at laking gulat ko ng makita si Ralph na lumalakad ng mabilis, mas mabilis sa normal na lakad ng isang tao di namalayan tumatakbo na pala ako pababa ng hagdan.
Teka, ba't ako tumatakbo?
Nainis ako saking sarili pero hindi parin ako tumitigil ng biglang may lumitaw na kulay abong pusa saking harapan!
"Ahhh!" Malakas kong sigaw matapos nahulog sa hagdan at bahagyang nakadapa.
Huhu, ba't nangyayari to? At ang masaklap sa harap niya mismo!
"Ze!" Mabilis kong tinginan ang pinangalingan ng boses at nakita ko si Jeannise! Habang sa likod niya sila Se-ri at Marko na tumatakbo din papalapit sakin. Hay, it's about time.
Nilahad ni Jeannise ang kanyang kamay saking harapan.
"Ze, tulungan na kita" hindi na ako nag dalawang isip at unti unti ko nang inabot ang kanyang kamay ng biglang...
"Oh, Ralph? Ikaw ba yan?" tanong ni Jeannise ng makita ang taong dahilan ng pagkahulog ko!
Wait, magkakilala sila?
Nagtakang tinginan niya si Jen,
mukhang nakuha agad niya ito at nagpakilala "Jen" bahagyang tinuro ang sarili "remember me?" Dagdag niya pa.
Simulaw ang ngiti ng mokong "Jen!" sabay lapit samin "Asan si Anthony?" tanong nito .
"Ah, may pinuntahan lang, ikaw kamusta na?"
"Eto, gwapo parin" sabay pacute habang ang tingin ay sakin!
"Naks, lakas tama ah" napasulyap siya sa kabuuan ni Ralph. "Dito kana nag-aaral?"
Unti unting nawala ang ngiti niya.
"Oo eh, may urgent situation kasi, kaya hindi na ako maalagaan ni..." Animong iniisip ang akmang sasabihin "papa" natigilan ako nang ilahad niya ang kamay at tumingin ng diresto saking mata!
"Mind if you introduce me to your friend?" Sabay tingin kay Jen.
Nasilayan ko pa ang unti unting pag laki ng mata ni Jen.
"Sorry" habang tinutulungan akong tumayo "siya pala si Zellyrein but we call her Ze, my friend" sabay tingin sakin.
"Siya naman si Raphael, childhood friend ni Ants at friend ko from Canada."
Canada,hu?
"Nice meeting you, Zellyrein" sabay lahad ng palad niya sakin.
Hindi ko siya pinansin at paikaikang tumalikod bitbit ang kanyang pinakamamahal na guitara.
* * *